ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ: ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΟΡΙΑ!

ΑΠΟ IRAKLIS3

Δεν ανα­ζη­τού­σε πρό­σκαι­ρες δό­σεις ευ­τυ­χί­ας

που θα έλιω­ναν με το πρώτο άγ­γιγ­μα

σαν εκεί­νες τις νι­φά­δες

που πέ­φτουν αθό­ρυ­βα, αδιά­κο­πα

σαν τα πα­γω­μέ­να πε­ρι­στέ­ρια

όταν χά­σουν το ταίρι τους

Δεν ήθελε να βάφει στα λευκά

την άχρω­μη χαρά της μο­να­ξιάς του

Πε­ρί­με­νε να δει άσπρες μέρες

χωρίς όμως χιόνι και γε­μά­τες σιωπή.

Φο­βό­ταν άλ­λω­στε τους χιο­νάν­θρω­πους

εξαι­τί­ας του προ­σω­ρι­νού της ύπαρ­ξης τους

Στα χιο­νι­σμέ­να τοπία της μνή­μης

έψα­χνε το βαθύ γα­λά­ζιο του ου­ρα­νού

ενός ατέ­λειω­του ίσως χει­μω­νιά­τι­κου μέλ­λο­ντος

και ας είχε γρά­ψει ο ποι­η­τής πως

«το χιόνι είναι άσπρο και μα­λα­κό

σαν τε­λειω­μέ­νος έρω­τας»

Αλέ­κος Χα­τζη­κώ­στας