EUROKINISSI
.jpg)
Η ελληνική εξωτερική πολιτική υπήρξε ανέκαθεν προσκολλημένη στις ιδέες της φιλοξενίας, του ανθρωπισμού και της ειρήνης. Και γι’ αυτό η Ελλάδα υπήρξε πάντοτε μέρος της λύσης των διεθνών συρράξεων και συγκρούσεων και ποτέ μέρος του προβλήματος.
Που σημαίνει ότι η χώρα μας ουδέποτε πριν το 2019 συμμετείχε σε οποιονδήποτε πόλεμο, ακολουθώντας πάντοτε την οδό της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.
Ως χώρα, μάλιστα, που απειλείται άμεσα από τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, η χώρα μας είχε και εξακολουθεί να έχει κάθε όφελος να παραμένει προσηλωμένη στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Και κατ’ ουδένα τρόπο να είναι εκείνη που πρώτη τις παραβιάζει.
Τα τελευταία έξι χρόνια, όμως, η Ελλάδα μετακινήθηκε από τους σταθερούς πυλώνες της πολυδιάστατης και φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής της. Και από εγγυήτρια δύναμη ειρήνης, που υπήρξε πάντοτε, έγινε ο χρήσιμος ηλίθιος των δυνάμεων που υποστηρίζουν τον όλεθρο του πολέμου.
Πρώτα γιατί από μέρος της λύσης, κατάφερε και έγινε μέρος του προβλήματος σε μια σειρά από συρράξεις και πολεμικές συγκρούσεις.
Πήρε αναφανδόν το μέρος της μιας πλευράς στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, στέλνοντας μάλιστα όπλα εναντίον της Ρωσίας. Ενεπλάκη, δηλαδή, σε έναν πόλεμο στην δική της ευρύτερη περιοχή, χωρίς να έχει καμία ουσιαστική ανάμιξη και κανένα όφελος από αυτόν.
Χάσαμε, έτσι, τη Ρωσία. Έναν ιστορικό φίλο και υποστηρικτή των εθνικών μας ζητημάτων, έναν διπλωματικό σύμμαχο, αλλά και έναν εμπορικό εταίρο, στον οποίον κατευθύνονταν ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής μας παραγωγής.
Η διάρρηξη της σχέσης της Ελλάδας με τη Ρωσία αναβάθμισε αυτόματα την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή σε παράγοντα ειρήνης. Η Τουρκία, με την έξυπνη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, κατάφερε και κατέλαβε γρήγορα το κενό που άφησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη διεθνή σκακιέρα και έγινε εκείνη μέρος της λύσης του προβλήματος στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.
Η αδρανής και παθητική εξωτερική πολιτική του χρήσιμου ηλίθιου υποστηρικτή της Ατλαντικής Συμμαχίας ζημίωσε ακόμη χειρότερα τα εθνικά μας θέματα, επιτρέποντας στο Τουρκο-Λιβυκό μέτωπο να αμφισβητεί τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.
Αλλά και στις βαρβαρότητες των Ισραηλινών σε βάρος των Παλαιστινίων στη Γάζα, η ελληνική κυβέρνηση εγκατέλειψε τις αρχές του ανθρωπισμού και της ειρήνης που ανέκαθεν ακολουθούσε και υποστήριξε την πολεμοχαρή και απάνθρωπη πολιτική του Ισραήλ.
Εκεί που η ελληνική κυβέρνηση, όμως, ακολούθησε την πιο λανθασμένη και σε βάρος των συμφερόντων της πολιτική, ήταν στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα.
Όπου η αδρανής και παθητική εξωτερική μας πολιτική μας οδήγησε να δεχτούμε τον ρόλο του κυματοθραύστη για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε αποθήκη ψυχών. Δεχόμενη, έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων, να συγκρατεί και να συσσωρεύει στην επικράτειά της το σύνολο των προσφύγων και μεταναστών που επιδιώκουν μέσω Ελλάδας να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Με τον τρόπο αυτόν, ένα πρόβλημα που δεν το δημιουργήσαμε εμείς, μια και δεν είμαστε εμείς που προκαλέσαμε τους πολέμους που αναγκάζουν τους κατοίκους των εμπόλεμων ζωνών να τις εγκαταλείπουν μαζικά, καταφέραμε και το κάναμε από διεθνές και ευρωπαϊκό, καθαρά ελληνικό.
Κι ακόμη, καταφέραμε και τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν μέσα από την Ελλάδα για να καταλήξουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, να τους εγκλωβίσουμε στη δική μας επικράτεια.
Και αφού καταφέραμε αυτόν τον άθλο, ένα διεθνές και ευρωπαϊκό πρόβλημα δηλαδή, να το μετατρέψουμε σε αποκλειστικά ελληνικό, εφαρμόζουμε επιπλέον και μια ακροδεξιά, απάνθρωπη και αντίθετη με το διεθνές δίκαιο πολιτική για να το διαχειριστούμε.
Μια πολιτική που αφενός απωθεί, με απάνθρωπα pushbacks τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ακόμη και πνίγοντάς τους στη θάλασσα, όπως κατηγορούμαστε στην Ευρώπη. Όλοι θυμούνται, άλλωστε, το ντροπιαστικό ναυάγιο στην Πύλο.
Και αφετέρου, η κυβερνητική πολιτική εγκλωβίζει σε κλειστές δομές – φυλακές τους δυστυχείς που εγκαταλείπουν τις εμπόλεμες ζώνες που η δύση βύθισε στη βία του πολέμου, απαγορεύοντάς τους ακόμη και να ασκούν τα δικαιώματά τους και να ζητούν άσυλο.
Κι ύστερα από όλα αυτά, στο τέλος της ημέρας, έρχεται η στιγμή που οι τοπικές κοινωνίες και συνήθως οι πιο υποβαθμισμένες αναπτυξιακά και οικονομικά, πρέπει να δεχτούν να φιλοξενήσουν στον τόπο τους τις κλειστές δομές – φυλακές για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.
Κι όταν οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν και αρνούνται να γίνουν οι τόποι τους αποθήκες ψυχών, ο διεθνής τύπος παρουσιάζει τους Έλληνες σαν απάνθρωπους και ρατσιστές.
Ενός κακού μύρια έπονται. Η απάνθρωπη, ακροδεξιά και εκτός διεθνούς νομιμότητας εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη κατάφερε και μετέτρεψε ένα διεθνές και ευρωπαϊκό πρόβλημα σε πρόβλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Φέρνοντας τον ελληνικό πληθυσμό που υποφέρει από τη φτώχεια και την ακρίβεια, αλλά και από τη διαφθορά των κυβερνώντων και από την απουσία κράτους δικαίου και από το έλλειμμα δημοκρατίας, στη δυσχερή θέση, έναντι πρόσκαιρων οικονομικών ανταλλαγμάτων, να δεχτεί να φιλοξενήσει δίπλα στα σπίτια του χιλιάδες δυστυχισμένες ψυχές που φυλακίζονται επειδή επιδίωξαν να γλυτώσουν από πολέμους που άλλοι δημιούργησαν στις πατρίδες τους.
Το ερώτημα, λοιπόν, σήμερα δεν είναι αν και ποιοι είμαστε με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και ποιοι είμαστε εναντίον τους, όπως κάποτε.
Το ερώτημα σήμερα είναι πλέον αν συμφωνούμε με μια εξωτερική πολιτική που πρόσθεσε δεινά στην πατρίδα μας, ζημίωσε τα εθνικά μας συμφέροντα και αφαίρεσε όλες τις παραδοσιακές αξίες του ελληνικού πολιτισμού. Μεταξύ των οποίων και τις αξίες του ανθρωπισμού, της φιλοξενίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης και του κράτους δικαίου.
Αρκετά με την κυβέρνηση Μητσοτάκη
Η Ελλάδα αντί να διχάζεται σε φιλικούς και εχθρικούς προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, πρέπει άμεσα να αλλάξει εξωτερική πολιτική.
Το πρόβλημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών πρέπει να επανέλθει στην Ευρώπη. Σε εκείνους δηλαδή που το δημιούργησαν και που έντεχνα το απώθησαν σε εμάς, έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων.
Και η συζήτηση που πρέπει να γίνει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν πρέπει να σταματήσει στη δίκαιη κατανομή των ροών σε όλα τα κράτη της Ευρώπης.
Πρέπει να συνεχίσει προκειμένου η Ευρώπη να πάψει να συμμετέχει στη δημιουργία εμπόλεμων ζωνών.
Γιατί μόνο η ειρήνη στον πλανήτη μπορεί να εγγυηθεί ότι θα σταματήσουν οι κάτοικοι των σημερινών εμπόλεμων ζωνών να γίνονται νούμερα προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
Γιάννης Μυλόπουλος
Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ
Επικεφαλής παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
Πηγή: https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/giannis-mylopoylos-i-ellada-den-mporei-kai-den-prepei-na-ginei-apothiki-psychon/
