Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι δύο εμπόλεμες ηγεσίες έχουν κάτι στο μυαλό τους και ίσως αυτό εξηγεί το χάος στον Βόσπορο. Αλλά μόνο αν θέλουν πραγματικά να τελειώσουν τον πόλεμο, θα μπορέσουν να το αποφύγουν.
Το θέαμα με τις (πραγματικές ή υποτιθέμενες) ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη είναι αποκαρδιωτικό.
Ακόμη λιγότερο κολακευτική είναι η χαοτική εικόνα μιας παράφωνης συγχορδίας παραγόντων που υποτίθεται θέλει να τερματίσει έναν πόλεμο.
Από τους εμπολέμους που έως το μεσημέρι της Πέμπτης δεν ήξεραν ούτε ποιους θα στείλουν στις συνομιλίες, ούτε για ποιον λόγο τις κάνουν, ούτε με ποιον στόχο και ποια περιθώρια.
'Εως μια αμερικανική ηγεσία που καταφανώς παραπαίει ανάμεσα σε κομπασμούς και ταξίδια του προέδρου της «για δουλειές».
Σε γενικό επίπεδο, όλοι φέρουν την ευθύνη ενός παρατεινόμενου αδιεξόδου.
Οι Ρώσοι, που ξεκίνησαν αστόχαστα έναν πόλεμο και τον οποίο καταφανώς δεν ξέρουν πώς θα τελειώσουν.
Οι Αμερικανοί, που κανείς δεν έχει καταλάβει τι επιδιώκουν, ούτε πώς το επιδιώκουν ούτε γιατί εξαντλούνται σε παλινωδίες.
Και ίσως λιγότερο οι Ουκρανοί, που δείχνουν μεν να μην έχουν κάτι πιο συγκεκριμένο στο μυαλό, αλλά τουλάχιστον υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Οι Ευρωπαίοι δεν μετέχουν άμεσα στη διαπραγμάτευση – δεν ξέρω αν έτσι διασώζουν την αξιοπρέπειά τους ή αν απλώς αναδεικνύουν την αδυναμία τους…
Το θέαμα όμως υποδηλώνει κάτι ακόμη πιο αποθαρρυντικό.
Ότι μετά από τρία χρόνια στρατιωτικών επιχειρήσεων, με τεράστιες καταστροφές και πάνω από ένα εκατομμύριο θύματα, κανείς δεν φαίνεται να έχει στο μυαλό του ένα ρεαλιστικό σχέδιο για να τερματιστεί ο πόλεμος.
Συγκρούονται σαν να μην υπάρχει αύριο. Και σαν να μη βλέπουν διέξοδο.
Υποθέτω πως οι γέφυρες δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδίως με τον τρόπο που τις επιζητούν οι πρωταγωνιστές.
Ο Πούτιν θέλει να νικήσει αλλά δεν νίκησε. Ο Ζελένσκι θέλει να μην ηττηθεί αλλά δεν έχει νικήσει. Ενώ κανείς δεν καταλαβαίνει τι θέλει ο Τραμπ.
Από την άλλη πλευρά, Ρώσοι και Ουκρανοί είναι (όσο κι αν δεν το δείχνουν…) καταφανώς εξαντλημένοι από τη στρατιωτική προσπάθεια και δύσκολα θα αντεπεξέλθουν σε άλλο ένα καλοκαίρι πολέμου.
Μπορεί αυτή η αναντίρρητα πιεστική πραγματικότητα να οδηγήσει στη λύση; Δεν είναι απίθανο αλλά ούτε εύκολο.
Αφενός επειδή κάθε ειρήνευση θέτει για όλες τις πλευρές το ζήτημα του χειρισμού μιας «επόμενης μέρας» με τα κέρδη και τις ζημιές της.
Αφετέρου επειδή η «επόμενη μέρα» είναι γεμάτη από γεωπολιτικές ανησυχίες και αβεβαιότητες.
Δεν υπάρχουν λοιπόν ενδείξεις ότι οι δύο εμπόλεμες ηγεσίες έχουν κάτι στο μυαλό του και ίσως αυτό εξηγεί το χάος στον Βόσπορο.
Αλλά μόνο αν θέλουν πραγματικά να τελειώσουν τον πόλεμο, θα μπορέσουν να το αποφύγουν.
Πηγή: https://www.tovima.gr/print/kirio-arthro/xaos-ston-vosporocr/
