Είναι αυτό αστείο; | Κωνσταντίνος Πρωτόπαππας | Τα λόγια του Τσιν.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Πρωτόπαππας για την Κουλτουρόσουπα.
Τα λόγια του Τσιν
Είμαι προβληματισμένος αλλά δε μπορείς να το διακρίνεις. Βλέπεις γράμματα σαν πάντα, βλέπεις κάτι σε μια οθόνη όπως πάντα κάνεις τα τελευταία χρόνια. Διαβάζεις κάτι που μπορώ ανά πάσα στιγμή να στο γυρίσω τούμπα. Είτε είμαι προβληματισμένος είτε όχι δε θα το καταλάβεις. Δε θα σε νοιάξει. Ποιος νοιάζεται τώρα θα λες από μέσα σου και καλά θα κάνεις, είμαι μαζί σου, πάντα ήμουν μαζί σου, μην το ξεχνάς αυτό, πάντα.
Είμαι προβληματισμένος ενώ έξω η μέρα λιάζεται και το ραδιόφωνο παίζει παλιά αμερικάνικα φολκ, ενώ οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί ετοιμάζονται για πόλεμο, ενώ τα ψάρια κοιμούνται και κάνουν χοπ χοπ στο νερό, ενώ ο Τσιτσιπάς πάει μια βόλτα στα Χάροντς, ενώ κάποιος σαν εσένα θα πάρει αύξηση, θα φάει καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος, θα κάνει σεξ, ενώ τα σύννεφα μαζεύονται σαν να έχουν δεξίωση και εγώ είμαι ακάλεστος.
Οι νύχτες συσσωρεύονται και δεν έχω παρέα άλλον εκτός από εμένα. Ας το γράψω να το καταλάβω, εκτός από εμένα, διάολε. Και τα σκυλιά καμιά φορά φωνάζουν από κάτω μου και σημασία δε δίνω, σηκώνομαι στις 23:00 και λέω ας κάνω το βραδινό μου τσαγάκι και το κάνω ενώ σκέφτομαι τα προβλήματα που με προβληματίζουν και δεν έχω όρεξη για να ακούσω κάτι άλλο που θα με κάνει χειρότερα. Αλλά ξέχασα να σου πω, δε μπορεί να με κάνει κάτι χειρότερα, ναι ξέχασα, έχω βάλει φύλακες έξω από εμένα και αλυχτούν σαν τσακάλια διψασμένα. Και όταν άκουσαν το άσε με που είπες βγήκαν παγανιά, αφουγκράστηκαν τον σάπιο πάτο, δίπλωσαν μαζί μου, μπροστά μου, βάλανε πλάτη πως το λένε. Και εγώ είμαι εδώ και εσύ μάλλον είσαι κάπου εκεί και δε με νοιάζει, δε με νοιάζει.
Ο κόσμος γεμίζει με κόσμο κάθε μέρα, ανθίζει και μαραίνεται ταυτόχρονα κοιμάται και ξυπνάει μαζί, είτε με πιστεύεις είτε όχι αυτό κάνει ο κόσμος. Στο κάτω κάτω είναι δικαίωμα μας να πιστεύουμε αυτό που θέλουμε. Κι αν θες σύναψε αυτή τη συμφωνία με μένα, πίστεψε με όπως μπορείς να πιστέψεις κάποιον που βλέπεις για πρώτη φορά. Μπορείς να πιστέψεις σε ένα θαύμα, κοίτα με στα μάτια. Με γροικάς ωρέ; Μπορείς να δεις πίσω από εκεί; Κι αν δεν μπορείς μη ζητήσεις συγνώμη. Δεν είμαστε όλοι για όλους και αυτό είναι καλό. Ας το ξαναπώ δεν είμαστε όλοι για όλους, μπορείς αυτό να το διαβάσεις ξανά και ξανά; Διάβασε το και τώρα μάζευτα και φύγε. Όπως ήρθες. Α, και άσε την πόρτα ανοιχτή, θέλω να αερίσω το χώρο.
Ερχόμουν το βράδυ να μπω κρύος στο κρεβάτι
και άγγιζα τα μακριά σου θερμά πόδια
δεν είναι αστείο μου έλεγες,
δεν είναι αστείο.
Μιλούσες στο τηλέφωνο και έκανα γκριμάτσες ξινισμένες
μα όταν το έκλεινες έλεγες
δεν είναι αστείο Κωνσταντίνε,
δεν είναι αστείο.
Κι όταν έκανα μπάνιο,
έβγαινα με την πλάτη μου βρεγμένη
γιατί δεν μπορούσα να σκουπιστώ με την πετσέτα
και ερχόμουν κατευθείαν πάνω σου
δεν είναι αστείο ξεκαθάριζες,
δεν είναι αστείο.
Θυμάσαι,
ήθελες να αλλάξεις δουλειά
γιατί τόσο πολύ σε κούραζε
και σου έλεγα έλα μωρέ
τι περνάς και εσύ πέντε ώρες τη μέρα
δεν είναι αστείο ούρλιαζες,
δεν είναι αστείο.
Που σε κορόιδευα για την παστρικότητα,
δεν ήταν αστείο.
Που έλεγα ωραίο το φαγητό σου αλλά ξέρω πως το μαγείρεψε η μαμά σου, δεν ήταν αστείο.
Που έλεγα φωναχτά όποια μου ηλίθια σκέψη
δεν ήταν αστείο.
Και όταν ήρθε η στιγμή να μου πεις αυτό ήταν
σε κοίταξα και είπα
τώρα αυτό είναι αστείο;
Είναι αυτό αστείο;
Πηγή: http://www.kulturosupa.gr/
