ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
Υπάρχει μια μακρά παράδοση σε αυτόν τον τόπο, η οποία μας έχει κοστίσει πολύ. Οταν κάποιοι «αντιπαθητικοί» άνθρωποι τολμούν να εκφράσουν κάποια αιρετική άποψη για ένα μεγάλο θέμα λοιδορού-νται και ενίοτε χλευάζονται. Συνέβη με τον Σπράο, με τον Μάνο, τον Γιαννίτση και άλλους πολλούς, που αν είχαν εισακουστεί εγκαίρως, η Ελλάδα ενδεχομένως θα είχε αποφύγει τη χρεοκοπία. Οταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παρενέβαινε και έκρουε τον κώδωνα για τον κίνδυνο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού αντιμετωπιζόταν και εκείνος με χλεύη και ειρωνεία. «Αντε πάλι τα ίδια ο Μητσοτάκης...» σχολίαζαν μονότονα κάποιοι. Δεν το έβαζε όμως κάτω, γιατί θεωρούσε ότι, αν και πρώην πρωθυπουργός, είχε την υποχρέωση να παρεμβαίνει, να εκφέρει άποψη και να χτυπάει καμπανάκια όταν βαδίζαμε αμέριμνοι στην καταστροφή.
Αφορμή γι’ αυτές τις αράδες είναι η επίθεση που δέχθηκε ο Κώστας Σημίτης για το άρθρο του στην «Κ». Εχω πολλές διαφωνίες με τον κ. Σημίτη και επίσης με ενοχλεί πολύ το ότι δεν έχει ακόμη μιλήσει ποτέ για το φαινόμενο της εκτεταμένης διαφθοράς κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του. Είναι, ωστόσο, ένας άνθρωπος που μελετά τα θέματα σε βάθος, έχει τεράστια εμπειρία και κάθε σοβαρή κοινωνία θα ήθελε να ακούει την άποψή του. Ηταν ίσως ο μόνος πολιτικός που προειδοποίησε ότι θα καταλήξουμε στο ΔΝΤ πολύ καιρό πριν συμβεί το... ατύχημα.
Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με την ουσία της τοποθέτησής του ή να θεωρεί εντελώς λάθος την παρούσα συγκυρία για οιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Αγκυρα. Είναι όμως μια άποψη που πρέπει να ακούσει κάποιος και να τη συζητήσει χωρίς ύβρεις και κατηγορίες περί προδοσίας.
Οταν η συζήτηση διεξάγεται με αυτόν τον τρόπο ενισχύονται οι πραγματικά ακραίες φωνές, αλλά επιβάλλεται και μια συσκότιση των πραγματικών δεδομένων. Φτάνουμε στο σημείο όπου άνθρωποι που σίγουρα δεν είναι προδότες ή νεοφιλελεύθερα κοράκια και που γνωρίζουν καλά ένα θέμα δεν θα τολμούν να πουν τη γνώμη τους. Θυμάμαι έναν αριστερό φίλο παλαιάς κοπής, ο οποίος μου είχε πει κάποτε για έναν παλιό πολιτικό που αντιπαθούσε σφόδρα: «Αυτόν δεν χρειάζεται να τον πιστεύεις πάντα ή να συμφωνείς μαζί του. Πρέπει όμως να ακούς τι θα σου πει».
Πηγή: http://www.kathimerini.gr
