Ένα ποίημα που έγραψε σήμερα ο αναγνώστης μας κ. Αλχαζίδης Αναστάσιος, για την Γενοκτονία των Ποντίων.
Ο ουρανόν ελίβωσε – Ο ουρανός συννέφιασε
του ηλ το φώς εχάθεν – του ήλιου το φως χάθηκε
κ΄η θαλασα μυρολογά – η θάλασσα μοιρολογά
Σο γιαλό πάνε κ΄έρχουνταν – Στο γιαλό πάνε κ΄έρχονται
τουρκάντ μαύρα σκυλία – τούρκοι μαύρα σκυλιά
τσαϊζνε φοβερίσνε μας – φωνάζουν και μας απειλούν
θα καίγνε τα χωρία -θα κάψουν τα χωριά μας
Μέρα σκοτία έντονε -Η μέρα σκοτάδι έγινε
παντού μοιρολωήας -παντού μοιρολόγια
σφάζνε και κατακαίγνε μας -μας σφάζουν και μας κατακαίνε
Τοπάλ Οσμάν θερία – του Τοπάλ Οσμάν τα θεριά
Μωρά επέμναν ορφανά – Μωρά έμειναν ορφανά
αράβνε Μάνα Κύρη – γυρεύουν Μάνα Πατέρα
τα Εκλεσίας έκαψαν -τις Εκκλησίες έκαψαν
κ΄επέμνε ούτε καντήλι – δεν έμεινε ούτε καντήλι
Σ’ ένα ποχτσιά εσέρεψαν – Σ’ ένα δεμάτι μάζεψαν
ονέρτα και μουράτια – όνειρα και επιθυμίες
εφέκανε τα τόπια τουν – αφήσανε τα μέρη τους
κλέγνε με μαύρα δάκρια – κλαίνε με μαύρα δάκρυα
Ση στράτα ούλ εσέβανε – Στο όλοι μπήκανε
πάνε σα εξορίας – πάνε στις εξορίες
οπίς ατήν εφέκανε – πίσω αυτοί αφήσανε
σπίτια περιουσίας – σπίτια περιουσίες
Αλχαζίδης Αναστάσιος
Νέα Τραπεζούντα Πιερίας 19-5-2013
Τμήμα σύνταξης
Πηγή: https://www.pontosnews.gr/
