Ο ψυχικός πόνος δεν είναι καταδίκη, τιμωρία, αρρώστια για να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να τον αποφύγουμε. Κάθε φορά που πονάμε για κάτι υπάρχει μια αιτία από πίσω.
Υπάρχει η αλήθειά μας, η οποία όσο κι αν δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε σημαίνει αναμφίβολα κάτι σημαντικό για εμάς. Είναι μια διαπίστωση, μια ανακάλυψη, μια αποκάλυψη, μια αφύπνιση που μας διαπερνάει τόσο βαθιά και ουσιαστικά που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλα όσα δεν θέλουμε να δεχτούμε ή φοβόμαστε να κοιτάξουμε κατάματα.
Υπό αυτή την έννοια ο ψυχικός πόνος είναι μια συναισθηματική κατάσταση που «πρέπει» να περάσουμε κάθε φορά που κάτι μας ματαιώνει, μας διαψεύδει, μας προδίδει, μας αφήνει. Είναι μέρος της διαδικασίας ωρίμασής μας. Καθετί που μας συμβαίνει, καλό ή κακό, μας διαμορφώνει. Ο καθένας μας είναι αυτό που είναι επειδή ακριβώς πέρασε αυτά που πέρασε.
Το να μεγαλώνεις και να μην κρύβεσαι από τις αλήθειες, όσο επίπονες κι αν είναι, είναι αυτό τελικά που σε κάνει να γίνεσαι πιο δυνατός. Πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να αποφύγουμε, να φύγουμε ή εθελοτυφλούμε γιατί πιστεύουμε ότι δεν αντέχουμε αυτό που θα ανακαλύψουμε. Προτιμούμε την άγνοια ή τις ψευδαισθήσεις μας, αρκεί να μην πονέσουμε. Δεν θέλουμε με τίποτα να καταρρεύσει όλο αυτό το «οικοδόμημα» της ασφάλειας που έχουμε με τόσο κόπο χτίσει στη ζωή μας και αφορά σχέσεις, εργασία και την προσωπική μας ταυτότητα.
Ο ψυχικός πόνος όταν έρχεται θα πρέπει να γίνεται καταρχήν σεβαστός. Κάτι έχει να μας πει. Η δυσφορία, η δυσανασχέτηση, η απογοήτευσή μας με κάτι αποτελεί μια αντανάκλαση εκείνου που δεν μας ικανοποιεί, που μας θυμώνει, που μας πιέζει, που μας εγκλωβίζει, που μας στεναχωρεί.
Άρα πριν «βουλιάξουμε» μέσα στο συναίσθημα, οφείλουμε πρώτα να αναρωτηθούμε τι μας συμβαίνει. Αν αυτό που νιώθουμε είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο και στη συνέχεια αν μπορούμε να κάνουμε κάτι από εδώ και πέρα για να αισθανθούμε καλύτερα.
Ο εσωτερικός πόνος είναι ένας «καθρέφτης» που μας αποκαλύπτει φόβους, ανασφάλειες, άγχη, ανησυχίες, ματαιωμένες προσδοκίες, απωθημένα συναισθήματα και καταπιεσμένα όνειρα και επιθυμίες. Δεν χρειάζεται να τρέχουμε μακριά ή να πανικοβαλλόμαστε. Αρκεί να αναστοχαστούμε και να αλλάξουμε το μοτίβο εκείνο που μας κάνει να επαναλαμβάνουμε όλα όσα τελικά μας πονάνε.
Δεν είναι λύση να αποφεύγουμε ή να κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όσο κι αν το παλεύεις, δεν μπορείς να κρυφτείς από τον εαυτό σου. Αντί να του γυρίζεις την πλάτη και να αγνοείς τη φωνή διαμαρτυρίας του, θα ήταν προτιμότερο να αφουγκραστείς όλα όσα έχει να σου πει. Τον εαυτό μας τον θέλουμε σύμμαχό μας κι όχι αντίπαλό μας.
Η ψυχική ισορροπία και η εσωτερική γαλήνη είναι αποτέλεσμα αυτεπίγνωσης και δράσης κι όχι φυγής. Όσες φορές κι αν φύγεις, θα ξαναγυρίσεις εκεί που δεν σου αρέσει. Ό,τι διακαώς προσπαθείς να παρακάμψεις, θα το βρίσκεις μπροστά σου. Κι έτσι δεν θα προχωράς, αλλά θα εξαντλείσαι και θα θυμώνεις. Θα βουλιάζεις, θα μιζεριάζεις, θα πονάς και θα αναζητάς υποκατάστατα. Τίποτα, ωστόσο, δεν λυτρώνει όσο η αλήθεια, η αυτοπαραδοχή.
Για να προχωρήσεις από κάτι που πονάει σε κάτι καλύτερο, πρώτα το αναγνωρίζεις, αποκωδικοποιείς γιατί έχει τέτοιο αντίκτυπο σε σένα, κατανοείς το βαθύτερο νόημά του και στη συνέχεια σχεδιάζεις την απελευθέρωσή σου από ό,τι σε κρατάει πίσω. Από ό,τι σε κρατάει μακριά από την αυτοπραγμάτωση, την ευτυχία και την εξέλιξή σου ως άνθρωπος. Η απελευθέρωση σου δίνει και πάλι πίσω την αίσθηση της προοπτικής, της ελπίδας, της πίστης στον εαυτό σου και στο μέλλον σου.
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τον ψυχικό πόνο γιατί δεν ήρθε για να σε ακυρώσει και να σε τελματώσει. Ήρθε για να σε αφυπνίσει να δεις πιο καθαρά. Να μην παίζεις άλλο κρυφτό με αυτά που φοβάσαι και να τολμήσεις να βγεις έξω από την συμβατικότητά σου. Να τολμήσεις να προχωρήσεις μπροστά και να κάνεις όλα όσα φοβάσαι. Ο πόνος είναι διδακτικός πάντα και έχει ένα κρυφό νόημα.
Μας βοηθάει να καταλάβουμε αν είμαστε στο σωστό δρόμο ή όχι. Αν προς τα εκεί που οδεύουμε μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι ή όχι. Σε περίπτωση που προσεγγίζουμε με αυτό τον τρόπο τον ψυχικό πόνο, τίποτα δεν θα μεταφράζεται ως «τέλος» ή αδιέξοδο. Όλα μπορούν να ξαναξεκινήσουν από την αρχή, με μεγαλύτερη διαύγεια και περισσότερες αλήθειες αυτή τη φορά…
Γράφει η ψυχολόγος Μαρία Καρίκη
Πηγή: https://www.rodiaki.gr
