Βουτούν τον πρώτο καιρό
μέσα στον ήλιο και την ευδία
πλημμυρισμένες με προσμονή
καρδιοχτύπι και χαμόγελα,
Τον πρώτο καιρό πού όλα φαντάζουν
ένα ταξίδι στο φως.....
Και μετά έρχονται τα σύννεφα..
Κρύβει εσένα από εμένα...
Τις περισσότερες φορές
δεν ενθυμούμαστε
γιατί σταματάμε να "βλέπουμε"
ο ένας τον άλλον ..
Πολεμήσαμε για την οικειοποίηση
και αναζητώντας την προσήλωση στην ασφάλεια χάσαμε τον αυθορμητισμό
και το πηγαίο συναίσθημα..
Πέρασαν τα χρόνια και ένα
πυκνό σκοτάδι κάλυψε τις μνήμες..
Χάθηκαν τα πρόσωπα,
και εστιάζοντας στο " χθες "
και στο " μετά "
χάσαμε το " τώρα "....
Στον ξεριζωμό που άφησε
πίσω του ο χρόνος
έμειναν μετέωρα τα διδάγματα,
μα πάντα εκκαλύπτων
ο χρόνος εις το φως άγει!!!!
# Μάρω Γλυκοφρύδη #