Κι ὅπου ἀκοῦς τὸ δίκιο τοῦ ἐργάτη
ἄλλαξε δρόμο, γύρνα τὴν πλάτη
ἤ μάλλον σβῆσε μιὰ πόλη,
μιὰ χώρα ἀπ’ τὸν χάρτη,
πόσα και πόσα θαρρείς δίκαια
ἀφανίστηκαν μὲ μιὰ κονδύλια τῆς σφαίρας,
καταστρατηγήθηκαν μ’ ἕνα ξιφίδιο
χαρακιά στὴν παρρησία,
κρυμμένο κάτω ἀπό τὶς μεγάλες λέξεις
τῆς πάλης τάχα τῶν τάξεων,
κηδεύτηκαν πάνω στὰ χαλάσματα
τῶν κᾶθε εἶδους –ισμῶν και ἱδεοληψιῶν
σημάδια τῶν ἀριθμῶν στὰ χέρια,
τὴν σκέψη, μηδαμινή διαφορά,
λανθασμένη ὁπτική στοὺς μεν και τους δε
ἄνθρωπος βιολογικὰ κι κοινωνικά
ἄνισος, μα κυρίως ὑποταγμένος,
ἱδοῦ το ὑπέρτατο σχέδιο
ξολοθρεμός κι αἰώνιος διχασμός,
κι ὅ, τι φαίνεται δεν εἶναι,
οὐσία, αἰτία κι ἀφορμή ψάχνει,
μονάχη ἡ ἀλήθεια νὰ λάμψει.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Πηγή: https://frear.gr/?p=22730
