- Γράφει ο Ιωάννης Καραπανάγος
Περαχώρα
«Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι». – Θουκυδίδης (από τον Επιτάφιο του Περικλή)
''Κεραυνός εν αιθρία΄΄ η απροσδόκητη και απίστευτη είδηση, όταν με κάλεσε ο φίλος Παναγιώτης, πριν δύο ημέρες, για να με πληροφορήσει, με τον δικό του τρόπο, ότι ο κοινός μας γνωστός και αγαπημένος μου φίλος Περικλής Παυλάκος αναχώρησε για τους ουρανούς, από παθολογικά αίτια. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε, αργότερα, από τον Γιάννη, αδελφό του Περικλή.
Χρειάστηκε χρόνος για να συνειδητοποιήσω τα λεγόμενα του Παναγιώτη, ενώ τη σιωπή ακολούθησε ένας συθέμελος εσωτερικός σεισμός γιατί, με τον αείμνηστο πλέον Περικλή, με συνδέουν φιλικοί δεσμοί 46 ετών.
Με τον αείμνηστο Περικλή γνωριστήκαμε στη Σχολή Ενωμοταρχών της τέως Ελληνικής Χωροφυλακής. Από τους πρώτους μήνες ήταν ξεκάθαρο ότι, για την ξεχωριστή προσωπικότητά του και την εν γένει νοοτροπία του, τα όρια, του τότε Στρατιωτικού Σώματος της Ελληνικής Χωροφυλακής, ήταν περιορισμένα, αφού οι κανονισμοί του Σώματος οριοθετούσαν συγκεκριμένη εκπαίδευση και δεν επέτρεπαν παρεκκλίσεις ή υπερβάσεις. Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου οι φωνές του Επιλοχία προς τον αείμνηστο Περικλή, ο οποίος δεν έχανε την ευκαιρία να εκφράζει την αντίθεσή του, καθώς και σε κάποιες περιπτώσεις την απειθαρχία του προς ένα σύστημα που, γι΄αυτόν, δεν τεκμηριώνονταν με τη λογική και την εξέλιξη της κοινωνίας.
Ήταν φυσικό επακόλουθο να αναζητήσει νέα προοπτική, φοιτώντας σε Σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, με αποτέλεσμα να υπηρετήσει στη Μηχανογράφηση του τέως Αρχηγείου της Ελληνικής Χωροφυλακής, στην οδό Ιουλιανού, στην Αθήνα. Όμως δεν σταμάτησε εδώ. Τελικά παραιτήθηκε από το Σώμα και ακολούθησε νέα επαγγελματική πορεία στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, όπου και διέπρεψε, μέχρι τον θάνατό του.
Πνεύμα ανήσυχο, με Αρχές και Αξίες, προβληματιζόταν επί της ουσίας και ερευνούσε το κοινωνικό γίγνεσθαι με συνέπεια και μέτρο. Η εξερεύνηση της Ελλάδας και του κόσμου ήταν προτεραιότητα και αγαπούσε τα ταξίδια για να γνωρίσει νέους πολιτισμούς.
Εκφραστής της ανιδιοτελούς φιλίας και της συνεπούς επικοινωνίας, καλλιεργούσε τις ανθρώπινες σχέσεις, αποφεύγοντας να σχολιάζει αρνητικά τους άλλους, επειδή πίστευε στη μοναδικότητα του ατόμου, ενώ παράλληλα βασική του επιδίωξη ήταν η προσφορά προς τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Όποτε τον χρειαζόσουν ήταν παρών, χωρίς ανταποδοτικά οφέλη.
Αν και άτομο που, τα δικά του πιστεύω, είχαν και την έννοια της φιλοσοφικής αναζήτησης του νοήματος της ίδιας της ζωής, άκουγε με προσοχή τον συνομιλητή, αποφεύγοντας να δημιουργήσει εντάσεις.
Όταν γνώρισε τη Μαρία, μετέπειτα σύζυγό του και μητέρα των δύο παιδιών τους, κατέστη εμφανές, σε εμάς, τους φίλους του, ότι ήρθε η ώρα να δημιουργήσει οικογένεια. Στο πρόσωπο της Μαρίας το έτερον ήμισυ και στο πρόσωπο των δύο παιδιών τους, η νοσταλγία της Ζωής για τον ίδιο της τον εαυτό.
Άγιος Νικόλαος Ηραίου Περαχώρας
Αγαπούσε τον αθλητισμό και ιδιαίτερα το τένις. Λάτρης της φύσης, του βουνού και του σκι, αφιέρωνε χρόνο για να απολαύσει τα ευεργετήματα του χειμώνα, ενώ συχνά επισκέπτονταν το Λουτράκι, την Περαχώρα και τη Λίμνη Ηραίου.
Ως πνεύμα φιλελεύθερο, κατέκτησε τους αιθέρες, αποκτώντας πτυχίο πιλότου μονοκινητήριων αεροπλάνων στην Ελλάδα και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στην Αμερική. Ως πιλότος, πετώντας μαζί του, σου δημιουργούσε αίσθημα απόλυτης ασφάλειας, ενώ ως οδηγός αυτοκινήτου ήταν ακούραστος και μπορούσε να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα την ημέρα.
Την φωτογραφία μου έστειλε ο φίλος
Κώστας Μαρκουτσάς από πτήση του Περικλή
Τώρα, από εκεί ψηλά, δεν θα πάψει να προστατεύει την οικογένειά του, για την οποία όταν μιλούσε έλαμπε το πρόσωπό του και ταυτόχρονα η ζωή του θα αποτελεί έμπνευση και σημείο αναφοράς για φίλους, γνωστούς και συναδέλφους του, κατευθύνοντάς τους προς μία κοινωνία με αγάπη για τον Θεό, τη ζωή και τον συνάνθρωπο.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στον αδελφό του Γιάννη, ο οποίος συντετριμμένος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την απώλεια του αείμνηστου Περικλή.
Αιωνία σου η μνήμη Αγαπημένε Φίλε Περικλή!
