Τώρα που αρχίζω και γερνάω, συγκρίνω τις δυσκολίες της παιδικής μου ηλικίας, με τις δυσκολίες της γεροντικής ζωής, γενικά αρχίζω να βλέπω καθαρά τη φοβερή προσπάθεια του ανθρώπου να προσαρμοσθεί συνεχώς σε νέες καταστάσεις για τις οποίες όλοι δεν είναι πλασμένοι.
Υπάρχουν παιδιά που με δυσανασχέτηση υποφέρουν την παιδική τους ηλικία, όντας ώριμοι άνδρες ήδη από πέντε χρονών, και τα ίδια αυτά παιδιά, όταν αρχίζουν να γερνάνε, βλέπουν με θυμό να τους αφαιρείται σιγά-σιγά κάτι τι που, από βρέφη, ήταν βέβαιοι πως θα τους ανήκει αιωνίως!
Η ανδρική ωριμότης και μεστότης, ειδική για τους ανθρώπους της δράσεως.
Μια ωριμότης πρόωρα αποχτημένη και κρατημένη με πείσμα όσο το δυνατόν πιο πολύ.
Πολλοί μπαίνουν στην ωριμότητα πολύ νωρίς, αλλά και βγαίνουν από πολύ νωρίς, γινωμένοι, ειρηνικοί γέροι.
Έχοντας ζήσει, έστω σε λίγο χρονικό διάστημα, αλλά τέλεια, την ωριμότητά τους.
Υπάρχουν και παιδιά που είναι εξαιρετικά έξυπνα και πρόωρα, με βαθύτητα όση θέλετε, και ευαισθησία άλλη τόση, αλλά που αργούν πολύ να φτάσουν στην ωριμότητα.
Τι δυστυχία η παιδική ηλικία γι’ αυτά τα παιδιά, και ακόμα μεγαλύτερη συμφορά η εφηβική τους ηλικία.
Η ηλικία της ωριμότητος, όσο πλησιάζει χωρίς αυτοί να είναι προετοιμασμένοι, και καταλαβαίνοντας ότι θ΄αργήσουν να προετοιμαστούν, δεν είναι προσμονή καθαρή και αισιόδοξη, αλλά ένας τρόμος αβάσταχτος μιας άγνωστης καταστάσεως, που την περιμένουν με ταραχή, όπως άλλοι περιμένουν τα θάνατο απροετοίμαστοι.
Τα παιδιά αυτά φτάνουν στην ωριμότητα αργά, σε μια ωριμότητα απίστευτη, νεανική, ασυμβίβαστη με τη μεγάλη τους ηλικία, που συμπίπτει λόγω της ηλικίας τους με την προετοιμασία για το θάνατο.
Νομίζω, πως αυτά τα παιδιά τροφοδοτούν τις τέχνες και είναι αυτοί οι άνθρωποι που ονομάζουμε τραγικούς ή πνευματικούς, γιατί είναι υποχρεωμένοι να εκφράσουν εν πνεύματι μιαν ισορροπία, με μια μορφή τέχνης – ό,τι η ανωμαλία της ζωής τους δεν τους επιτρέπει να πραγματοποιήσουν στην πράξη.
Γιάννης Τσαρούχης, Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτη, 1986
Πηγή: https://www.o-klooun.com/
Πηγή: https://www.o-klooun.com/
