Ημέρα της γυναίκας σήμερα και με την ευκαιρία να ευχηθούμε τα καλύτερα σε όλες τις γυναίκες και να θυμηθούμε ένα απόσπασμα από την Καντάτα του Τάσου Λειβαδίτη:
[…]
Γυναίκες α’ ημιχόριο
Φτωχές γυναίκες
μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες,
τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι οι άλλες,
εκείνες του σχοινιού και του παλουκιού,
γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κορνιαχτού,
νοιώσαμε το φόβο πού κρύβεται καμμιά φορά πίσω απ’
την αγνότητα,
την κούραση πίσω απ’ την καλωσύνη, ή την αδιαφορία
Μα πιο πολύ νοιώσαμε την αδυναμία πού κρύβεται πίσω
από την κακία.
Συχνά μάς άφησαν εκείνοι που αγαπούσαμε
πολλές, πάνω στην τρέλλα τους, τούς ρίξανε βιτριόλι,
ήταν μάλιστα και μερικές πού τούς σκοτώσαν, λέει, (τί
φρίκη), με τσεκούρι
πάνω στον ύπνο τους. Άλλες πάλι αυτοκτόνησαν — κάθε
μέρα ακούς τέτοια ένα σωρό
Οι πιο πολλές βέβαια κλάψαμε, χτυπηθήκαμε,
μα φροντίσαμε σύντομα να βρούμε έναν άλλον,
γιατί τα χρόνια περνάνε.
[…]
Αν μάς έβλεπε κανείς το βράδι, όταν μένουμε μονάχες
και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε
στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμένη μάσκα
που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα, οι άντρες για να
τους αρέσουμε —
αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο το γυμνό,
κουρασμένο πρόσωπο.
Αχ, γυναίκες έρημες,
κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’ τη
λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας.
[…]
Πηγή: https://tetraktis.wordpress.com/
