Βασίλης Γατσάς*
…"Δεν φοβάμαι το θάνατο. Τι είναι ο θάνατος; Μια στιγμή και μόνο!" Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Φαρουχρά Πάρσα (Farrokhroo Parsa), πρώτης γυναίκας υπουργού του Ιράν, που αρνήθηκε να φορέσει hijab και εκτελέστηκε γι αυτό στις 8 Μαΐου 1980. Μιας γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, ακόμα και μετά την ισλαμική επανάσταση στη χώρα της. "Δεν θα φορέσω chador και δεν θα κάνω βήμα πίσω στην ιστορία", έγραφε στο τελευταίο γράμμα της, προς τα παιδιά της!
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ή όπως έχουμε συνηθίσει να τη λέμε «γιορτή της Γυναίκας», είναι η παγκόσμια γιορτή που τιμούμε τις γυναίκες όλου του κόσμου και γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο, ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Η γιορτή της Γυναίκας δεν είναι πανηγύρια και χαρούλες. Είναι ημέρα μνήμης, ημέρα υπενθύμισης, αφύπνισης και καταγγελίας. Είναι κραυγή αγωνίας για συνεννόηση και συμπόρευση… μέσα από τον γεμάτο και τον πνευματικά ώριμο άνθρωπο!
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, γιορτάζεται όχι μόνο για να τιμήσουμε τις γυναίκες… το άλλο μισό τ’ ουρανού όπως πολύ ποιητικά περιγράφεται, για όλα όσα μας προσφέρουν καθημερινά, σαν ένα είδος αναγνώρισης των θυσιών τους. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, καθιερώθηκε κυρίως σαν υπενθύμιση στις κοινωνίες που το φύλο αποτελεί ακόμη στοιχείο διάκρισης σε βάρος των γυναικών. Γιορτάζεται για να θυμίσει: Τον κοινωνικό αποκλεισμό εκατομμυρίων γυναικών και την μπούρκα, την μη πρόσβαση στην εκπαίδευση και τις κοινωνικές σχέσεις. Γιορτάζεται για να ευαισθητοποιήσει τις δυτικές κυρίως κοινωνίες, στο δράμα εκατομμυρίων γυναικών που υφίστανται ακόμη την κλειτοριδεκτομή και την κάθε μορφής κακοποίηση, που υφίστανται οι γυναίκες ακόμη και του δυτικού κόσμου. Γιορτάζεται για να θυμηθούμε τις γυναίκες εκείνες που λιθοβολούνται μέχρι θανάτου επειδή διεκδίκησαν τον έρωτα και τη ζωή τους.
Γιορτάζεται για να συνειδητοποιούμε την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανισότητα των φύλων, όχι μόνο σαν μια αδικία για τις γυναίκες, αλλά και σαν μια αξιοθρήνητη σπατάλη ταλέντων του μισού μας είδους, για τη δημιουργική διαχείριση και τη φροντίδα του είδους στο σύνολό του!
Η Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε για να αναδείξει το ρόλο των γυναικών στην διαμόρφωση της ιστορίας και για να θυμίζει πως ασχέτως των όσων βημάτων έχουν ήδη γίνει στην (αυτονόητη) κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, πρέπει να γίνουν κι άλλα, επειδή είναι ανάγκη να εξαλειφθούν φαινόμενα φυλετικού ρατσισμού και κακοποίησης, εξαιρετικά συνηθισμένα στις χώρες του τρίτου κόσμου και όχι μόνο!
Γιορτάζουμε σήμερα για να τιμήσουμε τις γυναίκες που χάθηκαν μόνο στην Ελλάδα! Γυναίκες που σκοτώθηκαν από τους συντρόφους τους… όχι από Πάθος ή Αγάπη... ούτε το Πάθος, ούτε η Αγάπη σκοτώνει! Το αρρωστημένο μυαλό σκοτώνει, που δεν βρίσκει άλλο τρόπο να εκφράσει το αίσθημα ιδιοκτησίας, που θέλει να έχει απέναντι στο Θύμα!
- Δεν είναι αγάπη αν σε πονάει.
- Δεν είναι αγάπη αν σε ελέγχει.
- Δεν είναι αγάπη αν φοβάσαι να είσαι αυτό που είσαι.
- Δεν είναι αγάπη αν σε δέρνει.
- Δεν είναι αγάπη αν σε ταπεινώνει.
- Δεν είναι αγάπη αν σου απαγορεύει να φοράς τα ρούχα που σου αρέσουν.
- Δεν είναι αγάπη αν αμφιβάλλει για την πνευματική σου ικανότητα.
- Δεν είναι αγάπη, αν δεν σέβεται τη θέλησή σου.
- Δεν είναι αγάπη αν σου κάνει σεξ και όχι έρωτα
- Δεν είναι αγάπη αν αμφιβάλλει για τον λόγο σου.
- Δεν είναι αγάπη, αν δεν σε εμπιστεύεται.
- Δεν είναι αγάπη αν σε εμποδίζει να μελετάς ή να δουλεύεις.
- Δεν είναι αγάπη αν σε αποκαλεί ηλίθια και τρελή.
- Δεν είναι αγάπη αν κλαις περισσότερο απ' ότι χαμογελάς.
- Δεν είναι αγάπη, αν επηρεάζει τα παιδιά σου.
- Δεν είναι αγάπη αν χτυπάει τα ζώα σας.
- Δεν είναι αγάπη αν λέει συνεχώς ψέματα.
- Δεν είναι αγάπη αν σε ρίχνει, αν σε συγκρίνει, αν σε κάνει να νιώθεις μηδενικό.
Το όνομα της είναι ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ! …Έγραφε η Noemi Durino λίγο πριν την σκοτώσει ο φίλος της!
Εάν για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει εσύ να κάνεις αυτό και τ’ άλλο.
Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο.
Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, δεν θα πρέπει να λες αυτά κι αυτά.
Και δεν θα πρέπει ούτε να τα σκέφτεσαι.
Εάν για να μην υποφέρω εγώ, πρέπει εσύ να θέλεις ακριβώς ό,τι θέλω εγώ, την στιγμή ακριβώς που το θέλω, και βέβαια, να πάψεις να θέλεις οτιδήποτε άλλο (να μην είναι δηλαδή κάτι που το θέλεις κάποια στιγμή, που δεν είναι η στιγμή που το θέλω εγώ)... Τότε, έχω πρόβλημα αγάπη μου... Συμπληρώνει ο Χόρχε Μπουκάι!
Όλες οι πλευρές της ανθρώπινης ιστορίας έχουν υποτιμήσει και υποβαθμίσει διαχρονικά τις Γυναίκες. Δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι οι γυναίκες έπαιζαν πάντα πρωτεύοντες και ουσιώδεις ρόλους στις οικιακές, τις γεωργικές και τις πολιτιστικές υποθέσεις, ότι συντηρούσαν τα σπίτια, τα χωράφια, τις τέχνες και τις πολιτιστικές παραδόσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η ιστορία, η θρησκεία, η παιδεία και η τέχνη, όμως οι δραστηριότητές τους, με λίγες εξαιρέσεις, δεν αποτιμήθηκαν ιστορικά και δεν καταγράφηκαν από την εποχή των μεγάλων εισβολών, όπως γινόταν με τη διακυβέρνηση και τις πράξεις των ανδρών στον πόλεμο και στην ειρήνη. Η ιστορική καταγραφή της πολιτικής, της οικονομίας, της θρησκείας, της φιλοσοφίας, της επιστήμης, της τέχνης και της λογοτεχνίας είναι συντριπτικά ανδρική. Aκόμη και οι πιο φωτισμένοι πολιτισμοί, από την αρχαία Αθήνα μέχρι τα σύγχρονα δυτικά έθνη, δεν έδωσαν στις γυναίκες ούτε καν το δικαίωμα της ψήφου, μέχρι να προχωρήσει για καλά ο εικοστός αιώνας.
Ο άντρας όμως στην σημερινή εποχή από «βιολογικά ανώτερος» της για χιλιάδες χρόνια κυρίαρχης ιδεολογίας, συνειδητοποιεί στην νέα εποχή την συναισθηματική του ανεπάρκεια. Οι άντρες στη σύγχρονη εποχή στις δυτικές κοινωνίες αρχίζουν να συνειδητοποιούν αυτό που έλεγε ο Πυθαγόρας ο Σάμιος ότι, «κάθε φύλο είναι ανώτερο στη δική του κυριότητα και ίσο σε αξία και ευγένεια» και συνειδητά απορρίπτουν τις «υπέρτερες βιολογικές δυνάμεις» που τον συνέκριναν συνήθως με το ζωικό βασίλειο και τη φύση, παραβλέποντας ότι έχουμε από καιρό ξεφύγει σε πολλά σημεία από τη κατάσταση του ζώου και έχουμε δημιουργήσει το εκπληκτικό δημιούργημα ως αποτέλεσμα εξέλιξης, τον Άνθρωπο!
Το κάθε φύλο είναι ανώτερο στην κυριότητά του, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες συνθήκες, που ο πρωτόγονος άνθρωπος ήταν αναγκασμένος να βιώσει. Σωματικά υπερέχει ο άντρας γιατί ήταν αναγκασμένος να αντιμετωπίσει κινδύνους και συναισθηματικά ήταν και είναι η γυναίκα, για να μπορέσει να καλύψει τις συναισθηματικές ανάγκες της οικογενείας της και φυσικά του συζύγου της. Η ανωτερότητα σε επί μέρους δεξιότητες των φύλων δια μέσου της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, ήταν αποτέλεσμα ανάγκης για την επιβίωση και το ένα συμπλήρωνε το άλλο με αρμονικό τρόπο. Θα ήταν αφύσικο να σκεφτούμε ότι οι επί μέρους δεξιότητες λειτούργησαν έτσι ώστε να βοηθήσει την επιβολή είτε λόγω σωματικής ρώμης είτε λόγω συναισθηματικής υπεροχής. Η αδυναμία του ενός φύλου καλύπτεται από την υπεροχή του άλλου σε ένα υπέροχο σύνολο, γιατί «στη φύση τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι τέλειο, να υπάρχει κενό. Η φύση σιχαίνεται το κενό. Δεν υπάρχει ούτε υπερβολή ούτε έλλειψη στον κόσμο αλλά είναι πάντα πλήρης», όπως έλεγε ο μεγάλος Πυθαγόρας.
Προσωπικά, δε βλέπω κανέναν απολύτως λόγο ως άνθρωπος της εποχής μου, να παραμορφώνουμε την ιστορία και τη φύση, υποστηρίζοντας φεμινιστικές ή αντιφεμινιστικές θέσεις. Δεν υπάρχει λόγος οι σύγχρονοι άντρες να αισθάνονται είτε υπερήφανοι, είτε ένοχοι για ένα παρελθόν με το οποίο δεν έχουν καμία σχέση και δεν υπάρχει λόγος οι γυναίκες να τους θεωρούν υπόλογους γι’ αυτό. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι προσπαθούμε σήμερα όλοι μαζί, να εξασφαλίσουμε ένα υγιέστερο μέλλον. Αυτό που υπαινίσσομαι, είναι ότι σκοπός και φιλοδοξία αυτής της προσπάθειας είναι, το πώς άντρες και γυναίκες θα πορευτούν στο μέλλον διεκδικώντας την ευτυχία τους και την ευτυχία των δικών τους ανθρώπων μέσα από υγιείς σχέσεις.
Στόχος και όνειρό μας είναι, πως θα μπορέσουμε να ενισχύσουμε το θάρρος των γυναικών για να μιλούν και να δρουν με βάση τις πεποιθήσεις τους, επειδή καμιά διαμάχη ανάμεσα στους ανθρώπους δεν αξίζει να θυσιάζουμε σ’ αυτήν τα παιδιά μας. Ο κόσμος της δύσης και το αξιακό του φορτίο είναι το όχημα για να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις και βέβαια, δεν υπάρχει σημαντικότερη προτεραιότητα από τον επισιτισμό των ανθρώπων. Οι διαχωρισμοί μεταξύ μας, η δυσπιστία και το μίσος μας, οφείλονται στην αποτυχία μας να φροντίσουμε ο ένας τον άλλον, να αγαπάμε, να αγγίζουμε, να διατρέφουμε και να περιθάλπουμε ο ένας τον άλλον, όπως ακριβώς κάνουν οι Γυναίκες σε όλον τον κόσμο… από καταβολής κόσμου! Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες, που κάπου ανάμεσα σε ένα δάκρυ κι ένα χαμόγελο, βρίσκουν τη δύναμη να παλεύουν...
*Βασίλης Γατσάς, Διδάκτωρ Εγκληματολογικής Ψυχολογίας, συγγραφέας του βιβλίου «Βία κατά των Γυναικών», από τις εκδόσεις Καλοκάθη
Πηγή: από το προσωπικό Facebook!
