Χριστιάνα Παναγίδου
Συγγραφέας Χριστιάνα Παναγίδου
Σε μια απλή πρόταση, ο Οδυσσέας Ελύτης, συνόψισε την αντίφαση του ονείρου και της σκληρής πολλές φορές, πραγματικότητας, γύρω μας. Πολλές φορές διαβάσαμε πως τα όνειρα είναι πολυτέλεια γι’ αυτούς που ακόμα ελπίζουν.
Μεγαλώνοντας ακόμα πιο πολλές φορές, προσπαθήσαμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε εκείνη την μονάκριβη ελπίδα που είχε το παιδί που μεγάλωσε μέσα μας. Να τη φυλάξουμε απ’την ωμότητα της ζωής. Τυχεροί αυτοί που κατάφεραν να σώσουν έστω και ένα μικρό κομμάτι του ονείρου αυτού.
Η αγάπη έρχεται σε τόσες πολλές μορφές στη ζωή μας. Τη νιώσαμε στη κούνια μας σαν μικρά μωρά. Μας άπλωσε το χέρι όταν ήρθε απρόσκλητη στο διάβα μας. Πονέσαμε όταν τη χάσαμε απ’ τα χέρια αυτή την παρολίγον ευτυχία που προλάβαμε να γευτούμε. Κάναμε πέτρα την καρδιά μας και την κλείσαμε γύρω από πελώριους τοίχους και κάστρα να μην την δει κανείς. Μα πόσο ρεαλιστική είναι αλήθεια αυτή η διάφανη διγαμία της αγάπης και των ονείρων μας;
Αγαπώ, σημαίνει ρισκάρω να εκτεθώ απέναντι σε ένα άνθρωπο. Να του δείξω τις πληγές μου, να μοιραστώ μαζί του αυτή την καθημερινότητα που τόσο μας σκλήρυνε. Αγαπώ, σημαίνει απλώνω το χέρι και προχωράμε μαζί σε μια κοινή πορεία με προορισμό την πολυπόθητη ευτυχία. Μα είναι πολυτέλεια το όνειρο. Γιατί η αγάπη θέλει ρεαλισμό. Να προφυλάξουμε εμάς από όσα μας χτυπούν στην πορεία.
Μα αλήθεια, αν δεν ονειρεύεσαι όταν αγαπάς, αν δεν ελπίζεις στο ομορφότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις, τότε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνεις; Πότε αλήθεια το μέσα μας ελπίζει; Αν δεν ονειρευτείς την ευτυχία τότε πώς θα την αγγίξεις; Κι ευτυχία δεν νοιάζεται αν τα χέρια μας είναι τσακισμένα. Δεν νοιάζεται αν είμαστε φτωχοί. Μας κάνει πλούσιους σαν περάσει απ’τη ζωή μας και μας δώσει πνοή. Μας αφήνει να γευτούμε ένα μικρό κομμάτι του ονείρου που κάναμε. Γιαυτό κανείς δεν μπορεί να αγοράσει αυτή την υπέρλαμπρη δύναμη.
Ευτυχισμένοι οι τολμηροί που επέλεξαν να ρισκάρουν και να αγαπηθούν ξανά. Ευτυχισμένοι εκείνοι που αρνήθηκαν να φυλακιστούν στη μοναξιά τους. Που είπαν εκεί έξω υπάρχει ένα μισό που τους ψάχνει. Που σαν κι εμάς είπε πως δεν μπορεί να μην υπάρξει μια ευτυχία που έχει το όνομα μας στο χέρι. Αρκεί μονάχα να μην σταματήσουμε να ελπίζουμε.
Συγγραφέας Χριστιάνα Παναγίδου
Θυμάμαι τον εαυτό μου απο μικρό παιδί να μην μπορεί να κρύψει την αλήθεια της ψυχής μου. Μέχρι και σήμερα προσπαθώ όσο μπορώ να μην την κρατώ μέσα μου. Οι λέξεις στο χαρτί με βοηθούν ακόμα πιο πολύ στο έργο αυτό. Σπούδασα παιδαγωγικά και ακολούθησα την καρδιά μου με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή. Λατρεύω τα ταξίδια, τα βράδια του Χειμώνα και τη βροχή. Αγαπώ ότι μου θυμίζει εποχές που πέρασαν κι ο κόσμος ήταν πιο απλός και πιο αγνός.
Πηγή: https://enallaktikidrasi.com
