Όσα ζείτε, όσα νιώθετε, όσα θυμάστε, όσα με στη θαλπωρή της σκέψης αναστοχάζεστε, όλα συμβαίνουν, για να αποτελέσουν στίχους στη ραψωδία της δικής σας ύπαρξης μέσα στο αχανές της ανθρωπότητας έπος. Γι’ αυτό να εξασκηθείτε χρέος έχετε στους ειλικρινείς απολογισμούς και στις κατανυκτικές εξομολογήσεις.
Παραστατικοί προσπαθήστε να γίνετε αφηγητές, όταν κάποτε θα ξεδιπλώνετε την ιστορία και τα πεπραγμένα σας, έτσι που να μη χαθεί καμία ψηφίδα από το κόσμημα της οικουμένης. Αφήστε το αποτύπωμα της δικής σας εμπειρίας, σαν τους πρώτους κυνηγούς στα σπήλαια της ψυχής, με λόγο, με ήθος και με πάθος παράφορο.
Μα προπάντων αναλογιστείτε βαθιά, για να μην ξεχάσετε στα κρησφύγετα του παρελθόντος καμία από εκείνες τις λεπτομέρειες, που αν και ασήμαντες φαινομενικά, προκάλεσαν τις δίνες του βίου σας και γέννησαν τις αλλαγές.
Αναμνησθείτε τα πρόσωπα που σας εξέγειραν και εκείνα, που με την αφάνεια τους, σας εξακόντισαν και σας στηρίξαμε στα ύψη, που πάντα φοβόσασταν. Πλέξτε τους συνειρμούς, για να διανθίσετε την ομοιοκαταληξία της ποίησης σας και συνθέστε τις μελωδίες των συναισθημάτων σας, σαν αποκλειστική δική σας προσωδία και γλαφυρότητα.
Μη φοβηθείτε για τις στιγμές που δειλιάσατε, μη διστάσετε να εξιλεωθείτε για τις πληγές που προκαλέσατε, με συγνώμη, λυγμούς και ταπείνωση:
Έχουν και οι αστοχίες θέση στην αρμονία σας, αρκεί η παραφωνία να αναδείξει τα μελίσματα.
Προπαρασκευάστε την ιστορία σας, με αλήθεια, εξαγνισμό και νοσταλγία.
Γιατί η δική σας ανεπανάληπτη ζωή, στο χρόνο και στο χώρο που ξεδιπλώθηκε, είναι η αναλαμπή της ματιάς του Θεού για τη δημιουργία Του.
Ευστράτιος Παπάνης
Πηγή: https://psichologiagr.com/
