Σάκης ΜουμτζήςΟ κ. Βλαχονικολός προχθές εδάρη, εντός του χώρου του Οικονομικού Πανεπιστημίου, από τρεις ερυθροτραμπούκους γιατί είχε το «θράσος» να εκφραστεί δημόσια υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Το παράδοξο θα ήταν να μη συνέβαινε κάτι τέτοιο. Στα ελληνικά πανεπιστήμια κυριαρχεί η κόκκινη βία σε βαθμό που ουσιαστικά ακυρώνεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ποιος τολμά να εκφραστεί ελεύθερα αν πρόκειται με την πρώτη ευκαιρία να ξυλοκοπηθεί!
Στην προκειμένη περίπτωση του κ. Βλαχονικολού οι ευθύνες της ΕΛΑΣ είναι εκ πρώτης όψεως υπαρκτές, αλλά με πολλούς αστερίσκους. Δέχθηκε τηλεφωνική καταγγελία για το συμβάν και δεν επενέβη. Γιατί; Διότι προφανώς πρυτάνευσαν πολιτικοί λόγοι και λόγοι διαχείρισης συμβάντος. Αν έμπαιναν μέσα αστυνομικές δυνάμεις σε χώρους γεμάτο φοιτητές θα εδημιουργείτο αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο φόβος να προκληθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις ήταν υπαρκτός, χωρίς, μάλιστα να επιτευχθεί ο αντικειμενικό σκοπός, δηλαδή η σύλληψη, εκείνη τη στιγμή, των τριών δραστών. Χρειάζεται μια ψυχραιμία στις εκτιμήσεις μας και μια σφαιρικότερη ματιά στα γεγονότα. Υποθέτω πως αυτοί θα συλληφθούν, ώστε να σταλεί το σχετικό μήνυμα προς την πανεπιστημιακή κοινότητα και την κοινωνία.
Πριν από λίγες ημέρες κάποια μέλη αριστερών οργανώσεων ξυλοκοπήθηκαν από ακροδεξιούς. Εκατοντάδες άρθρα γράφηκαν από «προοδευτικούς» δημοσιογράφους και σχολιαστές, στα έντυπα και στο διαδίκτυο για το «αυγό του φιδιού». Αναλύσεις επί αναλύσεων για τη βία της άκρας Δεξιάς. Αντιφασιστικός συναγερμός.
Όλοι αυτοί οι λαλίστατοι «προοδευτικούληδες--αντιφασίστες» έχουν βαρέσει σιωπητήριο για τον ξυλοδαρμό του κ. Βλαχονικολού. Ο άνθρωπος δεν είναι αριστερός, είναι φιλελεύθερος, συνεπώς ανάξιος υποστηρίξεως και συμπαραστάσεως.
Μάλιστα, στο διαδίκτυο κάποιοι απολογητές της κόκκινης βίας τόλμησαν να γράψουν «κι αυτός φιρί—φιρί πήγαινε να τις φάει. Λέγονται αυτά τα πράγματα;». Μου θύμισαν αυτά που έγραφαν κάποιοι «προοδευτικοί» για τα θύματα της 17 Νοέμβρη: « Δεν μπορεί κάτι θα έκανε και αυτός». Έτσι οι δράστες αποκτούσαν ένα ελαφρυντικό. Η λογική είναι η ίδια. Η κλίμακα της βίας είναι διαφορετική.
Μα όλοι αυτοί που ανερυθρίαστα σωπαίνουν δεν κατανοούν πως ουσιαστικά καλύπτουν τους ερυθροτραμπούκους; Μια χαρά το κατανοούν. Απλώς τους είναι αδιάφορος ο ξυλοδαρμός ενός φιλελεύθερου από αριστερούς. Είναι «προοδευτικοί» και «ευαίσθητοι» a la carte. Αυτό δε το φαινόμενο της επιλεκτικής ευαισθησίας έρχεται από πολύ παλιά και συνεχίζεται. «Παιδιά είναι, θα συνετισθούν». Αν ο τριανταπεντάχρονος είναι «ημιπιτσιρικάς», όπως δήλωσε τέως πολιτειακός παράγοντας, τότε οι εικοσιπεντάχρονοι είναι πιτσιρικάδες, άρα τα παιδία παίζει.
Για ρωτήστε όμως και τα θύματα των πιτσιρικάδων!
Τα πανεπιστήμια εδώ και σαράντα χρόνια μαστίζονται από την κόκκινη βία. Δεν υπάρχει σε αυτούς τους χώρους βία άλλου χρώματος.
Το πρόβλημα δεν είναι κοινωνικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως πειθαρχικό. Δηλαδή, η κυβέρνηση να αποφασίσει να εφαρμόσει νόμους που αυτή ψήφισε και οι πρυτάνεις να θέσουν σε λειτουργία τα πειθαρχικά. Δε νοείται να υπάρχει οργανωμένος χώρος χωρίς πειθαρχικές λειτουργίες. Η ατιμωρησία υποθάλπει την παραβατικότητα. Και ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Πηγή: https://www.liberal.gr/
