Ο όρος «ιδιωτικότητα» προσδιορίζεται ως η δυνατότητα διατήρησης του απορρήτου των προσωπικών στοιχείων κάθε ατόμου.
Η ιδιωτικότητα αγγίζει την ουσία της ανθρώπινης προσωπικότητας, συνδέεται με τον έλεγχο της ζωής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και μέσω της προστασίας της, προστατεύονται και άλλα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου.
Η διατήρηση της ιδιωτικότητας αποτελεί επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαμόρφωση σχέσεων. Είναι συστατικό της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από διάφορους ρόλους, όπως αυτήν του συζύγου, του ασθενούς, του φίλου, του κοινωνικού εταίρου.
Συνδέεται με την εξασφάλιση της ελευθερίας στις σχέσεις, με την προσωπική ελευθερία, την αυτονομία και τη δυνατότητα του ατόμου να διαβιώνει όπως το ίδιο επιλέγει.
Οι προσωπικές πληροφορίες αφορούν τον πυρήνα κάθε ανθρώπου και αποτελούν μία νοερή προέκτασή του. Η οικειοποίηση και η εκμετάλλευσή τους από τρίτους σημαίνει ότι αγνοείται ο κάτοχός τους, οποίος χάνει την ταυτότητά του και μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο είδος.
Η ευρεία χρήση του διαδικτύου αναδεικνύει και επιτείνει το πρόβλημα της ιδιωτικότητας αφού ο τρόπος κατασκευής και λειτουργίας του δεν μπορεί να διασφαλίσει απόλυτα τον χρήστη αναφορικά με τη διαφύλαξη της ιδιωτικότητάς του.
Οι κανόνες υπάρχουν, δύσκολα όμως εφαρμόζονται. Εξάλλου, πρόκειται για ένα περίπλοκο θέμα, αφού ακόμα και οι πρόσφατες πανευρωπαϊκές ή κρατικές νομοθετικές παρεμβάσεις περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, δύσκολα εξισορροπούν θέματα της ιδιωτικότητας με αυτά του δημόσιου συμφέροντος και της δημόσιας ασφάλειας.
Η απάντηση στο ερώτημα αν ο χρήστης του διαδικτύου μπορεί να διαφυλάξει εν τέλει την ιδιωτικότητά του, είναι αρνητική.
Από τη μία πλευρά είτε λόγω ελλιπούς πληροφόρησης είτε λόγω μειωμένης προσωπικής ευθύνης, ο χρήστης μπορεί να κάνει λάθη και να παραβλέψει βασικούς κανόνες που έχουν δημιουργηθεί για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων κατά τη χρήση του διαδικτύου. Αυτά τα λάθη είναι η τροφή κάποιων, οι οποίοι μπορούν να μαθαίνουν συνεχώς, να παραβιάζουν ή/και να ιχνηλατούν την πραγματική ζωή του.
Από την άλλη πλευρά, οι ιστοχώροι στους οποίους εγγράφεται ο χρήστης για την παροχή εξυπηρετήσεων μπορεί να τον διαβεβαιώνουν για την ασφάλεια των προσωπικών του δεδομένων, όπως συνήθως αναγράφεται στην πολιτική του απορρήτου τους, όμως οι διαρροές είναι συνεχείς, όπως π.χ. γίνεται κάθε τόσο με τα δεδομένα δεκάδων εκατομμυρίων χρηστών του Facebook.
Ασφαλώς και, παρά τα παραπάνω, δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς το διαδίκτυο και τις υπηρεσίες του. Για την αποφυγή των δυσάρεστων συνεπειών θα πρέπει να πληροφορηθούμε και να ακολουθούμε βασικούς κανόνες ασφαλείας όταν το χρησιμοποιούμε.
*Ο Χρήστος Παναγιωτακόπουλος είναι καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών.
Πηγή:http://mobile.pelop.gr
