Ένας από τους πολυγραφότατους και δημοφιλέστερους γάλλους συγγραφείς του 19ου αιώνα. Πιο γνωστά έργα του «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» και «Ο Κόμης Μοντεχρήστος».
Αλέξανδρος Δουμάς (1802 – 1870)
Ο Αλέξανδρος Δουμάς (εξελληνισμένος τύπος του Αλεξάντρ Ντιμά - Alexandre Dumas) υπήρξε ένας από τους πολυγραφότατους και δημοφιλέστερους γάλλους συγγραφείς του 19ου αιώνα. Είναι γνωστός ως Αλέξανδρος Δουμάς (πατήρ) για να αντιδιαστέλλεται με τον συνονόματο γιο του, επίσης διάσημο συγγραφέα. Χωρίς να αποκτήσει ποτέ αδιαφιλονίκητη λογοτεχνική αξία, ο Δουμάς επέτυχε να κερδίσει μεγάλη φήμη ως μυθιστοριογράφος, κυρίως με τα έργα του «Ο Κόμης Μοντεχρήστος» («Le Comte de Monte-Cristo») και «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» («Les Trois Mousquetaires»). Υπολογίζεται ότι έγραψε περισσότερα από 250 μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία είναι ογκωδέστατα, και 25 θεατρικά έργα. Κάποια από τα μυθιστορήματά του διαβάζονται και σήμερα, αλλά είναι περισσότερο γνωστά από τη μεταφορά τους στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ο Αλέξανδρος Δουμάς γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1802 στο Βιγιέ-Κοτερέ της βόρειας Γαλλίας. Ο πατέρας του Τομά-Αλεξάντρ ήταν μιγάς (νόθος γιος του Μαρκήσιου ντε λα Παγετερί και της Μαρί Σεσέτ, μιας μαύρης από τον Άγιο Δομίνικο) και η μητέρα του Μαρί-Λουίζ Λαμπουρέ, κόρη του τοπικού ξενοδόχου. Ο πατέρας του ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Ξεκίνησε από απλός στρατιώτης, που πήρε το όνομα Δουμάς το 1786 και αργότερα έγινε στρατηγός στο στρατό τού Ναπολέοντα.
Η οικογένεια, ωστόσο, πέρασε δύσκολες μέρες, ιδιαίτερα μετά το θάνατό του το 1806 και ο νεαρός Αλέξανδρος πήγε στο Παρίσι με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Εργάστηκε ως γραφέας σε συμβολαιογραφείο και στη συνέχεια βρήκε μία θέση γραμματέα στον οίκο του δούκα της Ορλεάνης, του μετέπειτα βασιλιά Λουδοβίκου - Φίλιππου. Παράλληλα, μελετούσε τη γαλλική ιστορία, από την οποία άντλησε πολλά θέματα για τα έργα του και άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέατρο. Ήρθε σε επαφή με τον ηθοποιό Φρανσουά - Ζοζέφ Ταλμά, αλλά και με νέους ποιητές που ήταν ενταγμένοι στο κίνημα του ρομαντισμού.
Στην αρχή έγραφε κωμωδίες σε συνεργασία με άλλους, αλλά στη συνέχεια ασχολήθηκε με ιστορικά θέματα, με τα οποία έγινε γνωστός. Σε γενικές γραμμές τα θεατρικά έργα του Δουμά, αν τα κρίνει κανείς με τις σύγχρονες αντιλήψεις, είναι αδέξια, κραυγαλέα και μελοδραματικά. Το κοινό όμως τα υποδέχθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό στο τέλος της δεκαετίας του 1820 και στις αρχές της δεκαετίας του 1830. Το έργο του «Ερρίκος Γ’ και η Αυλή του («Henri III et sa cour, 1829) περιγράφει με ζωηρά χρώματα τη Γαλλική Αναγέννηση, με το «Ναπολέων Βοναπάρτης» («Napoleon Bonaparte», 1831) συνέβαλε στο να γίνει θρύλος ο αυτοκράτορας που είχε πεθάνει πρόσφατα, ενώ στο θεατρικό του «Αντονί» («Antony», 1831), ο Δουμάς παρουσίασε ένα σύγχρονο δράμα τιμής.
Αν και δεν έπαψε να γράφει θεατρικά έργα, ο Δουμάς στράφηκε κατόπιν στο ιστορικό μυθιστόρημα, συχνά με τη βοήθεια συνεργατών του (κυρίως του Ογκίστ Μακέ). Αδιαφορούσε για την ιστορική ακρίβεια και η ψυχολογία των ηρώων του ήταν υποτυπώδης. Αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν πώς να οργανώσει μία συναρπαστική πλοκή μέσα σ' ένα εντυπωσιακό ιστορικό πλαίσιο, συνήθως του 16ου και του 17ου αιώνα.
Τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του είναι «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» (1844), με ήρωες τέσσερις παράτολμους άνδρες των χρόνων του Ρισελιέ, «Η Βασίλισσα Μαργκό» (1845), «Μετά είκοσι έτη» (1845) , «Ο Κόμης Μοντεχρήστος» (1844-1845), με ήρωα ένα νεαρό ναυτικό που φυλακίζεται άδικα και δραπετεύει για να εκδικηθεί αυτούς που τον αδίκησαν, «Δέκα χρόνια αργότερα ή ο Υποκόμης της Βραζελόνης» (1848-1850), με την ιστορία «του ανθρώπου με το σιδηρούν προσωπείον», «Η Μαύρη Τουλίπα» (1850) και το λιγότερο γνωστό «Αλή Πασάς» (1840), μία μυθιστορηματική βιογραφία του αυθέντη των Ιωαννίνων.
Όταν η επιτυχία του χτύπησε την πόρτα, ο Δουμάς ρίχτηκε σε μία πολυδάπανη και επιδεικτική ζωή, πράγμα που τον ανάγκαζε να γράφει όλο και πιο βιαστικά για να μπορεί να πληρώνει τους πιστωτές του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν τελείως φτωχός και τον συντηρούσε ο γιος του, ήδη φτασμένος και δημοφιλής συγγραφέας. Ο Αλέξανδρος Δουμάς (υιός) ήταν καρπός του ερωτά του με μία από τις αμέτρητες ερωμένες του (40 έχουν επισημάνει οι ερευνητές, με τουλάχιστον επτά παιδιά).
Ήταν μέλος του «Κλαμπ των Χασισιποτών» («Club des Hashischins»), μαζί με τους Βίκτορ Ουγκό, Σαρλ Μποντλέρ, Ευγένιο Ντελακρουά και Ονορέ Ντε Μπαλζάκ. Κάθε μήνα τα μέλη του κλαμπ συγκεντρώνονταν σ’ ένα ξενοδοχείο του Παρισιού και αφηγούνταν τις εμπειρίες τους από τα ναρκωτικά, ιδίως το χασίς.
Ο Αλέξανδρος Δουμάς (πατήρ) πέθανε στη Διέππη της βόρειας Γαλλίας στις 5 Δεκεμβρίου 1870.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/2414
© SanSimera.gr
