Μέλος του Τάγματος Αζόφ απευθύνεται μέσω τηλεμηνύματος στην Βουλή EUROKINISSI
Ο Γιάννης Αλμπάνης σχολιάζει την ομιλία των δύο μαχητών του τάγματος Αζόφ στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Η ομιλία δύο μαχητών του τάγματος Αζόφ στη Βουλή αποτελεί μια επονείδιστη στιγμή για το ελληνικό κοινοβούλιο. Ακόμα και ένθερμοι υποστηρικτές της ουκρανικής υπόθεσης δεν μπορούν εξηγήσουν για ποιο λόγο θα έπρεπε να συνοδεύσουν την τοποθέτηση Ζελένσκι, οι παρεμβάσεις εκπροσώπων ενός στρατιωτικού σχηματισμού που εμφορείται από ναζιστικές αντιλήψεις και βαρύνεται με εγκληματικές ενέργειες. Όπως είναι φυσικό, η παρουσία του Αζόφ στη Βουλή έχει προκαλέσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση κι εξακολουθεί να συζητείται.
Από τα όσα έχουν γίνει γνωστά στη Βουλή, θα μπορούσαν να εξαχθούν τέσσερα συμπεράσματα τόσο για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα όσο και για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η υπόθεση Αζόφ αποτελεί μείζον πολιτικό φιάσκο για την κυβέρνηση. Είναι πολύ σπάνιο μια κυβέρνηση να παραδέχεται ότι έχει γίνει «λάθος» σε μια πολύ σημαντική κίνηση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Όταν αυτό συμβαίνει, και συνέβη στην περίπτωση του Αζόφ, συνιστά σήμα ότι οι κατάσταση έχει ξεφύγει από το σύνηθες πεδίο πολιτικής διαχείρισης. Δεν ξέρω αν είναι χειρότερο το να μην ήξερε η κυβέρνηση για την παρουσία του Αζόφ ή να το ήξερε και να έδωσε το πράσινο φως. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για απίστευτη επιπολαιότητα σε ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Στη δεύτερη, πρόκειται για χωρίς μέτρο πρόσδεση στο άρμα του πιο ακραίου ατλαντισμού. Και οι δύο περιπτώσεις εγκυμονούν σοβαρούς κίνδυνους για την ελληνική κοινωνία.
Η συνέχεια που δίνει η κυβέρνηση, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Με τη χτεσινή ανακοίνωσή της με την οποία κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι υποστηρίζει τον… Πούτιν, η Νέα Δημοκρατία επιβεβαίωσε ότι επιμένει να χρησιμοποιεί το ουκρανικό ως μοχλό αναδιάταξης του εσωτερικού πολιτικού χάρτη. Η πρακτική αυτή είναι ηθικά απαράδεκτη και πολιτικά τοξική αφού πρόκειται για δημαγωγικό στρατήγημα, χωρίς έρεισμα στην πραγματικότητα. Επιπλέον, αποδυναμώνει την αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό αφού εντάσσει την υπόθεσή του στις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Είναι δε απορίας άξιο ότι δεν γίνεται αντιληπτό στο Μαξίμου πως η προσπάθεια αναβίωσης των διαχωριστικών γραμμών της εποχής του Μνημονίου θα πέσει αναπόδραστα στο κενό, αφού η κατάσταση στην κοινωνία σήμερα είναι πολύ διαφορετική.
Η κριτική που άσκησε ο Αντώνης Σαμαράς έχει βαρύνουσα πολιτική σημασία. Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να εξαπολύσει τα βέλη του εναντίον του Μαξίμου. Και το έπραξε, σπεύδοντας να χαρακτηρίσει λάθος την παρουσία του Αζόφ, πριν τοποθετηθεί επίσημα η κυβέρνηση. Ωστόσο, η σημασία της παρέμβασης Σαμαρά δεν εξαντλείται στο εσωκομματικό παίγνιο της Νέας Δημοκρατία. Η επιλογή του συγκεκριμένου ζητήματος ενισχύει την εκτίμηση ότι ο κ. Σαμαρά δεν είναι ενθουσιασμένος με την κυβερνητική διαχείριση του ουκρανικού πολέμου -ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι ΗΠΑ κάνουν συνεχώς «δώρα» στην Τουρκία.
Οι ομιλίες στη Βουλή δείχνουν ότι ο Ζελένσκι θέλει να νομιμοποιήσει πολιτικά το Τάγμα Αζόφ. Οι παρεμβάσεις του Ουκρανού Προέδρου έχουν παγκόσμια απεύθυνση -δεν περιορίζονται δηλαδή στο συγκεκριμένο κοινό της κάθε ομιλίας. Η επιλογή να μιλήσει το Αζόφ στην ελληνική Βουλή δεν έχει να κάνει με την ελληνική κοινωνία. Το μήνυμα που ήθελε να στείλει παγκοσμίως ο Ουκρανός Πρόεδρος, ήταν ότι το Τάγμα Αζόφ είναι ένας στρατιωτικός σχηματισμός όπως όλοι οι άλλοι, καθώς και ότι ο ίδιος του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Πέραν του ότι αυτή η κίνηση αποδυναμώνει το ουκρανικό αφήγημα περί της μάχης της δημοκρατίας ενάντια στον δεσποτισμό, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλο και λιγοστεύουν οι πιθανότητες μιας διευθέτησης της σύγκρουσης μέσω διαπραγματεύσεων μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Πηγή: https://www.news247.gr/
