Από Μιχάλης Γκουντής
Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής
Εισαγωγή
Πηγή: https://www.eleytheriagora.gr
η αστυνομία briarwood θα είναι πιο υπεύθυνη έναντι της ηγεσίας της κοινότητας απ’ ό,τι η τυπική δημοτική αστυνομία, η οποία εκτός από τα χρήματα των φόρων που αντλούν από τους ντόπιους, λαμβάνει επίσης ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις για την αγορά εξοπλισμού swat
του Tate FegleyΑπόδοση: Μιχάλης Γκουντής
Εισαγωγή
Πρόσφατα, ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα Kay Ivey υπέγραψε νομοθεσία που επιτρέπει στην εκκλησία Briarwood Presbyterian Church να δημιουργήσει τη δική της αστυνομική δύναμη για τις εκκλησίες και τα σχολικά ιδρύματά της, τα οποία χρησιμοποιούνται από 2.000 μαθητές και καθηγητές, καθώς και 4.000 ενορίτες. Η νομοθεσία θα τεθεί σε ισχύ το φθινόπωρο.
Ο δικηγόρος της εκκλησίας που συνέταξε τη νομοθεσία, Eric Johnston, δήλωσε ότι συνήθως προσλάμβαναν αστυνομικούς εκτός έδρας για να περιπολούν τις πανεπιστημιουπόλεις τους, αλλά δεν ήταν πάντοτε διαθέσιμοι και, ως εκ τούτου, η εκκλησία θα ήθελε να έχει τον δικό της υπεύθυνο αστυνομικό.
Η γλώσσα του νομοσχεδίου είναι παρόμοια με εκείνη που υπάρχει στον Κώδικα της Αλαμπάμα, Τμήμα 16-22-1, όπου αναφέρονται διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα (συμπεριλαμβανομένων ιδιωτικών) που μπορούν να προσλαμβάνουν δικούς τους αστυνομικούς που είναι επιφορτισμένοι με όλα τα καθήκοντα και εξουσίες των αστυνομικών, εκπαιδευμένους στη χρήση μη θανατηφόρων όπλων και πιστοποιήθηκε από την Επιτροπή Προτύπων και Επιμόρφωσης των Αξιωματικών Ειρήνης της Αλαμπάμα. Ο Johnston δήλωσε ότι δεν θα περιλαμβάνει φυλακή ή άλλες εγκαταστάσεις, αλλά ουσιαστικά έναν αξιωματικό και επίσημο αυτοκίνητο και «αν υπάρχει σύλληψη στην πανεπιστημιούπολη, θα καλείται η τοπική δικαιοδοσία η οποία θα ερχέται για να παραλάβει το άτομο».
Η ένσταση
Φυσικά, υπήρξε η αναμενόμενη αντίδραση όσον αφορά την επιθυμία για μια τέτοιας διάταξη. Ο Randall Marshall της Alabama ACLU, για παράδειγμα, λέει ότι ο νόμος θα βοηθήσει την εκκλησία να καλύψει την εγκληματική δραστηριότητα που συμβαίνει στις πανεπιστημιουπόλεις της και ότι αποτελεί παραβίαση της ρήτρας εγκατάστασης της πρώτης τροπολογίας επειδή «καθιερώνει μια μοναδική θρησκεία που ευνοείται πάνω από όλες τις άλλες στην πολιτεία της Αλαμπάμα και της δίνει την εξουσία της κρατικής κυβέρνησης».
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι λειτουργίες που η εκκλησία θέλει να εκτελέσει η αστυνομία δεν θα απαιτούσαν αξιωματούχους. Διάφορες εκδοχές του ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης (για παράδειγμα, δείτε εδώ, εδώ και εδώ) υπογραμμίζουν ότι η προτεινόμενη αστυνομική δύναμη θα έχει την εξουσία να συλλαμβάνει ανθρώπους που διαπράττουν εγκλήματα στην ιδιοκτησία της πανεπιστημιούπολης, σαν να ήταν μια μεγάλη πηγή εξουσίας. Ωστόσο, συγκρίνοντας τις δυνάμεις σύλληψης ιδιωτών πολιτών στην Αλαμπάμα (Κώδικας AL § 15-10-7) με αυτές ενός ορκωτού αξιωματικού χωρίς ένταλμα (κώδικας AL § 15-10-3), κάποιος βλέπει μια εντυπωσιακή ομοιότητα.
Εδώ είναι το καθεστώς των συλλήψεων από ιδιώτες:
Τμήμα 15-10-7: Συλλήψεις από ιδιώτες
(α) Ένας ιδιώτης μπορεί να συλλάβει έναν άλλο για οποιοδήποτε δημόσιο αδίκημα: (1) Πραγματοποιήθηκε παρουσία του.(2) Όταν έχει διαπραχθεί κακούργημα, αν και όχι στην παρουσία του, από το άτομο που συνελήφθη ή (3) Όταν έχει διαπραχθεί κακούργημα και έχει εύλογη αιτία να πιστεύει ότι το άτομο που συνελήφθη το διέπραξε.
β) Η σύλληψη για κακούργημα μπορεί να γίνει από ιδιώτη οποιαδήποτε ημέρα και ανά πάσα στιγμή.
(γ) Ο ιδιώτης οφείλει, κατά τη στιγμή της σύλληψης, να ενημερώσει το άτομο που θα συλληφθεί για την αιτία, εκτός αν το πρόσωπο αυτό βρίσκεται κατά τη διάρκεια διάπραξης αδικήματος ή συνελήφθη επ’ αυτοφόρω.
(δ) Σε περίπτωση άρνησης εισόδου, μετά από ειδοποίηση για την πρόθεσή του, και το πρόσωπο που πρόκειται να συλληφθεί έχει διαπράξει κακούργημα, [ο ιδιώτης] μπορεί να σπάσει μια εξωτερική ή εσωτερική πόρτα ή το παράθυρο ενός σπιτιού.
(ε) Είναι καθήκον οποιουδήποτε ιδιώτη, αφού συνελήφθη κάποιος άλλος για διάπραξη οποιουδήποτε δημόσιου αδικήματος, να τον πάρει χωρίς περιττή καθυστέρηση ενώπιον δικαστή ή να τον παραδώσει σε κάποιον από τους αξιωματικούς που προσδιορίζονται στο Τμήμα 15- 10-1, ο οποίος πρέπει να τον πάρει αμέσως ενώπιον δικαστή.
Και εδώ είναι το τμήμα σχετικά με συλλήψεις από ορκωτούς αξιωματικούς χωρίς ένταλμα:
Τμήμα 15-10-3 (συνοπτικά) Σύλληψη χωρίς ένταλμα – Γενικά: γραπτή αναφορά και εντολές προστασίας.
(α) Ένας υπάλληλος μπορεί να συλλάβει ένα πρόσωπο χωρίς ένταλμα, οποιαδήποτε ημέρα και ανά πάσα στιγμή σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες περιπτώσεις:
(1) Εάν έχει διαπραχθεί δημόσιο αδίκημα ή απειλείται η παραβίαση της ειρήνης παρουσία του αξιωματικού.
(2) Όταν έχει διαπραχθεί κακούργημα, αν και όχι παρουσία του αξιωματικού, από το άτομο που συνελήφθη.
(3) Όταν έχει διαπραχθεί κακούργημα και ο αξιωματικός έχει εύλογη αιτία να πιστεύει ότι το άτομο που συνελήφθη διέπραξε το κακούργημα.
(4) Όταν ο αξιωματικός έχει εύλογη αιτία να πιστεύει ότι το άτομο που συνελήφθη έχει διαπράξει κακούργημα, αν και στη συνέχεια μπορεί να φαίνεται ότι δεν είχε διαπραχθεί κακουργηματικό έγκλημα.
(5) Όταν έχει πραγματοποιηθεί η κατηγορία κατόπιν εύλογης αιτίας, ότι το άτομο που συνελήφθη διέπραξε κακούργημα.
(6) Όταν ο αξιωματικός έχει πράγματι γνώση ότι έχει εκδοθεί ένταλμα για τη σύλληψη του ατόμου για διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος, υπό τον όρο ότι το ένταλμα εκδόθηκε σύμφωνα με το παρόν τμήμα. Εντούτοις, ο υπάλληλος, κατόπιν αιτήματος, πρέπει να παρουσιάσει το ένταλμα στον συλληφθέντα το συντομότερο δυνατό.
Έτσι, δεν είναι καν σαφές ότι η αστυνομική δύναμη της εκκλησίας έχει νόμιμα περισσότερη δύναμη από ό,τι οι ιδιωτικοί πολίτες που παρέχουν ασφάλεια. Ανεξάρτητα από το γεγονός αυτό, η εκκλησία διαπιστώνει ότι οι ορκωτοί αξιωματούχοι παρέχουν ασφάλεια, με τα συνακόλουθα έξοδα προς το κράτος ώστε να το επιτρέψει και η υποσχεθείσα διαφορά από την ACLU να είναι προτιμότερη από την πρόσληψη μη ορκωτού προσωπικού. Χωρίς να μιλήσουμε άμεσα με την ηγεσία της εκκλησίας, μπορεί κανείς να εικάσει μόνο γιατί συμβαίνει αυτό.
Παρά την ασήμαντη νομική αλλαγή, υπάρχει μια παράξενη ασυμμετρία με την οποία αντιμετωπίζεται η εξουσία στα χέρια ενός κρατικού δρώντος σε σύγκριση με την ίδια (φαινομενική) δύναμη στα χέρια ενός μη κρατικού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συγγραφέας του άρθρου των CBS News σχετικά με το θέμα αυτό επιθυμούσε τα ακόλουθα για να ακουστεί δυσοίωνος:
«Μερικοί από τους περιορισμούς της αστυνομικής δύναμης της εκκλησίας θα περιλάμβαναν: όχι φυλακή, η αστυνομική δραστηριότητα θα περιοριζόταν στην εκκλησιαστική ιδιοκτησία, οι αξιωματικοί θα λογοδοτούσαν στην εκκλησία και αν είχατε κάποιο παράπονο, θα έπρεπε να το παραπονεθείτε στην εκκλησία».
Στα περισσότερα αυτιά, η ιδέα να παραπονείται κανείς στην εκκλησία για τη δική της αστυνομική δύναμη μοιάζει γελοία. Πώς θα μπορούσε να είναι ένας αμερόληπτος διαιτητής; Και όμως, για τα περισσότερα δημοτικά αστυνομικά τμήματα, αν κάποιος θέλει να ασκήσει παράπονα πρέπει να προσφύγει σε αυτά. Δεν είναι σαφές γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε καλύτερα αποτελέσματα στην τελευταία περίπτωση.
Λοιπές ενστάσεις
Άλλοι διερωτώνται εάν η αστυνομική δύναμη της εκκλησίας θα είναι κατάλληλα διαφανής και υπεύθυνη, λέγοντας ότι «οι περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις εξυπηρετούν δημόσιες οντότητες, έτσι τελικά είναι υπόλογες στην κοινότητα που εξυπηρετούν». Εάν παραχωρήσουμε μια τόσο απίστευτα αφελή και ταυτολογική άποψη της ευθύνης της κυβέρνησης, δεν μπορώ να δω κανένα λόγο για τον οποίο η ίδια ιδέα δεν θα εφαρμοζόταν σε μια εκκλησιαστική πανεπιστημιούπολη που εξυπηρετούσε 4.000 ενορίτες και 2.000 μαθητές, αριθμούς ίσο με έναν μάλλον μικρό δήμο. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση της πόλης, οι ενορίτες και οι γονείς των μαθητών επιλέγουν αν θα δώσουν χρήματα στην εκκλησία και θα μπορούν να αλλάξουν εύκολα εκκλησία παρά πόλη. Ακόμα κι αν νομίζουμε ότι ένας μεμονωμένος ενορίτης ή ένας γονέας θα έχει μικρή επιρροή στη διακυβέρνηση της εκκλησίας, είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι η επιρροή τους στη δημοτική κυβέρνηση θα είναι πιο ισχυρή. Ο μόνος τρόπος να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μια δημοτική αστυνομική δύναμη έχει οποιοδήποτε πλεονέκτημα όσον αφορά την υπευθυνότητα με μια αστυνομική δύναμη εκκλησίας 2 ατόμων που περιπολούν μια ιδιωτική πανεπιστημιούπολη είναι να μην έχει σκεφτεί το θέμα καθόλου.
Δείτε σχετικά: Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της αστυνομίας και του στρατού
Αυτό δεν σημαίνει ότι η επερχόμενη αστυνομική δύναμη της Briarwood Presbyterian Church πρέπει να θεωρηθεί ως ιδανική ρύθμιση. Η χορήγηση ορισμένων προνομίων σε κάποιους για να χρησιμοποιούν καταναγκαστική δύναμη είναι εγγενώς ύποπτη. Ωστόσο, αν ανησυχεί κανείς για την αστυνομική δύναμη του Briarwood, θα έπρεπε να είναι υστερικός προς σχεδόν οποιαδήποτε αστυνομική δύναμη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά κάποιον τρόπο, το κράτος φαίνεται να έχει το αλάθητο σε δικαιοδοσίες όπου οι μη κρατικές οντότητες αντιμετωπίζονται με καχυποψία.
Κλείνοντας
Μια τελευταία σκέψη: οι υπέρμαχοι της πολιτικής αστυνόμευσης πρέπει να είναι οι υπερασπιστές της Briarwood. Η Briarwood είναι μια καλά καθορισμένη και οργανωμένη κοινότητα με συγκεκριμένα προβλήματα που θέλει να λύσει η αστυνομία και θα συμμετάσχει η ίδια στη συμπαραγωγή ασφάλειας. Η αστυνομία Briarwood θα είναι πιο υπεύθυνη έναντι της ηγεσίας της κοινότητας απ’ ό,τι η τυπική δημοτική αστυνομία, η οποία εκτός από τα χρήματα των φόρων που αντλούν από τους ντόπιους, λαμβάνει επίσης ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις για την αγορά εξοπλισμού SWAT. Θα εκπλαγώ αν κάποιος αστυνομικός μελετητής που έχει γράψει για να υποστηρίξει την αστυνομία του δήμου θα έρθει προς υπεράσπιση της Briarwood ή θα την δει ως παράδειγμα του τι υποστηρίζουν. Εάν έχω δίκιο, δεν θα έπρεπε να υπάρχει αμφιβολία ότι η δημοτική αστυνομία χρησιμοποιείται ως ρητορικό κόλπο έναντι της πραγματικότητας.
***
Tate Fegley είναι για το 2018 Mises Institute Fellow, και νικητής του βραβείου 2018 Grant Aldrich για την καλύτερη μεταπτυχιακή εργασία στο αυστριακό Economics Research Conferennce. Σήμερα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο George Mason.
Δημοσιευμένο αρχικά στο Mises Institute
