Της Γενοβέφας Μπέλλα //
Ο χρόνος
Ο χρόνος
με βρίσκει να σκαρφαλώνω
σαν αναβάτης
στο ψηλότερο σημείο του,
να ψάξω να βρω το τέλος του,
την στιγμή που με φωνάζει:
Εγώ όμως νιώθω ότι
έχω ήδη δει αρκετά—
κι όμως —
όσο σκαρφαλώνω
επιβεβαιώνεται:
το μόνο που καταφέρνω
είναι να φτιάχνω κόμπους.
Κόμπους.
Κόμπους.
Κόμποι
που σφίγγουνε τα δάχτυλα,
που δένουνε το στόμα
κάθε φορά που προσπαθώ
να συμφιλιωθώ με τον χρόνο.
Ξανά προσπαθώ από την αρχή,
βάζω δύναμη,
κραυγάζω—
να φτάσω πιο ψηλά,
να είμαι πάντοτε ένα βήμα πιο μπροστά.
Αλλά πάλι—
κόμποι,
κόμποι,
κόμποι.
Με συνοδεύει πάντοτε
και αυτό το δυνατό Χέρι
που με στηρίζει—
να μου ψιθυρίζει διαρκώς:
«Εγώ σε έχω ήδη ετοιμάσει,
σε έχω προορίσει,
διαφορετικά θα είχες πέσει
σε άγνωστο κενό.»
Αλλά επειδή είναι σχεδόν αόρατο,
δεν το βλέπω,
δεν δίνω σημασία.
Και προχωράω.
Τελικά,
γέρνω στο πλάι
και αφήνομαι να πέσω,
χωρίς παράκληση,
χωρίς βογγητό.
Ίσως τελικά
αυτό να φέρνει
ο χρόνος:
το άγνωστο.
*Η Γενοβέφα Μπέλλα γεννήθηκε στη Βέροια το 2000. Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου συνεχίζει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στον τομέα των Μεταναστευτικών Σπουδών. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, την φωτογραφία και την ποίηση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ποιείν».
Πηγή: https://www.fractalart.gr/o-xronos-genovefa-mpella/
