Σ’ ένα ρόδο κόκκινο
Τόλμησες…
της μοίρας μου
να γίνεις πεπρωμένο.
Μ ένα φιλί, γλυκό
σα νέκταρ.
Αχ! Ο ήχος των
χειλιών σου, καθώς
αναζητούν απαλά
τα δικά μου χείλη.Κάθε βράδυ η ίδια ευχή
να βαδίζουμε πλάι πλάι.
Σπίθες το βλέμμα σου,
φωτιά η καρδιά σου,
ψίθυροι ερωτικοί οι ανάσες σου.
Ποιες λέξεις να ανασύρω, απ’ της ψυχής τα απόκρυφα…
πως νιώθω να εκφράσω;
Το μονοπάτι της καρδιάς μου, στον δικό σου κήπο καταλήγει.
Σ’ ένα ρόδο κόκκινο
κλειδώνω τη λαχτάρα
και τους πόθους μου
για σένα.
Σ’ ένα “σ’ αγαπώ”
που στολίζει κάθε πνοή της ζωής μου,
ως μια αμετανόητη
ερωτευμένη αλλοπαρμένη.
©️2023
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
