Κυριακή 3 Μαΐου 2020

ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!

Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά

Βγήκε στην εθνική οδό του έρωτα.
Στην δεξιά λωρίδα αργά και βασανιστικά παρατήρησε
ότι ταξίδευαν όσοι ακόμη και ο ίδιος ο έρωτας
τους είχε ξεγραμμένους.

''Τι τρομερό...''
αναφώνησε κουνώντας το κεφάλι του.
Μόνο που τους έβλεπε
ένοιωθε αφόρητη πλήξη κι αηδία.

Στην μεσαία λωρίδα κινούνταν
εκείνοι οι αναποφάσιστοι που η ψυχή τους
αναπολούσε με πόσο πόθο θεέ μου την δεξιά λωρίδα
και κάποιοι λιγότεροι που ασθενικά επιθυμούσαν
μιάν κάποια αλλαγή στη ζωή τους.
Γι ' αυτούς τους λίγους
ακόμη κι αυτή η μικρή αλλαγή λωρίδας
καταμαρτυρούσε την απόλυτη υπέρβαση της ύπαρξής τους.
Και τούτοι όμως, άλλαζαν γρήγορα γνώμη
και με δεξί φλάς ακολουθούσαν τελικά
την δεξιά λωρίδα μαζί με τους πολλούς.
Είχαν αφεθεί με νεκρά ταχύτητα
στην ίδια τους την μοίρα.
Κατέθεταν για ακόμη μια φορά δάφνινο στεφάνι
στον βωμό της ασφαλούς ανασφάλειάς τους.
Κατέβασε το παράθυρο να τους βρίσει
αλλά γρήγορα το μετάνιωσε
καθώς τους λυπήθηκε ως άξιους οίκτου.

Παρατήρησε τότε, με την άκρη του αριστερού του ματιού
ότι η αριστερή λωρίδα δεν είχε διόλου κίνηση.
Αραιά και που, κάποιος θεότρελος γραφικός
σαν να είχε πάρει την απόφαση να αυτοκτονήσει
έσπαγε το κοντέρ του και την μονοτονία της σιγής
και πέρναγε από δίπλα του με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Επίσης παρατήρησε, ότι η σήμανση της αριστερής λωρίδας
με έντομα κόκκινα γράμματα που αναβόσβηναν έγραφε...

''Προσοχή...αυξημένος κίνδυνος μετωπικής!"

Αυτό του ήταν αρκετό ώστε ν ' ανάψει αριστερό φλάς
και ν ' αφεθεί με κλειστά μάτια στο έλεος του έρωτα.
'Αλλαξε γρήγορα ταχύτητα
δυνάμωσε την ένταση της μουσικής
και κατέβασε απαλά τα χέρια από το τιμόνι.
Φαινόταν σαν αποφασισμένος από καιρό
απλά αναζητούσε το κατάλληλο ερέθισμα.
Προτίμησε να ρισκάρει με μια μετωπική σύγκρουση
παρά άτολμα και δειλά να ταξιδέψει
στην δεξιά λωρίδα των ζωντανών νεκρών.
Εκείνους τους περίμενε ο θάνατος στην πρώτη έξοδο δεξιά
μετά από πεντακόσια μέτρα.
Το τραγικό μ ' εκείνους τους κακόμοιρους πολλούς
ήταν ότι κι οι ίδιοι τ ' αγνοούσαν.

 ~Κυριάκος Δοσαράς