Απολογισμός γυναικοκτονιών
Στη γέννηση σε φέραν στη μητέρα
σε τρύπιες κουρελούδες αγκαλιά
σε άγγιξε μονάχα μιαν ημέρα
και σ’ άφησε σε χέρια δανεικά.
Μεγάλωσες πιο γρήγορα, που πρέπει
να σου ‘δειχναν το δρόμο στη σιωπή΄
κορίτσι που το σώμα του διέπει
ο νόμος στην τιμή και τη ντροπή.
Σαν έγινες γυναίκα σε κοιτούσαν
ως τρόπαιο που φέρει ηδονή
και όσο απαξιούσες σε ρωτούσαν
γιατί ποτέ δεν έβγαλες φωνή.
Πτυχία, επιτυχίες και διακρίσεις
δεν μέτρησαν ποτέ εργασιακά
οι άντρες με τις μέτριες πεποιθήσεις
σ’ οδήγησαν σε τέλεια οικιακά.
Ο γάμος, η οικογένεια κι η θρησκεία
σου έμοιαζαν δική σου επιλογή
ήτανε άρτια αυτή η πατριαρχία
που εξαφάνιζε την κάθε σου εκλογή.
Και όταν βρέθηκες βαριά τραυματισμένη
από μια πτώση, ολίγον τί φανταστική,
κανείς δεν ρώτησε «Ετούτη εδώ που μένει;
Μήπως αντί για σπίτι ζει σε φυλακή;»
Μόλις σε κοίταζαν σου έλεγαν με θράσος
το πόσο έφταιγες, κυρίως και μόνο εσύ,
που το ανάστημα δεν όρθωσες με πάθος
για να χωρίσεις φεύγοντας απ’ το νησί.
Όταν η δύναμη, χρήματα κι οι φιλίες
που αλληλέγγυα βρεθήκαν αρκετά
να σε βοηθήσουνε δεν πρόλαβαν Μαρίες
αφού το πένθος τ’ όνομά σου χαιρετά.
Δεν ξέρω αν πίστευες σε κάποια Παναγία
μα η ζωή σου ήταν έργο ιερό
κι αν βεβηλώθηκε πολλάκις στα σημεία
θα σε θυμάμαι με το βλέμμα στο Θεό.
* Η Πηνελόπη Αλεξίου είναι Κοινωνική Ανθρωπολόγος. Είναι, επίσης, απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης (ΕΚΠΑ), κατέχει MSc στην Προληπτική Ψυχιατρική (Ιατρική, ΕΚΠΑ) και τώρα φοιτεί στο MA Δημιουργικής Γραφής (Π.Δ.Μ.). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή κριτικών βιβλίου και οργανώνει τη δική της λέσχη ανάγνωσης.
Πηγή: https://www.fractalart.gr
