ΚΡΙΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ, «ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΣΚΥΛΟΥ»

JEFF KOONS - PINK DOG

O ποιητής παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο τη μαρτυρική ζωή ενός αδέσποτου σκύλου. Σε ένα δεύτερο όμως επίπεδο, με αλληγορικό τρόπο, προβάλλει την εικόνα των περιθωριοποιημένων και εγκαταλειμμένων ανθρώπων της εποχής μας, συγκρίνοντας τη ζωή τους με αυτή των σκύλων.

«Παράπονο σκύλου»

Έχω την όψη ανθρώπου και την καρδιά ενός σκύλου.
Φαίνεται θα ’μαι εγκαταλελειμμένο σκυλί, πεινασμένο
που η γειτονιά το ξέρει και τ’ αποδιώχνει με βία.
Γι’ αυτό τους ανθρώπους κοιτάζω στα χέρια.
Μέρα και νύχτα ο καιρός μέσα μου αλλάζει,
η ψυχή μου ντύνεται, γδύνεται, βρέχεται, υποφέρει.
Αν προσέξεις, το βλέμμα μου είναι σκυλίσιο.
Κατεβαίνει ένα υγρό παράπονο από τα μάτια μου
γιατί έλειψεν ο Κύριός μου. Έξω από την εκκλησιά
περιμένω να βγει. O Κύριός μου ας ήταν.
Κόσμος πολύς, ευλογημένος, με τα καλά του ντυμένος
μ’ απομακρύνει. Μα ο Κύριός μου δε βγαίνει. Έτσι
κυλάει η ζωή μου περιμένοντας από γωνιά σε γωνιά
από όνειρο σ’ όνειρο. Δεν έχω δύναμη άλλη απ’ την δύναμη να περιμένω.
Όμως μια μέρα της συνοικίας τα παιδιά, στην ουρά μου
τον τενεκέ δέσαν των σκουπιδιών. Έτρεχα αγκομαχώντας.
Τέλος αποσύρθηκα κάτω από τον τσίγκο της γειτονιάς
που η βροχή τον κεντούσε. Άκουγα πάνω τα βήματά της.
Σα να κοιμόμουν, σαν να ονειρευόμουν εγώ το εγκαταλελειμμένο σκυλί
μου ήρθε να κλάψω. Όχι βέβαια για μένα που από κει
θα μ’ έδιωχναν πάλι. Αλλά γιατί δε θ’ άκουγα τα βήματα της βροχής
που μ’ έκαναν να ελπίζω πως έρχεται ο Κύριός μου.

∗

Η ελληνική ποίηση ανθολογημένη, τόμ. 5,
επιμέλεια Μ. Αυγέρης, Μ.Μ. Παπαϊωάννου, Θ. Σταύρου, Kυψέλη

***

 

Ο Κρίτων Αθανασούλης (1916-1979) γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα (διέκοψε τις σπουδές του στο τρίτο έτος), και εργάστηκε αρχικά στο συμβολαιογραφικό γραφείο του ποιητή Ρήγα Γκόλφη (στο έργο του οποίου αφιέρωσε τη μελέτη “Ο ποιητής Ρήγας Γκόλφης”, το 1951) και στη συνέχεια στο Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Αθηνών, του οποίου διετέλεσε διευθυντής. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1940 και είχε τίτλο “Κάιν και Άβελ”. Συνεργάστηκε ως κριτικός ποίησης με το περιοδικό “Η Εφημερίδα των Ποιητών” (1956-1958), του οποίου ήταν μέλος της εκδοτικής ομάδας. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963 για τη συλλογή “Αγριόχοιρος”), το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1969 για τη συλλογή “Το μικρό μου σύμπαν”) και το Α’ βραβείο ποίησης του ιταλικού περιοδικού “Bataglia Letteraria” (1956 για τη συλλογή “Ξενοδοχείον ο κόσμος”). Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Η ποιητική πορεία του Αθανασούλη ξεκίνησε από το χώρο του λυρικού και κοινωνικού λόγου και οδηγήθηκε σταδιακά στην υπαρξιακή αγωνία και τον εσωτερικό λόγο. Ασχολήθηκε επίσης με το κριτικό δοκίμιο και το θέατρο. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κρίτωνα Αθανασούλη βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, “Κρίτων Αθανασούλης”, στο “Η ελληνική ποίηση· η πρώτη μεταπολεμική γενιά”, Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Δημήτρης Σταμέλος, “Αθανασούλης Κρίτων”, στη “Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας”, τ. 1, Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968, χ.σ., “Αθανασούλης Κρίτων”, στο “Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό”, τ.1, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, Γιάννης Βαρβέρης, “Ο αγαθάγγελος ποιητής”, εισαγωγή στον τόμο “Κρίτων Αθανασούλης: Μια παρουσίαση” (σε επιμέλεια Γ. Βαρβέρη), Αθήνα, Εκδόσεις Γαβριηλίδης (σειρά: “Εκ Νέου”), 2000, και Αλέξης Ζήρας, “Αθανασούλης Κρίτων, στο “Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας”, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.

(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ).

Πηγή: https://www.catisart.gr/