Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος*
Αν τα θεμέλια γερά δε τα χεις, κάθε τι που από πάνω χτίζεις, καταδικασμένο θα είναι…
Πολλές στη ζωή μας Άνθρωπε φορές, με τις καλύτερες προθέσεις ξεκινάμε. Και όλη μας την προσοχή, και όλη την αγάπη και το μεράκι βάζουμε. Και θέλουμε γρήγορα, τα πράγματα να φτιάξουν, και στέγη το όνειρό μας να αποκτήσει. Και τα καλύτερα χρησιμοποιούμε υλικά, και όλη μας βάζουμε την τέχνη…
Μα έρχεται κάποια στιγμή, που το βλέπουμε το οικοδόμημα έτοιμο να γκρεμίσει… Και επιμένουμε εμείς. Ξανά και ξανά πάλι…
Είναι από τις φορές Άνθρωπε αυτές, που πρέπει να μάθουμε, παρά τον όποιο πόνο, απλά να σταματάμε. Δεν είναι δειλία. Μήτε αναξιοσύνη. Σκέψου, πως όσο πιο πολλά, σε αδύναμα θεμέλια πάνω χτίσεις, τόσο μεγαλύτερη θα είναι στο τέλος η ζημιά…
Και τώρα θα μου πεις…
Ποιος πάνω σε βάσεις που δεν είναι γερές, επιλέγει για να χτίσει;
Όλοι μας Άνθρωπε. Και εγώ, και εσύ και όλοι…
Σκέψου τις σχέσεις. Πόσες φορές, δεν, να το παραδεχτούμε θέλουμε, πως πράγματα δεν πάνε… Σκέψου τα πάθη μας, πόσες φορές, τα αφήνουμε για αργότερα και ας ξέρουμε πως κάποια στιγμή, μπροστά μας θα μας βγούνε. Σκέψου τα θέλω μας, για τα οποία άλλους, από εγωισμό δεν αφήνουμε, να ακούσουμε τι έχουν να μας πούνε…
Σκέψου, θα δεις, είναι πολλά αυτά, που στη ζωή σου, δε θες να δεις, γιατί δεν σε συμφέρουν…
Και είναι αυτά, που στο τέλος θα σε καταστρέψουν…
*Ψυχολόγος M.Sc.
Πηγή:https://e-psyxologos.gr
