"Μαμάκα μου, πότε θα έρθει το πριγκιπόπουλο;" με ρώτησε η μικρούλα μου πριν λίγες μέρες. Με τα παραδείγματα της Χιονάτης, τη Σταχτοπούτας, της Ραπουνζέλ και της Πεντάμορφης, η παραπάνω ερώτηση ήταν αναμενόμενη... Χαζεύοντάς τη να παίζει αμέριμνη με τις κούκλες της, "μαγεμένη" από τον ιδανικό κόσμο των παραμυθιών, εκεί όπου το καλό νικά το κακό, η αλήθεια και η δικαιοσύνη κυριαρχούν και ο πρίγκιπας κάνει τα πάντα για την αγαπημένη του, προβληματίζομαι...
Πόσο απογοητευτικό είναι να μεγαλώνεις και να προσγειώνεσαι στην σκληρή πραγματικότητα που είναι εντελώς αντιφατική με την "παραμυθένια" ;
Σίγουρα υπάρχουν γυναίκες που στάθηκαν τυχερές στην προσωπική τους ζωή και βρέθηκαν δίπλα τους σωστοί σύντροφοι.
Είναι όμως κι εκείνες οι γυναίκες που μπορεί να μην έχουν πληγές στο σώμα τους, κάποιοι ωστόσο, φρόντισαν να τους αφήσουν σημάδια συναισθηματικής κακοποίησης στην ψυχή τους... Κι αυτή, νομίζω, ότι είναι η χειρότερη μορφή βίας...
Δυστυχώς, υπάρχουν γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί χωρίς να το έχουν καν αντιληφθεί, ή όταν πια το συνειδητοποιούν, νιώθουν εγκλωβισμένες και αδύναμες να ξεφύγουν... Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν... Να κάνουν μια νέα αρχή...
Αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια, είχα παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο ψυχολογίας σχετικά με τα σημάδια που κάθε γυναίκα πρέπει να γνωρίζει.
Κάθε μία από εμάς μπορεί να παγιδευτεί δίχως να το συνειδητοποιήσει... Το θέμα είναι να ξεφύγει όσο είναι νωρίς...
1) Έλεγχος και κυριαρχική συμπεριφορά.
Οι θύτες νιώθουν την ανάγκη να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της σχέσης. Δεν θέλουν να τους ξεφεύγει τίποτα. Παίρνουν αποφάσεις όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τον άλλον, επιβάλλοντας με κάθε τρόπο τις επιθυμίες τους. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, είναι ότι συμπεριφέρονται στον άλλον σαν να είναι ανίδεος, ανίκανος να αποφασίσει, υποβάλλοντάς τον σε διαρκή κριτική.
2) Απομόνωση
Ο θύτης στην προσπάθεια του να ελέγχει όσο περισσότερο γίνεται το θύμα του, καταβάλει κάθε προσπάθεια να μειώσει στο ελάχιστο τους δεσμούς του με το περιβάλλον του. Του απαγορεύει την κοινωνικοποίηση, ακόμα και τις σχέσεις με οικογένεια.
Όσο και αν φαίνεται υπερβολικό, το θύμα μπορεί να καταλήξει να χρειάζεται να ζητήσει άδεια προκειμένου να κάνει οτιδήποτε, να πάει οπουδήποτε ή να συναντήσει οποιονδήποτε.
3) Εξευτελισμός και υποτίμηση
Ο θύτης προσβάλει διαρκώς το θύμα του. Δε χάνει ευκαιρία να το υποτιμήσει, να το ειρωνευτεί. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των πάγιων τεχνικών συναισθηματικής κακοποίησης ; Να νιώσει ο αποδέκτης τους άσχημα με τον εαυτό του και να πιστέψει ότι είναι κατώτερος και ανεπαρκής.
4) Εκφοβισμός και απειλητική συμπεριφορά
Ο θύτης μπορεί να απειλεί ότι θα γίνει βίαιος, ή ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις, ότι θα καταστρέψει τον ίδιο ή κάτι / κάποιον που αγαπά. Ακόμα και να απειλήσει ότι θα αυτοκτονήσει.
5) Ξεσπάσματα ζήλιας χωρίς δικαιολογία
Η αδικαιολόγητη ζήλια και η απροκάλυπτα προκλητική συμπεριφορά με άτομα του αντίθετου φύλου, είναι ένα βασικό σημάδι των χειριστικών ανθρώπων που κακοποιούν συναισθηματικά.
Τί γίνεται όμως, όταν το θύμα προσπαθεί να ξεφύγει από μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση;
Ο θύτης αλλάζει προσωρινά τη συμπεριφορά του προβαίνοντας σε κάποιες επανορθωτικές συμπεριφορές - λέγοντας λόγια μετάνοιας, για παράδειγμα, προσφέροντας ένα ακριβό δώρο. Στόχος του είναι να συγχωρεθεί το λάθος του και σύντομα να επαναλάβει την κακή συμπεριφορά του. Κάπου εκεί ξεκινά ένας φαύλος κύκλος καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Οι χαρακτηριστικές φράσεις που χρησιμοποιούν είναι: "Σ`αγαπάω αλλά...." ή "έκανα λάθος αλλά αν εσύ δεν ...εγώ θα"
Όποιος έχει συνειδητοποιήσει το λάθος του κι έχει πραγματικά μετανιώσει, αποδίδει το φταίξιμο στον εαυτό του.
Δεν υπάρχει "αλλά..." " παρά μόνο " έφταιξα. Συγνώμη, δε θα το ξανακάνω. Σ`αγαπώ."
Το μήνυμα που θέλω να περάσω σε όλες τις γυναίκες που τυχαίνει να διαβάζουν αυτό το κείμενο είναι το εξής: "Για να θεωρηθεί μια γυναίκα κακοποιημένη, δε χρειάζονται πάντα πληγές στο σώμα της... Μπορεί να υπάρχουν στην ψυχή της... Αγαπήστε τον εαυτό σας..."
Στους άνδρες αναγνώστες που αναγνωρίζουν το εαυτό τους στη χειριστική συμπεριφορά που περιέγραψα, θα τους ζητούσα να σκεφτούν το εξής: "Πώς θα σας φαινόταν αν κάποιος άνδρας φερόταν στην κόρη σας, κατά αυτόν τον τρόπο;"
Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
https://www.klik.gr
