Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
Σκοτείνιασε ο ουρανός
και σιγή απλώθηκε παντού.
Μαύρισαν τα σύννεφα
σαν του οχτρού τ ' απαίσιο κουφάρι.
και σιγή απλώθηκε παντού.
Μαύρισαν τα σύννεφα
σαν του οχτρού τ ' απαίσιο κουφάρι.
Τα μοβόρικα πουλιά
μύρισαν σάρκα κι ' αίμα ζεστό ακόμη.
Κλαίνε οι γυναίκες τον χαλασμό της πόλης
κλαίνε και τα παιδιά
γιατί τούτα τα γνώριμα σοκάκια τους
ξένα ποδάρια βρώμικα θα τα πατήσουν.
Θρήνος και για τον ύστερο τον βασιλιά
που ορθός τον χάρο κατάματα κοιτά.
Πιάνει τα βέλη με τα χέρια
παλεύει με τους κεραυνούς.
Σκέπασε η θωριά του τον Βόσπορο
καθώς λαβωμένος έπεφτε, τη γη του ν ' αγκαλιάσει.
Δεν μπορεί, θαρρώ κι ' αναρωτιέμαι
τέτοια αντρειοσύνη η Παναγιά
δεν θα την εξεχάσει.
~Κυριάκος Δοσαράς
μύρισαν σάρκα κι ' αίμα ζεστό ακόμη.
Κλαίνε οι γυναίκες τον χαλασμό της πόλης
κλαίνε και τα παιδιά
γιατί τούτα τα γνώριμα σοκάκια τους
ξένα ποδάρια βρώμικα θα τα πατήσουν.
Θρήνος και για τον ύστερο τον βασιλιά
που ορθός τον χάρο κατάματα κοιτά.
Πιάνει τα βέλη με τα χέρια
παλεύει με τους κεραυνούς.
Σκέπασε η θωριά του τον Βόσπορο
καθώς λαβωμένος έπεφτε, τη γη του ν ' αγκαλιάσει.
Δεν μπορεί, θαρρώ κι ' αναρωτιέμαι
τέτοια αντρειοσύνη η Παναγιά
δεν θα την εξεχάσει.
~Κυριάκος Δοσαράς