Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η στρατηγική της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως εθνική επιτυχία που έφερε την Κύπρο στην αγκαλιά της Ε.Ε. και τα ελληνοτουρκικά στο τραπέζι των ευρωπαϊκών συζητήσεων. Πολλά χρόνια, για να έχουμε προλάβει να αποκρυπτογραφήσουμε πλήρως τις λεπτομέρειες των τότε κινήσεων, τα κίνητρα, τα θολά σημεία, τους κινδύνους και τις καταστροφικές συνέπειες αν ολοκληρωνόταν, η τότε προσέγγιση.
Κι όμως τόσα χρόνια μετά, οι εμπνευστές εκείνης της πολιτικής, επιμένουν να εμφανίζονται ως κήνσορες και τιμητές των εθνικών δικαίων και να κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο σε όσους διέβλεψαν τον κίνδυνο και άλλαξαν εγκαίρως εθνική ρότα. Κι όχι μόνο αυτό. “Επιστημονικοί” και πολιτικοί θύλακες επιζητούν δικαίωση για τις τότε επιλογές τους. Ψάχνουν τρόπο να επηρεάσουν τη σημερινή κυβέρνηση, ώστε να ακολουθήσει ξανά εκείνη την πορεία. Την πορεία των Ιμίων, του σχεδίου Ανάν.
Το κάθε ΕΛΙΑΜΕΠ και ο κάθε πρωθυπουργικός σύμβουλος δεν εκφράζει απλώς μια ακόμη θέση γύρω από κρίσιμα εθνικά θέματα. Αποζητά την αναβάπτιση όλων όσων οικοδόμησαν τη στρατηγική του Ελσίνκι. Αυτή που με αντίτιμο την είσοδο στην ΟΝΕ και την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., προετοίμαζε την ουσιαστική διχοτόμηση της Μεγαλόνησου και το διαμοιρασμό του Αιγαίου.
Αποκρύπτουν ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης (1997) αναφέρεται ρητώς σε “νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα”, Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, απότοκο της λογικής των “γκρίζων ζωνών”. Η Σύνοδος Κορυφής του Ελσίνκι (1999) δεν αποτελούσε παρά το επιστέγασμα της εθνικής οπισθοχώρησης από την μόνιμη μεταπολιτευτική εθνική γραμμή, με σαφέστατη αναγνώριση “εκκρεμών συνοριακών διαφορών”.
Το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών υδάτων μετατράπηκε σε… συνοριακή διαφορά. Και μάλιστα με μονομερές δικαίωμα, της, υπό ένταξη στην Ε.Ε., Τουρκίας να ζητήσει την προσφυγή στη Χάγη για τη διευθέτηση του θέματος δίχως προφανώς να έχει υπάρξει προηγουμένως υπογραφή σχετικού συνυποσχετικού!
Αυτούς τους κινδύνους, εφόσον επανέλθουμε σε αυτή την πολιτική, επεσήμανε εγκαίρως ο πρώην πρωθυπουργικός Αντώνης Σαμαράς. Για την “πειρατική” διάθεση των γειτόνων στους οποίους δεν νοείται να αφήνεται χώρος για παρερμηνείες και υποχωρητικότητα, που φέρνουν νέες εστίες προκλήσεων, όπως συνέβη με τη Θράκη. Για τη Χάγη που δεν μπορεί, με δική μας ευθύνη, να γίνει κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το γεωπολιτικό παιχνίδι του κάθε Ερντογάν.
Για αυτές τις παγίδες έκρουσε, πρόσφατα, τον κώδωνα του κινδύνου και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, όπως προηγουμένως είχε κάνει αναλυτικά και ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Βαληνάκης.
Η κυβέρνηση δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις μιας μικρής ομάδας αμετανόητων. Διαθέτει ακόμα την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας που τη στηρίζει, ανάμεσα σε άλλα, και για τις προγραμματικές δηλώσεις της για ανάσχεση της ευρωπαϊκής πορείας των Σκοπίων, τα οποία επί τη ουσίας δεν τηρούν ούτε την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με δυναμισμό και περηφάνια απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας προασπίζοντας τα πάγια εθνικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Πηγή: http://lastpoint.gr/
