Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης, Αντιστράτηγος ε.α.
Η συμπλήρωση 200 ετών από την επανάσταση του 1821 βρίσκει την Ελλάδα μπροστά στη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα και παραβατικότητα. Στην πρόσφατη σύνοδο της Ε.Ε. για μια ακόμα φορά η Τουρκία απέφυγε τις κυρώσεις για τις παράνομες ενέργειες της στην ΑΟΖ της Κύπρου και την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τον περασμένο χρόνο η ελληνική κυβέρνηση με αφορμή την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας υπέβαλλε πρόταση για επιβολή απαγόρευσης όπλων στην Άγκυρα. Είναι αδιανόητο ευρωπαϊκά όπλα να πωλούνται στην Τουρκία τα οποία θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Αφορά χώρες όπως η Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, κ.α. που πουλάνε στην Άγκυρα οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Επίμαχο ζήτημα η επικείμενη προμήθεια έξι υποβρυχίων, τα οποία ήδη συναρμολογούνται στην Τουρκία με τεχνολογία γερμανικής εταιρίας. Σήμερα στον τομέα αυτό η Ελλάδα έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας με τα υποβρύχια Τ 214 «κλάσης Παπανικολής», τα οποία διαθέτει. Είναι σύγχρονης τεχνολογίας, μπορούν να παραμείνουν κάτω από το νερό μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά από τα ραντάρ.
Η ελληνική πρόταση για απαγόρευση πώλησης όπλων στην Τουρκία απορρίφθηκε από την Ε.Ε. κατόπιν απαίτησης κυρίως του Βερολίνου. Η Γερμανία που αυτή την περίοδο ηγεμονεύει στο ευρωπαϊκό μέτωπο έχει αποτρέψει την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για μια σειρά λόγους. Ο μεγάλος αριθμός πολιτών τουρκικής καταγωγής που διαβιεί στη Γερμανία, το θέμα του προσφυγικού μεταναστευτικού, η ανάπτυξη ισχυρών εμπορικών δεσμών μεταξύ Γερμανίας – Τουρκίας και οι αμυντικές συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών είναι οι κυριότεροι από αυτούς.
Όλο το διάστημα που υπάρχει η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας το μόνο που εισπράξαμε ήταν ευχολόγια και δηλώσεις συμπαράστασης δημιουργώντας την εικόνα μιας Ε.Ε. κατώτερης των περιστάσεων. Στη μοναδική περίπτωση που η Ε.Ε. έδειξε κάποιο ενδιαφέρον για τα προβλήματα της Ελλάδας ήταν στο θέμα της αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο. Η συμπαράσταση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι το μεταναστευτικό αποτελεί ταυτόχρονα και ευρωπαϊκό πρόβλημα, καθώς επίσης ότι ήταν απόρροια της αποφασιστικής ελληνικής στάσης. Το στοιχείο αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψη για τη στρατηγική που απαιτείται να υιοθετήσει η Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, αν προσδοκά στην οποιοδήποτε συμπαράσταση του διεθνούς παράγοντα για την αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού η αλλαγή στην ηγεσία των ΗΠΑ δημιούργησε ένα κλίμα αισιοδοξίας. Είναι γεγονός ότι η «ειδική» σχέση του Τούρκου προέδρου με τον Ντ. Τράμπ, στηριζόμενη εκτός των άλλων σε προσωπικά οικονομικά συμφέροντα είχε δημιουργήσει προβληματισμούς, σχετικά με την ανεξήγητη εύνοια στον Ερντογάν σε πολλές περιπτώσεις. Την παρούσα περίοδο η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, με συνεχείς υποτιμήσεις της λίρας.
Ταυτόχρονα από αρχές Μαρτίου στις ΗΠΑ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη της κρατικής τουρκικής τράπεζας Halkbank. Αφορά τις κατηγορίες για μαζικό λαθρεμπόριο χρυσού υπέρ του Ιράν και σπάσιμο του αμερικανικού εμπάργκο κατά της Τεχεράνης. Εάν υπάρξει καταδίκη η τράπεζα απειλείται με πρόστιμο δισεκατομμυρίων ακόμα και με αποκλεισμό από τις διεθνείς συναλλαγές, γεγονός που σημαίνει την δημιουργία συνθηκών ασφυξίας για την τουρκική οικονομία. Κατά τη διάρκεια της δίκης τυχόν στοιχεία θα αποκαλύψουν ενδεχομένως την ευθεία εμπλοκή Τούρκων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ερντογάν τόσο στην οργάνωση του σκανδάλου όσο και στην προσπάθειά συγκάλυψής του. Τα παραπάνω δεδομένα δημιουργούν μια κατάσταση νευρικότητας στην Τουρκία και θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μια νευρική Τουρκία καθίσταται συνήθως και απρόβλεπτη, με προσπάθεια εξαγωγής των εσωτερικών της προβλημάτων.
Η δημιουργία οποιασδήποτε αισιοδοξίας στην αλλαγή της προεδρίας των ΗΠΑ δεν πρέπει να συνδέεται και με την παροχή εγγυήσεων ασφαλείας για τη χώρα μας. Είναι σημαντικό σε μια ελληνοτουρκική κρίση να υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης από πλευράς ΗΠΑ, προκειμένου να μην εξελιχθεί σε σοβαρή στρατιωτική σύγκρουση, αλλά είναι επίσης σημαντικός ο χρόνος αυτής της παρέμβασης, δηλαδή πριν ή μετά τη δημιουργία τετελεσμένων καταστάσεων. Οι ΗΠΑ πάντα τηρούν την πολιτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και επιλέγουν την εύκολη οδό των ίσων αποστάσεων και της ουδετερότητας. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουν: «Βρείτε τα ή επιλύστε τη διαφορά δια της διπλωματίας», Είναι χαρακτηριστικό περί αυτού ο τρόπος που έληξε η κρίση των Ιμίων μετά την παρέμβαση των ΗΠΑ με τη φράση : «Όχι πλοία, όχι στρατεύματα, όχι σημαίες».
Πηγή: http://lastpoint.gr/
