Γιώτα Ρουγκάλα
Έχετε δει την ταινία «I' m not an easy man;» Αν όχι, το σενάριο πάει κάπως έτσι: Ο ήρωας – γόης που βάζει «στο μάτι» ό,τι κινείται, ξυπνά έπειτα από ένα ατύχημα σε έναν κόσμο αντεστραμμένο. «Αφεντικά» στο σπίτι είναι οι γυναίκες, και οι άντρες όχι μόνο είναι επιφορτισμένοι με το μεγάλωμα των παιδιών, αλλά δέχονται και bullying όταν φορούν κοντά σορτσάκια και «φαίνονται τα μπούτια τους».
Ακούγεται αστείο. Και είναι. Γιατί μόνο οι γυναίκες αναλαμβάνουν αυτούς τους ρόλους: της ανατροφής των παιδιών, του sex symbol και άλλων πολλών. Δεν θα έπρεπε. Σ' αυτόν τον κόσμο, τον πρώτο, με τη γυναίκα στο ρόλο του «ασθενούς φύλου» ήρθε η ατάκα της γνωστής από το GNTM, Ιωάννας Μπέλλα «Εντάξει και ποια γυναίκα δεν έχει φάει χαστούκι πάνω σε καυγά;» Οι ηθικολόγοι έσπευσαν να την κατακεραυνώσουν, αλλά αλήθεια από πότε η επίθεση στο θύμα δείχνει τον σωστό δρόμο; Η δήλωσή της αυτή συνέπεσε χρονικά με την άγρια δολοφονία της Ελένης στη Ρόδο και η ανθρωποφαγία άγγιξε νέα ύψη.
Δεν είναι ο σκοπός «να βγει λάδι» για την δήλωση η κ. Μπέλλα, αλλά αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο είναι πόσο αυτονόητο έως και αποδεκτό θεωρείται από την πλειοψηφία, να «σηκώσει το χέρι του» ο άνδρας γιατί «ε... και να πει και μια κουβέντα παραπάνω δεν έγινε τίποτα» ή «ε... και να πάει και με καμιά άλλη σε εσένα θα γυρίσει, στη γυναίκα του». Λόγια ειπωμένα από γιαγιάδες και ενίοτε μανάδες που έτσι τους έμαθαν οι μανάδες τους. Λόγια τόσο δεδομένα για γενιές και γενιές, που αν και όταν το περίφημο ανδρικό χαστούκι έρθει κάνει αρκετές να σκεφτούν «ε εντάξει κι αν είχαν δίκιο; Αφού μ' αγαπάει μωρέ».
Γενιές και γενιές γυναικών απαντούσαν «αφού μ' αγαπάει» για να δικαιολογήσουν τη βία. Γιατί δεν άκουσαν ποτέ ότι αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υφίσταται. Ενώ άκουσαν πολλές φορές «δεν έγινε και τίποτα» και «έτσι είναι ο άνδρας».
Γιατί η γυναίκα είναι από αυτά τα συνήθη θύματα που... λίγο φταίνε για το εις βάρος τους έγκλημα. Απ' αυτά που «φορούσαν προκλητικά ρούχα» ή «ήταν στα Εξάρχεια» ή «μπήκαν να κλέψουν». Η γυναίκα, αν δεν είναι υπόδειγμα ηθικής, πρότυπο μητέρας, άριστη μαθήτρια και «δεν είχε δώσει δικαιώματα», μπορεί και να της αξίζει να πεθάνει. Έτσι τουλάχιστον θα καταλάβαινε κάποιος από τον τρόπο που μεταδόθηκε – ή επιχείρησε να καλυφθεί - η δολοφονία της 21χρονης Ελένης, που ευτυχώς «ήταν υπόδειγμα» και μάλλον δεν της άξιζε να πεθάνει.
Ε λοιπόν, μαντέψτε. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ. Είτε ήταν υπόδειγμα είτε όχι, είτε φορούσε κοντή φούστα είτε χιτζάμπ. Η πατριαρχία και ο σεξισμός πήραν χρόνια να ριζώσουν και διατηρούν ισχυρή παρουσία εν έτει 2018. Οι δράστες της δολοφονίας της Ελένης στη Ρόδο είναι αγόρια το πολύ 22 χρονών και πρόλαβαν να πιστέψουν ότι αν κάποια δεν συναινέσει να κάνουν σεξ, υπάρχει η επιλογή να τη σκοτώσουν. Για να μη μιλήσει; Γιατί «της άξιζε αφού είπε όχι»;
Το «όχι» της Ελένης όπλισε το χέρι των δολοφόνων της. Τα «όχι» κάνουν τη διαφορά, διαμορφώνουν τη ζωή μας. Αυτό θα έπρεπε να μπορεί να πει η Ελένη σήμερα. Αλλά δε μπορεί. Την έριξαν ζωντανή στα βράχια.
Η βία είναι βία. Η «λίγη βία» που «δεν πειράζει» είναι βήμα για περισσότερη βία.
Πηγή: https://www.reader.gr
