Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου
Μεγάλωσα πια
Και αν έμαθα κάτι είναι να μην κάνω
τα ίδια λάθη αλλά νέα
Να μην πενθώ στιγμές και χρόνια
Να αφήνω το παρελθόν στη θέση του
Το μέλλον να μην το κοιτώ, σαν να μη μ’ αφορά
Να επικεντρώνομαι στο παρόν
Να δημιουργώ το τώρα και να το φτιάχνω
από όπου κι αν προέρχονται τα συστατικά του
Κάθε φορά και μια νέα αρχή
Να μη χαλαλίζω δάκρυα εκεί που δεν αξίζουν
Μεγάλωσα πια
Ανάλωσα τόσο χρόνο σε ανούσια πράγματα,
χαζές σκέψεις, κενούς ανθρώπους που φτάνουν
για μια ζωή
Μεγάλωσα πια
Δε φοβάμαι να πάρω ρίσκα
ούτε να επωμιστώ τις συνέπειες
Πολύτιμος ο χρόνος και η προσοχή μου
Ξέρω που να τον «ξοδεύω»
Μπορεί να μου πήρε χρόνια αλλά
Έμαθα, άλλαξα.
Κουράστηκα να αναλώνομαι
Έμαθα ότι δε χορταίνει έτσι το «μέσα»
Χάνεται. Σκορπίζεται. Πεινά.
Μεγάλωσα πια
Έπεσα και χτύπησα
Έμαθα τίποτα να μη με εκπλήσσει
Και για τίποτα να μη μετανιώνω
Μεγάλωσα πια
Αλλά όχι τόσο για να μην έχω χρόνο
για νέα λάθη, χώρο για μια αγάπη
Άλλωστε αυτό σημαίνει ζω
Κρατώ ότι μου κάνει καλό
Και έπειτα διαγράφω και προχωρώ
Μεγάλωσα πια..
Και έμαθα ότι η καρδιά δε γερνά
Διψά
Πονά αλλά συγχωρεί
Θυμάται αλλά και ξεχνά..
Μεγάλωσα πια...
Πηγή: https://skepseissofwn.blogspot.com
