Ήταν ένα χρόνο πρίν, σαν σήμερα, 13 Οκτωβρίου 2016, όταν έφυγε από τη ζωή ο Ντάριο Φο, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και διανοούμενους– σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας
Γεννημένος στα 1926, αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στο θέατρο και πέρασε γρήγορα στην επιθεώρηση, στο ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Κινήθηκε ανάμεσα στην κωμωδία και στη σάτιρα και ίδρυσε τη δική του σκηνή με τη συμπαράσταση της συνεργάτιδας και γυναίκας του Φράνκα Ράμε.
Με καταβολές από την Κομέντια ντελ άρτε και το θέατρο των Ρουτζάντε, Γκολντόνι και Μολιέρου, ο Ντάριο Φο σημάδεψε το θέατρο της εποχής του με ευφυή θεατρική σκέψη και το όνειρο για ένα άλλο θέατρο, για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο! Όπως έλεγε και ο ίδιος, «το γέλιο είναι όπλο πολιτικό».
Ο Ιταλός δημιουργός, που έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, είναι ένας ακαταμάχητος κωμικός, μια πολιτική φιγούρα με ηγετικά προσόντα στο ευρωπαϊκό θέατρο. Ο Φο έγινε διεθνώς γνωστός με την πολιτική φάρσα “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού”. Ο Ντάριο Φο κυνηγήθηκε και τιμωρήθηκε για τις δημοκρατικές ιδέες και πράξεις του για πολλά χρόνια. Δέχτηκε επιθέσεις φασιστών. Η ιταλική τηλεόραση αρνήθηκε να προβάλει τη δουλειά του και η αστυνομία σταμάτησε πολλές φορές τις παραστάσεις του. Ακόμη, η επίσκεψή του στις ΗΠΑ ήταν απαγορευμένη!
Ο Ντάριο Φο έγραψε πολιτικό θέατρο, θέατρο που είναι ταυτόχρονα λαϊκό και στρατευμένο, που τοποθετείται ηθελημένα εκτός συστήματος, ένα πραγματικά ελεύθερο και ανεξάρτητο θέατρο. Μιλώντας για ένα από τα πιο γνωστά έργα του, το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!» σημείωνε: «Πιστεύοντας πως με το γέλιο, τη σκληρή σάτιρα, πετυχαίνουμε τη μεγαλύτερη έκφραση αμφιβολίας και αμφισβήτησης, γράψαμε μια φάρσα. Αυτό το είδος φάρσας είναι μια θεατρική φόρμα που επινόησε ο ίδιος ο λαός, για να χτυπήσει ανελέητα, με γλώσσα τσουχτερή, αιώνες τώρα, τα στραβά μάτια της εξουσίας ή τα σάπια προϊόντα της κοινωνίας». Γι’ αυτό και το έργο του χαρακτηρίστηκε ως «μια μαστιγωτική, τραγικής υφής καταγγελία των συνθηκών ζωής της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ως ένα ρωμαλέο, καθαρά και άμεσα προοδευτικό, λαϊκό και αγωνιστικό θέατρο».
Ορισμένα από τα έργα του είναι το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», «Μίστερο Μπούφο», «Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ» και «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού».
Πηγή: https://atexnos.gr/
