Του Γιώργου Κράλογλου
Πώς να "αγιάσεις" στο σήμερα, όταν έχεις τον vaz και τον lok να "ξεβρακώνουν" τον κρατισμό του 1974-1980. Τότε που ξεκίνησαν όλα. Για να τα δούμε.
Τη δική μου δημοσιογραφική "ουρά" θα την βάλω στη συνέχεια των αναφορών, του lok και του vaz, μεταφέροντας κάποιες (από τις αναρίθμητες) ιστορίες του παρασκηνίου, από το βιομηχανικό ρεπορτάζ που έκανα την εποχή εκείνη σε οικονομικές και πολιτικές εφημερίδες.
Μας αποκαλύπτει λοιπόν (ορθότατα) ο lok, σχολιάζοντας το χθεσινό μας σημείωμα "Το 1975 ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής καταθέτει εντολή στον τότε πρόεδρο της δημοκρατίας Κ. Τσάτσο, όπου εκδόθηκε το προεδρικό διάταγμα ν.861 όπου κρατικοποίησε όλες τις εταιρείες του Ανδρεάδη (Τράπεζα Εμπορική, Ιονική-Λαϊκή, φωσφ. λιπάσματα, ΗΣΑΠ, ναυπηγεία Ελευσίνας κλπ). Επομένως ο αριστερισμός στην Ελλάδα ξεκίνησε από τους δήθεν δεξιούς.
Οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια γέρνει πιο αριστερά και τελικά μας κατέστρεψαν με τον κρατισμό τους.”.
Και στην απόλυτη αυτή αλήθεια (της ελληνικής οικονομικής ιστορίας κατά τη μεταπολίτευση) έρχεται ο vaz και "βάζει" τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων... με το εξής αληθέστατο παρασκήνιο "ίσως είχε και θέματα... corporate governance ο κος Ανδρεαδης με την τράπεζα του... Έβγαλε και εμπάθεια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όποτε έδεσε το γλυκό...".
Δεν είναι στις προθέσεις μου να ανοίξω τον "φάκελο διώξεων Ανδρεάδη" και να ξύσω πληγές που έκλεισαν, το 1994 (μετά από μια 20ετία…), με την απόφαση για αποζημίωση του ομίλου η οποία πληρώθηκε (από τους φόρους μας βεβαίως-βεβαίως) κανονικότατα με 7,5 δισ. δραχμές στα χέρια των κληρονόμων.
Έτσι επέβαλε, τον Ιανουάριο του 1997, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία είχαν προσφύγει οι Ανδρεάδηδες. Το δικαστήριο που αμέσως μετά δέχθηκε και άλλη προσφυγή της οικογένειας για άλλα 25 δισ. δραχμές, για την τα οποία δεν έγινε ποτέ πολιτικός λόγος.
Ποτέ δεν έγινε λόγος και γιατί όλα, τα της κρατικοποίησης (Ανδρεάδης, Ωνάσης, Νιάρχος, Μποδοσάκης) δρομολογήθηκαν (αρχική φάση) το 1974, (αρχή από τον όμιλο Ανδρεάδη) χωρίς να έχει κοπάσει η κυριαρχούσα, στην περιρρέουσα οικονομική ατμόσφαιρα, ενόχληση του Καραμανλή για τη διακοπή της χρήσης, (από τον ίδιο προσωπικά) διαμερίσματος της οδού Καρενάδου (είχε παραχωρηθεί από Τράπεζα του Ανδρεάδη) καθώς και για τη σχετική απόσταση Ανδρεάδη από τον Καραμανλή, σε επισκέψεις στο Παρίσι;
Κουτσομπολιά θα μου πείτε. Κουτσομπολιά... αλλά ο ΣΕΒ την εποχή εκείνη (μετά τις κρατικοποιήσεις Ανδρεάδη) και σε ειδική και για το θέμα Ανδρεάδη (καθώς θα ήταν αναπόφευκτες οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις) συνέντευξη Τύπου μίλησε για σοσιαλμανία του Καραμανλή.
Παρασκήνια θα μου πείτε. Παρασκήνια… αλλά τον Δεκέμβριο του 1981, σε μικρή φιλική του δημοσιογραφική συντροφιά, στο υπουργείο Συντονισμού, ο κορυφαίος, του τότε οικονομικού επιτελείου του Ανδρέα Παπανδρέου, υπουργός, καθηγητής Απόστολος Λάζαρης, ρωτήθηκε "Εσείς κύριε καθηγητά, ως υπουργός Συντονισμού του ΠΑΣΟΚ, τι σημαντικές κρατικοποιήσεις έχετε προγραμματίσει να κάνετε...".
Και τι έκανε ο διαπρεπής και στον ΟΗΕ Απόστολος Λάζαρης. Σηκώθηκε από το γραφείο του, άνοιξέ ένα ντουλάπι με δεκάδες φακέλους, τους έδειξε στους δημοσιογράφους φίλους του και είπε: "Βλέπετε αυτούς τους φακέλους; Περιέχουν σχεδόν όλους τους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους που περνάνε κρίση. Αυτούς μας παρέδωσε για κρατικοποίηση η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Δεν θα βρούμε καιρό να κρατικοποιήσουμε άλλες, στη δική μας θητεία...".
Και είχε δίκιο. Ο Ωνάσης μέχρι του θανάτου του ποτέ δεν κατάλαβε γιατί απέφευγε συστηματικά ο Παναγής Παπαληγούρας να τον συναντήσει για να βρουν λύση στην Ολυμπιακή, ακόμη και αν προέβλεπε δωρεάν παραχώρησή της προς το κράτος. Ο Παπαληγούρας δεν έκρυβε την εμμονή του να μην κάνει τον διάλογο με τον Ωνάση.
Υπερβολές θα μου πείτε. Υπερβολές..., αλλά οι κρατικοποιήσεις Καραμανλή κράτησαν την "κούρσα" της ανάδειξης του πειστικότερου... και χρησιμότερου "σοσιαλιστή", μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου, την περίοδο 1974-1995. Την 20ετία δηλαδή στην οποία κρατικοποιήθηκε, (επί της ουσίας) όλος ο Τραπεζικός τομέας και μέρος του ασφαλιστικού, οι αερομεταφορές, η πετρελαϊκή βιομηχανία, η ναυπηγική βιομηχανία, η λιπασματοβιομηχανία, ο ορυκτός πλούτος, οι συγκοινωνίες, η τότε χαρτοβιομηχανία και 1-2 βιομηχανίες ποτών και ούζου... Κλάδοι και μονάδες που ενώ ήταν προβληματικές και με χρέη τοποθετήθηκαν 5.000 άτομα σε Διοικήσεις και 110.000 κρατικοί υπάλληλοι, με κομματικά και βουλευτικά σημειώματα.
Πηγή: https://www.capital.gr/
