Νικηφόρος Λύτρας, “Ο γενάρχης της νεοελληνικής ζωγραφικής” (1832 – 1904)
Βλέπει για πρώτη φορά το φως σαν σήμερα, το 1832, στο χωριό Πύργος της Τήνου. Λίγα χρόνια αργότερα, έκπληκτος ο δάσκαλος στο σχολείο του χωριού, Αλέξανδρος Μπον, αντικρίζοντας τον εαυτό του ζωγραφισμένο από τον μικρό Νικηφόρο, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αναφωνεί: «Εσύ παιδί μου γεννήθηκες ζωγράφος χωρίς να διδαχθείς την ζωγραφική».
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών, έχει ήδη προσληφθεί ως συνεργάτης για τη διακόσμηση της Ρώσικης Εκκλησίας Αθηνών.
Την αποφοίτησή του από το Πολυτεχνείο ακολουθεί υποτροφία από το κράτος και τον Βασιλιά Όθωνα για περαιτέρω σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Εκεί συνηθίζει να μιλά στους συμφοιτητές του για το αρχαίο ελληνικό κλασικό πνεύμα, το οποίο διακατέχει τα έργα της περιόδου αυτής, πολλά από τα οποία μπορεί κανείς να βρει σήμερα στην Πινακοθήκη του Μονάχου.
Με την αποφοίτησή του, οι καθηγητές του προτείνουν να αναλάβει την έδρα του Κλασικισμού στο Μόναχο. Εκείνος όμως αρνείται. Το μυαλό και η καρδιά του βρίσκονται στην Ελλάδα, στον λευκό καμβά που αναμένει τον ίδιο και την τέχνη του να συνεξελιχθούν.
Σε ηλικία 34 ετών, διορίζεται καθηγητής στη σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών μεταλαμπαδεύοντας την καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία σε μια σειρά από μεγάλους Έλληνες ζωγράφους: Γεώργιο Ιακωβίδη, Πολυχρόνη Λεμπέση, Περικλή Πανταζή, Γεώργιο Ροϊλό.
Τα έργα του αναπαριστούν την ελληνική πραγματικότητα, υπηρετώντας την αλήθεια και όχι την αληθοφάνεια. Τα σχέδια και οι μορφές των έργων του, το ιδεαλιστικά αγνό ελληνικό σπίτι και η καθημερινότητα του Έλληνα, αντανακλούν την ευγένεια, την πνευματικότητα και την απλότητα του τόπου.
Η περιοδεία του μαζί με τον συνάδελφό του, Νικόλαο Γύζη, στην Ανατολή εμπλούτισε σημαντικά τα θέματά του, με μορφές και σκηνές από τη ζωή εκεί.
Η καλλιτεχνική πληρότητα που αναδύεται από τα έργα του, θα τολμούσαμε να πούμε πως έχει τη βάση της στην αλληλεπίδραση με την προσωπική πληρότητα. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει ότι «Η αγάπη για το ωραίο είναι η γέφυρα μεταξύ Θεού και ανθρώπων».
Ο “γεννημένος ζωγράφος” Νικηφόρος Λύτρας, πεθαίνει σχεδόν κινηματογραφικά από δηλητηρίαση που του προκάλεσαν οι χημικές ουσίες των χρωμάτων που χρησιμοποιούσε για την τέχνη του.
Πηγή: https://tinosecret.gr
