Όλες οι αναλύσεις, ακόμη και οι πιο μετριοπαθείς, δίνουν την εικόνα μιας Τουρκίας που ναυαγεί. Η ατελέσφορη πολιτική επιλογή του ηγέτη της Ταγιπ Ερντογάν, που εξακολουθεί να πατά σε δύο ή και σε τρεις βάρκες, τη χώρα να έχει απομονωθεί διεθνώς και την οικονομία της να βουλιάζει, η Τουρκία βρίσκεται πραγματικά σε δύσκολη θέση, η οποία μέρα με τη μέρα χειροτερεύει.
Μια χώρα που δεν έδωσε ποτέ τίποτα στους αποκαλούμενους "συμμάχους", μια χώρα που έχει την επιτηδειότητα να φλερτάρει σε κάθε κρίση με όλα τα "στρατόπεδα", προκειμένου στο τέλος χωρίς κόστος, να πανηγυρίζει πάντα με την πλευρά του νικητή, αποκομίζοντας κάθε φορά πολλά ή λίγα γεωπολιτικά οφέλη και που πολύ επιτυχημένα ο καθηγητής Φρανκ Βέμπερ την προσδιόρισε σε σύγγραμμά του ως “επιτήδειο ουδέτερο".
Η διπλωματική αυτή θρασύτητα της Τουρκίας, λίαν επίκαιρη είναι και σήμερα, παρότι οι κανόνες πλέον του παγκόσμιου παιχνιδιού έχουν αλλάξει και τα ανατολίτικα τερτίπια και παζάρια να πιάνουν μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες.
Ο Ντόναλντ Τραμπ πλέον δεν υφίσταται και η ισορροπία των σχέσεων Η.Π.Α.-Τουρκίας είναι οριακή. Η κυβέρνηση Μπάιντεν διαχωρίζεται από εκείνη του Ερντογάν, από μια άβυσσο ζητημάτων. Ο ελαφρόμυαλος, εγωπαθής, σεξιστής και λάτρης των απανταχού αυταρχικών Ντόναλντ Τραμπ, ταίριαζε "γάντι" σε όσα ήθελε να επιτύχει ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς δεν ακολουθούσε πολιτική αρχών, αλλά προσωπικών ματαιοδοξιών. Ουσιαστικά ο Μπάιντεν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναφέρει τις ΗΠΑ, σε μια τροχιά εξωτερικής πολιτικής, με βάση τη σταθερή αρχή της εξυπηρέτησης των εθνικών, εν προκειμένω των αμερικανικών συμφερόντων. Η κίνηση αυτή από μόνη της και μόνο δημιουργεί τεράστια προβλήματα στον Ερντογάν, ο οποίος έχει επιλέξει στρατηγικά την ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία, προκειμένου να επιτύχει περιφερειακούς στόχους.
Επιπρόσθετα η ανατροπή των γεωπολιτικών δεδομένων, συσχετισμών και συμμαχιών, ιδιαίτερα στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, που προέκυψαν κυρίως μετά τις συντονισμένες ενέργειες της Κυβέρνησης της Ελλάδος, που κατάφερε, αφενός να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας, στην προσπάθεια της δεύτερης να δημιουργήσει τετελεσμένα, αφετέρου πέτυχε να συσπειρώσει, σε μια άτυπη αλλά με ουσία αντι-τουρκική συμμαχία, παραδοσιακές δυνάμεις της περιοχής (Γαλλία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), καταδεικνύοντας με στοιχεία και γεγονότα, τους επεκτατικούς σχεδιασμούς του νοσταλγού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας "Σουλτάνου" Ταγιπ Ερντογάν.
Η Ελλάδα αφού οδήγησε τις εξελίξεις στο δρόμο που επιθυμούσε, υποχρέωσε την Τουρκία στην επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, μετά από 4 χρόνια, αν και δεν αναμένονται εντυπωσιακά αποτελέσματα πέραν της συνέχισης των συνομιλιών, που όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστούν με επαναλαμβανόμενους γύρους, καθώς κανείς δεν έχει πειστεί για τις αγαθές προθέσεις του Ερντογάν. Άλλωστε, τόσο ο ίδιος όσο και οι στενοί συνεργάτες του, με κάθε ευκαιρία εξαπολύουν επιθέσεις κατά της Ελλάδας, επιχειρώντας να επιβάλλουν εφ' όλης της ύλης διάλογο.
Η Τουρκία απέχει περισσότερο από ποτέ στην ένταξή της στην Ε.Ε., αφού οι αρχηγοί των κρατών μελών ανακοίνωσαν τον περασμένο μήνα, την προετοιμασία νέων κυρώσεων εναντίον της Άγκυρας, λόγω της διαμάχης στη Μεσόγειο, με τις σχέσεις να έχουν καταλήξει σε βαθύτερη κρίση, χωρίς ένα προφανές σχέδιο για τον τρόπο αναβίωσής τους. Η κλιμάκωση των διαφορών σε τομείς από τα ανθρώπινα δικαιώματα έως τους ισχυρισμούς για δικαιώματα επί θαλάσσιων περιοχών, προκάλεσε φόβους σύγκρουσης και κατέστρεψε την εμπιστοσύνη πολλών ευρωπαϊκών χωρών και αξιωματούχων των Βρυξελλών απέναντι στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, οι αμοιβαίες εξαρτήσεις σε τομείς όπως το εμπόριο, η μετανάστευση και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, σημαίνουν ότι καμία πλευρά δεν είναι ακόμη έτοιμη για μια πλήρη ρήξη.
Η διατήρηση της πίεσης προς την Άγκυρα, κρύβει πάντα τον κίνδυνο της εργαλειοποίησης από τον Ερντογάν των ελληνοτουρκικών διαφορών, αν και σε αυτή τη φάση, κάτι τέτοιο μάλλον θα επιτείνει την πεποίθηση που υπάρχει στο επιτελείο του Τζο Μπάιντεν, ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας αλληθωρίζει επικινδύνως προς αλλότρια των Δυτικών, συμφέροντα, όπως αυτά της Ρωσίας ή, σε δεύτερο επίπεδο, της Κίνας.
Η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει την ενεργητική διπλωματία για την επαναφορά της στο προσκήνιο μετά την απομόνωσης της και την επίλυση των κρίσεων, που είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν, από τις συμπεριφορές της και την συσσώρευση των περιφερειακών προβλημάτων τα οποία είτε συμμετείχε ενεργά, είτε δημιούργησε η ίδια.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα δεν μπορεί να υποτιμά την κατάσταση, καθώς ο δόλιος χαρακτήρας του "Σουλτάνου" Ταγίπ Ερντογάν και οι περίεργες ουδετερότητες της σύγχρονης Τουρκίας, δεν διασφαλίζουν την ειρήνη στην ευαίσθητη γεωπολιτικά ζώνη της Μεσογείου. Η δύσκολη φάση που περνά η Τουρκία και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν, προκαλούν εντάσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Λόγω της γεωγραφικής γειτνίασης της Τουρκίας με την Ρωσία, δεν πρόκειται ο Μπάιντεν και οι ΗΠΑ να αφήσουν την Τουρκία να “γονατίσει”.
Ο "Σουλτάνος" Ταγίπ Ερντογάν διανύει τη πλέον δύσκολη φάση της πολιτικής του σταδιοδρομίας, με τα αποθεματικά των τουρκικών τραπεζών να καταρρέουν, τη λίρα να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και τον πληθωρισμό να έχει ξεσηκώσει τον λαό, αφού κατατρώει τα εισοδήματά του.
Η Ελλάδα οφείλει να υπενθυμίζει συνεχώς σε Συμμάχους και Ετέρους, όλα όσα έχει προσφέρει κατά καιρούς, στην λεγόμενη “Συμμαχική Δύση".
Χρήσιμες οι συνομιλίες, καλή η διπλωματία, αλλά όπως είπε προσφάτως ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, εμείς δεν πρέπει να ξεχνούμε και πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου, ότι με πειρατές δεν κάνεις διάλογο και τον επεκτατιστή μόνο αποτρεπτικά μπορείς, να τον αντιμετωπίσεις.
Γιώργος Γρηγοράκος
Αξιωματικός Πολεμικού Ναυτικού ε.α.
Δημότης Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων
Πηγή: http://www.agioitheodoroi.gr/
