Ολυμπιακοί Αγώνες EUROKINISSI
Η πρώτη δωροδοκία καταγράφεται κατά την 98η Ολυμπιάδα το 388 π.Χ. από τον πυγμάχο Εύπωλο. Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Ηλιακά, Α’ 21,3-4
Οι γνώσεις μας για τους Ολυμπιακούς αγώνες στην αρχαία Ελλάδα, στην υπερχιλιόχρονη πορεία τους, είναι αρκετά πλούσιες. Προέρχονται από περιγραφές δεκάδων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, από απεικονίσεις αθλητικών σκηνών σε αρχαία έργα τέχνης καθώς και από τα ευρήματα των ανασκαφών.
Οι αγώνες ήταν συνδεδεμένοι με την αγωγή των νέων και με την κοινωνική ζωή στην αρχαία Ελλάδα. Μέσα στα στάδια και τις παλαίστρες οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν το σύνολο που λέγεται άνθρωπος για να το αναδείξουν σε προσωπικότητα χρήσιμη στην πολιτεία και γι΄ αυτό κατόρθωσαν να πλάσουν τον υπέροχο εκείνο σωματικό τύπο, που μόνο η ελληνική αρχαιότητα μας άφησε ως Ερμή του Πραξιτέλη, ως Έφηβο των Αντικυθήρων ή ως Δορυφόρο του Πολυκλείτου.
Ωστόσο αν φανταζόμαστε τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες σαν κάτι το ιδεατό, έναν «ατσαλάκωτο» αθλητικό παράδεισο όπου οι νέοι επιδίδονταν στην ευγενή άμιλλα, έχοντας αναπτύξει αρμονικά το σώμα και το νου για να κερδίσουν ένα κλαδί ελιάς, πέφτουμε έξω.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε και εδώ όλα τα στοιχεία της συμπεριφοράς που διέπουν άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες: ευγένεια, ήθος, πολιτισμό αλλά και ματαιοδοξία, απληστία, δωροδοκία, απάτη, φθόνο. Η φιλολογική έρευνα στα κείμενα των αρχαίων ελλήνων συγγραφέων, φωτίζοντας τα παρασκήνια, προσφέρει μια πλούσια σοδειά των αθέατων πλευρών των Ολυμπιακών αγώνων καθώς φέρνει στην ημερήσια διάταξη τα αποτυπώματα των πολεμικών συγκρούσεων για τον έλεγχο των αγώνων, περιπτώσεις πολιτικής εκμετάλλευσης της νίκης είτε από τη μεριά κρατών και ηγεμόνων είτε από τη μεριά αθλητών, παράνομες πολιτογραφήσεις αθλητών, δωροδοκίες και χρηματισμό, παραβιάσεις των κανονισμών, εξαπατήσεις των ελλανοδικών, έντονη βία, νίκες χωρίς συμμετοχή, χρησιμοποίηση της Ολυμπίας και των αγώνων για τη νομιμοποίηση παράνομων πράξεων ηγεμόνων, σφαγών και κατακτητικών ενεργειών.
ΟΙ ΖΑΝΕΣ… ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΩΝ
Στην είσοδο για το στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας υπήρχαν κάποια χάλκινα αγάλματα του Δία που ονομάζονταν Ζάνες. Η κατασκευή τους έγινε με χρήματα που εισέπρατταν οι Ελλανοδίκες μετά από πρόστιμα που επέβαλαν για διάφορες παρανομίες.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση των Ζανών λίγο πριν την είσοδο των αθλητών στο Στάδιο. Επρόκειτο για μια τελευταία υπενθύμιση σε όσους είχαν στο νου τους να κάνουν κάποια παράβαση.
O ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ
Το ποιος θα οργανώνει και θα εκμεταλλεύεται τα ωφελήματα των αγώνων μετέτρεψε αρκετές φορές το ιερό της Ολυμπίας σε πεδίο αιματηρών πολεμικών συγκρούσεων. Η συγκέντρωση πλούτου από τη συρροή χιλιάδων πλουσίων και από τα αφιερώματα από όλες τις μεριές της Μεσογείου έγιναν η αιτία των αντιδικιών μεταξύ Πίσας (πόλη της Ηλείας έξι στάδια ανατολικά της Ολυμπίας), Ήλιδας (η μεγαλύτερη πόλη της Ηλείας), και Αρκάδων που φαίνεται ότι ήταν οι κύριοι διεκδικητές της οργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων. Για παράδειγμα το 364 π.Χ. στη διάρκεια της 104ης Ολυμπιάδας που διοργάνωναν οι Αρκάδες και ενώ, σύμφωνα με τον Ξενοφώντα (Ελληνικά Ζ, 28-29) ήδη είχαν τελεστεί οι ιπποδρομίες και το πένταθλο, εισβάλουν οι Ηλείοι με στρατό στον ιερό χώρο της Ολυμπίας και άρχισε μεγάλη μάχη κοντά στους αθλητικούς χώρους αλλά και γύρω από το Βουλευτήριο και το ναό του Δία, μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των χιλιάδων θεατών.
ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΟΛΙΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ
Αρκετές ελληνικές πόλεις και ηγεμόνες για να εξασφαλίσουν Ολυμπιακές νίκες δεν δίσταζαν να εξαγοράσουν αθλητές από άλλες πόλεις και να τους εμφανίσουν ως δικούς τους πολίτες. Ιδιαίτερα οι τύραννοι Ελληνικών πόλεων της Σικελίας πρωταγωνιστούσαν στις περισσότερες συναλλαγές αυτού του τύπου με κύριο στόχο την προβολή και ανάδειξή τους. Από την άλλη αρκετοί αθλητές προκειμένου να κερδίσουν χρήματα παραχωρούσαν σε άλλες πόλεις την εκπροσώπηση της νίκης τους.
Για παράδειγμα ο Σωτάδης από την Κρήτη αναγορεύτηκε το 384 π.Χ. στην 99η Ολυμπιάδα, νικητής στο Δόλιχο δρόμο. Στην επομένη, όμως, 100η Ολυμπιάδα το 380 π.Χ. παίρνοντας χρήματα από τους Εφέσιους αγωνίζεται ως Εφέσιος και κερδίζει την πρώτη θέση στο Δόλιχο δρόμο. Σύμφωνα με τον Παυσανία η στάση του αυτή τιμωρήθηκε από τους συμπατριώτες του Κρήτες με εξορία (Πηγή Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Ηλιακά Β΄ 18.6)
ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ – ΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Στην πορεία των Ολυμπιακών αγώνων παρουσιάστηκαν κρούσματα δωροδοκίας. Μερικοί αθλητές προκειμένου να στεφθούν νικητές δεν δίσταζαν να δωροδοκήσουν τους αντιπάλους τους παραβαίνοντας έτσι τον όρκο τους. Από τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας (Παυσανίας, Φιλόστρατος, Πλούταρχος κ.λπ.) φαίνεται καθαρά ότι η δωροδοκία και ο χρηματισμός δεν αφορούσε μόνο κάποιους αθλητές αλλά και ορισμένους προπονητές καθώς και Ελλανοδίκες.
Κατά την 178η Ολυμπιάδα του 368 π.Χ. κατασκευάστηκαν άλλες δύο Ζάνες από πρόστιμο που επέβαλαν οι Ελλανοδίκες σε δύο Ρόδιους αθλητές. Οι δύο αθλητές συνελήφθησαν επ΄ αυτοφώρω –όπως λέει ο Παυσανίας- ο Εύδηλος να δωροδοκείται από το Φιλόστρατο στο αγώνισμα της πάλης (Παυσανίας, Ηλιακά Α΄, 21, 9)
Η ΒΙΑ ΣΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ
Ενώ στην καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων υπήρχαν βαρύτατες τιμωρίες για κάθε άσκηση βίας, τραυματισμό ή θανάτωση ατόμων, στους Ολυμπιακούς αγώνες, πολλές φορές, όχι μόνο δεν τιμωρούνταν όποιος προκαλούσε τραυματισμό ή και θάνατο ακόμη στον αντίπαλό του αλλά αντίθετα σε αρκετές περιπτώσεις επιβραβεύονταν. Παραμορφωμένα πρόσωπα, κατάγματα, συντριβή οστών, τυφλώσεις, στραγγαλισμός, θάνατος, ήταν τα αποτελέσματα πολλών αγώνων και μάλιστα με την ανοχή των Ελλανοδικών και των θεατών.
Να μια περιγραφή ενός αγωνίσματος «αγωνιζόταν με τον τελευταίο αντίπαλο για τον κότινο, όταν αυτός έπιασε με τα πόδια του τον Αρραχίωνα και του έσφιξε το λαιμό με τα χέρια του, ο δε Αρραχίωνας του έσπασε ένα από τα δάκτυλα του ποδιού του. Ο Αρραχίων πέθανε πνιγμένος μ΄ αυτό τον τρόπο αλλά την ίδια στιγμή ο αντίπαλός του παραδόθηκε εξαιτίας του πόνου του στο δάκτυλο (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Αρκαδικά, 40.2)
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
Οι αρχαίοι συγγραφείς καταγράφουν και διάφορες μορφές εξαπάτησης αθλητών, προπονητών αλλά και ηγεμόνων στη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων. Συνηθισμένο φαινόμενο φαίνεται να ήταν οι προσπάθειες αθλητών του δρόμου να ξεκινήσουν πρώτοι, πριν από το σύνθημα, ακόμη και να σπρώξουν ή να συγκρατήσουν τους αντιπάλους τους για να έχουν το προβάδισμα. Ακόμη καταγράφονται προσπάθειες ψεύτικης δήλωσης για την ηλικία των αθλητών προκειμένου να υπάρχει πλεονέκτημα στον αγώνα.
Για παράδειγμα ο Αγησίλαος ο βασιλιάς της Σπάρτης επηρέασε τους Ελλανοδίκες ασκώντας πάνω τους την πολιτική του δύναμη με σκοπό να κάνουν δεκτό το γιο του Αθηναίου Ευάλκους στο αγώνισμα του Σταδίου παρόλο που αυτός ήταν πιο μεγάλος από τα παιδιά που διαγωνίζονταν (Ξενοφών, Ελληνικά Δ΄, 1,40)
Βιβλιογραφία:
Ελένη Νικολαΐδου, Οι ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαία Ελλάδα. Οι αθέατες πλευρές, Σαββάλας
Πηγή: https://www.news247.gr/gnomes/piso-apo-to-dafnino-stefani/
