Μη με ρωτάς
Έσβησαν οι πυγολαμπίδες
τα πεύκα έστεκαν βουβά
εκεί που φύτρωναν ελπίδες
τώρα σκοτάδι…παγωνιά.
Μονάχα οι κάμπιες στο κουκούλι
τρώγαν του δάσους τη ζωή
σ’ ένα κλαδί το νυχτοπούλι
έμεινε μόνο να θρηνεί.
Μη με ρωτάς για αποκαΐδια
για έναν άγονο καιρό
ντύθηκα ανύπαρκτα στολίδια
κι ένα λυπητερό σκοπό.
Ήρθα κοντά σου δίχως μνήμες
τις σκότωσα πρωτοχρονιά
η αγάπη σου να υφάνει ίνες
στης παπαρούνας την καρδιά.
Με με ρωτάς για αποκαΐδια
μον’ πες μου λόγια τρυφερά
να ζωγραφίσουμε παιχνίδια
Απρίλης… κι είναι ευωδιαστά.
Βαρκούλα εγώ κι εσύ το κύμα
ακούω του φλοίσβου την ηχώ
ρέει στης ψυχής τo άγιο βήμα
αγάπης ιερό νερό.
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή “Το Καρδιοχτύπι μιας Φυσαρμόνικας”
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
