- Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
πίσω απ' το μισάνοικτο παραθύρι του
ενώ το ατημέλητο κρεβάτι
πρόδιδε συνουσία σωμάτων
κάποιου περασμένου αιώνος.
Αίσθηση ξέπνοης βροχής
στις καλά δουλεμένες παλάμες
καθώς η οσμή του καμένου κούτσουρου
απ' το τζάκι του γείτονα
ξυπνούσε κάθε τόσο
τη γενετήσια του κατάθλιψη
που λαγοκοιμάται χρόνια τώρα
στο πατάκι της ξύλινης πόρτας
μαζί με το γέρικο σκυλί του.
Από μισό ξεροκόμματο άνυδρης ελπίδας
η τροφή τους
και λίγο νερό
για να μην ορφανέψει στα ξαφνικά από σκοτάδι.
Ένιωθε τα κυπαρίσσια να θεριεύουν
θαρρείς, πως ποθούσαν ν' αγγίξουν
τ' ακροδάχτυλα τ' ουρανού
μέσα απ' τα καλά σφραγισμένα χείλη
των πυκνών μονόχρωμων σύννεφων
που απαιτούν πρωτοκαθεδρίες
στο έμπα ενός ταλαίπωρου γκριζομάλλη Δεκέμβρη.
Σε λίγο κοντεύουν Χριστούγεννα.
Δηλώνει εραστής της διάρκειας
σ' έναν κόσμο που ηδονίζεται
με καθετί στιγμιαίο.
Κι αν κάτι τέλος πάντων είναι να γεννηθεί
τουλάχιστον ας μην είναι κι αυτό τόσο πρόωρο.
Συλλογιέται, εύχεται και κάπως ανασαίνει.
κδ