Δημήτρης ΔανίκαςΑυτή η χώρα. Αυτή η πραγματικότητα. Αυτή η διπλή εικόνα. Περίπου τη στιγμή συντριβής του μοιραίου Phantom με την τραγική απώλεια δύο λεβεντόπαιδων της πολεμικής αεροπορίας, κάποιοι άλλοι, ένστολοι κι αυτοί
Ταγμένοι κι αυτοί να περιφρουρούν την εσωτερική ακεραιότητα της κοινωνίας, τα έκαναν πλακάκια με μαφιόζους και λοιπούς σεσημασμένους της νύχτας
Οι δύο πόλοι σε διαρκή αντιπαλότητα. Κι όμως συνυπάρχουμε. Αυτός ο χορός των δύο πόλων. Γι αυτό διπολισμός. Η σωτηρία με την καταστροφή. Το καλύτερο με το χειρότερο. Ο ηρωισμός με την ξεφτίλα. Η υπέρτατη ανιδιοτέλεια με την συναλλαγή και τη μαφία. Ο πολεμιστής με τον προδότη. Κι όμως αμφότεροι οι δύο πόλοι συστεγάζονται στην ίδια χώρα
Όμως για την κοινή, ανθρώπινη συνείδηση, για τον καθημερινό πολίτη του μόχθου και της προκοπής, ο κάθε προδότης, όχι Έλληνας αλλά χειρότερος ακόμα και από τον Τούρκο και γκρίζο λύκο της απέναντι όχθης
Και τα ερωτήματα πέφτουν βροχή. Ποια η αναγνώριση των ηρώων που όπως έλεγε ο Καβάφης «τιμή σ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες»; Κάποια μετάλλια, κάποιοι λόγοι με ρητορική αξία. Κάποια πρωτοσέλιδα. Και κάποια δάκρυα αναγνώρισης. Μετά η απόλυτη σιωπή. Μετά η λήθη. Μετά το τίποτα
'Αραγε ποιες οι αμοιβές αυτών των πιλότων της πολεμικής αεροπορίας που σε κάθε πτήση παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα; Να είναι χίλια, δύο χιλιάρικα; Πάντως απείρως λιγότερα απ όσα τσεπώνουν πλήθος φοροφυγάδων, απατεώνων και λοιπών λιμοκοντόρων
'Αρα η στολή δεν κάνει τον «φαντάρο». 'Αρα ο ρόλος δεν κάνει τον μεγάλο «ερμηνευτή». 'Αρα τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Και άρα τίποτα το δεδομένο. Τα δύο παλικάρια που μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων τα έχασαν όλα έπραξαν το καθήκον τους. Το πίστεψαν, το ήθελαν, το αποφάσισαν και το έκαναν. Με τίμημα ακόμα και τον θάνατο
Και από την άλλη, την ίδια στιγμή, οι αρμόδιες υπηρεσίες, αυτές που υποτίθεται ότι ελέγχουν κάθε ένστολο μπας και υποκύψει στο δέλεαρ της χρηματικής συναλλαγής, όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκαν, αλλά το χειρότερο σφύριζαν αδιάφορα. Τουτέστιν το θέλουν δεν το θέλουν, συνέπραξαν. Ηθικά εισπράττουν μερίδιο ευθύνης
'Επρεπε συνάδελφος δημοσιογράφος να αποκαλύψει τις εξωφρενικές συνομιλίες. Επρεπε να βουίξει ο τόπος. Επρεπε να διασυρθεί δημοσίως το Σώμα της Αστυνομίας, ώστε να ταρακουνηθεί η αρμόδια υπουργική αρχή
Κι όμως «ο κόσμος το χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι». Μα όλοι το έλεγαν. 'Ολοι «έδειχναν». 'Ολοι το πίστευαν. Κι όμως άκρα του τάφου σιωπή. Το ένα «συμβόλαιο» διαδέχονταν το άλλο. Η μία «νυχτερινή» δολοφονική επίσκεψη διαδέχονταν την άλλη. Το ένα ακραίο, μαφιόζικο χτύπημα μετά το άλλο
Κι όμως η αρμόδια υπουργική αρχή καταμετρούσε επιτυχίες Εξαρχείων, καταλήψεων και άλλων τέτοιων περιστατικών που μπροστά στα μαφιόζικα της νύχτας μοιάζουν με Μίκι Μάους
Θα μου πείτε, και σωστά θα το πείτε, ό, τι παντού, σε κάθε γωνιά της γης συμβαίνουν τέτοια και ακόμα χειρότερα. Θα μου πείτε ό, τι τα ίδια και επί άλλων κυβερνήσεων. Πολύ σωστά. Όμως θα σας απαντήσω:
Πρώτον, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πρέπει να λειτουργούν ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και πρωθυπουργικών ονομάτων. Δεύτερο, επειδή λοιπόν εκ των πραγμάτων, η ώσμωση αστυνομίας με αρχι-σεσημασμένους και νονούς της νύχτας είναι αντικειμενική και καθημερινή. Και επειδή το χρήμα ρέει εν αφθονία με ναρκωτικά, πορνεία και άλλα τέτοια «θεάρεστα» έργα, γι αυτούς τους λόγους οι έλεγχοι πρέπει να είναι συστηματικοί και ασταμάτητοι
Και τρίτο ένα ερώτημα βασικό και επί της ουσίας αναπάντητο: ποιος όμως θα ελέγχει τους ελεγκτές; Μπας και η σήψη έχει στοιχειώσει το βασικό κορμό της ελληνικής αστυνομίας;
Έτσι κι αλλιώς, στη δική μου συνείδηση οι λεβέντες που έπεσαν είναι πατριώτες και ήρωες. Οι επίορκοι ένστολοι και υψηλά ιστάμενοι είναι μαφιόζοι και προδότες. Κύριε υπουργέ να δούμε μέχρι που θα φτάσει το χειρουργικό νυστέρι της κάθαρσης. Δεν θα το ξεχάσω και δεν θα το προσπεράσω. 'Οποιος εθίζεται στο τροπάρι το γνωστό «παντού γίνονται τέτοια» του αξίζει να είναι πολίτης Κολομβίας!
Πηγή: https://www.protothema.gr/
