ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
΄Ο,τι προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση, αφότου υπέστη τη συντριβή των ευρωεκλογών, είναι σπασμωδικό, πρόχειρο και επιπόλαιο. Δείτε το τελευταίο. Ως και ο Guardian (εφημερίδα που δεν τη λες σε καμία περίπτωση δεξιά φυλλάδα) διαπιστώνει ότι ο Τσίπρας, «αφού αναγκάστηκε να υιοθετήσει τις πολιτικές που κάποτε κατήγγελλε, αντιγράφει τώρα από το βιβλίο του συντηρητικού αντιπάλου του». Και τι να κάνει δηλαδή;
Εδώ δεν υπάρχουν καθηγητές για να σε βοηθήσουν να βρεις τον δρόμο προς το πτυχίο – εννοώ, να σε βοηθήσουν με θεμιτούς τρόπους. Εδώ, αγαπητέ μου, ή ξέρεις και γράφεις ή χαίρετε! Αντιγράφει, λοιπόν – τι να κάνει; ΄Οπως τον βλέπω, οπωσδήποτε κατέχει την τέχνη, δεν αμφιβάλλω.
Εδώ δεν υπάρχουν καθηγητές για να σε βοηθήσουν να βρεις τον δρόμο προς το πτυχίο – εννοώ, να σε βοηθήσουν με θεμιτούς τρόπους. Εδώ, αγαπητέ μου, ή ξέρεις και γράφεις ή χαίρετε! Αντιγράφει, λοιπόν – τι να κάνει; ΄Οπως τον βλέπω, οπωσδήποτε κατέχει την τέχνη, δεν αμφιβάλλω.
Για να επανέλθω, όμως, στον αρχικό σκοπό μου, η σύγχυση που τους διακατέχει ακόμη, τόσο καιρό μετά τη σφαλιάρα, δείχνει ότι η παρέα των κυβερνώντων δεν έχει συνέλθει από τον κλονισμό της ήττας. Δείχνει, επίσης, ότι κανείς τους δεν περίμενε το μέγεθος της ήττας, είτε στις ευρωπαϊκές είτε στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Πώς είναι δυνατόν, όμως, να είχαν τόσο αποκοπεί από την πραγματικότητα, είναι η απορία των περισσότερων που παρακολουθούν τα πολιτικά και θα χρειαστεί λίγος καιρός μέχρι να έχουμε τεκμηριωμένη απάντηση – αν υπάρχει, διότι δεν είναι απαραίτητο κάθε ερώτημα να έχει απάντηση.
Δύο παρατηρήσεις έχω να εισφέρω στη σχετική συζήτηση. Η πρώτη έχει, νομίζω, γενική και διαχρονική ισχύ. Προκύπτει δε τόσο από την επαγγελματική πείρα μου (ξεκίνησα στα 30 και σήμερα είμαι 60) όσο και από τη μελέτη της Ιστορίας. Είναι, πιστεύω, η μοίρα κάθε κυβέρνησης να αποκόπτεται από την πραγματικότητα. Αργά ή γρήγορα, θα συμβεί. Είναι αναπόφευκτο όσο και ο σιδηρούς νόμος της ολιγαρχίας, του Γερμανού κοινωνιολόγου Ρ. Μίτσελς. Είναι όσο αναπόφευκτη και η αποτυχία, με την οποία τελειώνει κάθε πολιτική σταδιοδρομία, για να θυμηθούμε τον Ινοκ Πάουελ.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά ειδικά την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Υποψιάζομαι, συγκεκριμένα, ότι αυτό που θαύμαζαν και ζήλευαν οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ήταν τελικά μία από τις αιτίες της καταστροφής του. Αν κάτι είχε εντυπωσιάσει πολύ στην αρχή τους άλλους βουλευτές (και περισσότερο, διόλου τυχαία, εκείνους της Ν.Δ.) ήταν το πάντα αρραγές μέτωπο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις ψηφοφορίες. Η στάση της μπορούσε να θεωρείται πάντα δεδομένη. Λειτουργούσαν με κομμουνιστική πειθαρχία, φαινόμενο ασυνήθιστο για τόσο πολύ και για τόσο μεγάλη ομάδα βουλευτών. Φαίνεται, όμως, ότι το πλεονέκτημα αυτό ίσως ήταν εκείνο που τους έβλαψε στο τέλος. Διότι η συμπαγής Κ.Ο. παρείχε στην κυβέρνηση την τέλεια μόνωση από ενοχλητικούς κραδασμούς και αναταράξεις· τους εμπόδιζε, όμως, να αντιλαμβάνονται και τις μεταβολές στο ευρύτερο περιβάλλον.
Τέτοιου είδους μόνωση βλάπτει πολύ περισσότερο τον αριστερό, ξέρετε, παρά τον δεξιό. Δεν είναι θέμα προκατάληψης, αλλά διαφορετικού τρόπου με τον οποίον ο καθένας τους αντιλαμβάνεται τη θέση του μέσα στην πραγματικότητα. Ο δεξιός είναι εμπειριστής, ενώ ο αριστερός είναι θρησκευόμενος. Ο πρώτος, δηλαδή, έχει μια σχετική δυνατότητα προσαρμογών στις αλλαγές της πραγματικότητας, ενώ ο δεύτερος είναι πιστός, ανήκει δηλαδή σε έναν κόσμο όπου οι αλλαγές επέρχονται μόνο με αίμα και πολέμους.
Τελικά, μου φαίνεται ότι όσο πιο επιτυχημένο είναι ένα κόμμα λενινιστικού τύπου (ή ψιλολενινιστικού, μη χανόμαστε στη λεπτομέρεια) τόσο δυσκολότερο του είναι να λειτουργήσει σε συνθήκες δημοκρατικών θεσμών. Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 7 Ιουλίου...
Προσοχή
Ερωτηθείσα η Βάνα η Μπάρμπα για τον Αλέξη Τσίπρα, είπε: «Ηθικός, δεν κορόιδεψε, ίσως δεν ήξερε» – και δεν έκανε χιούμορ, τα εννοούσε. Επειδή, τελικά, η κ. Μπάρμπα εκτίθεται στα Ιωάννινα με το ΠΑΣΟΚ, απαραίτητο είναι να της έχουν πάντα κάποιον από κοντά, για να της θυμίζει με ποιο κόμμα πολιτεύεται και τι υποστηρίζει αυτό το κόμμα. Εκτός αν τα λόγια της είναι μια προφητεία για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ως παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και αυτή, όπως ο Στρατηγός (περιττεύει να διευκρινίσω, όλοι αντιλαμβανόμαστε), να ανήκει σε εκείνη τη σπάνια κατηγορία ανθρώπων, που όπως την όρισε ο Μαλρώ «ανήκουν στο προχθές και στο μεθαύριο»...
Μόνο αυτός
΄Οταν έμαθε ότι και ο Κυριάκος και ο Αλέξης διεκδικούν έδρα στην πατρογονική Αχαΐα, είπε: «Καλώς να ορίσουν στα προοδευτικά χώματα της Αχαΐας. Θα τους υποδεχθούμε ως καλοί οικοδεσπότες. Δώσαμε επί δεκαετίες αγώνες για να υπάρξει δημοκρατία και πολιτικός πολιτισμός στον τόπο». Ποιος άλλος θα μπορούσε ποτέ να έχει πει κάτι τόσο άκομψο γλωσσικά και τόσο σαχλό πνευματικά, αν όχι ο Γιώργος; (Ισως και ο αδελφός του, ο πρίγκιψ Νικόλαος, αλλά αυτός δεν έχει ακόμη συνέλθει από την αχαριστία του λαού που προτίμησε Ανδρουλάκη αντί Παπανδρέου...) Πάντως, έχω ακούσει και εγώ ότι στην Αχαΐα τα μαρούλια, ακόμη και αυτά τα λάχανα, φυτρώνουν πιο πράσινα από αλλού. ΄Ισως είναι τα προοδευτικά χώματα...
Πηγή: http://www.kathimerini.gr
