Του Χρήστου ΧωμενίδηΦτάνοντας -λέει- στον Λευκό Οίκο, τον ενημέρωσαν ότι η συνάντηση δεν θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών αλλά το εντελώς αντίθετο, παρουσία δημοσιογράφων. "Πρώτα δεν θα έπρεπε να συζητήσουμε και στη συνέχεια να δώσουμε πρες κόνφερανς;" απόρησε. Η προσωπάρχης τον κοίταξε απορημένη, ίσως και συγκαταβατική. "Έχουμε μπει, κύριε πρωθυπουργέ, σε μια καινούργια εποχή!" του χαμογέλασε πλατιά. "Όλα συμβαίνουν πλέον στο φως!"
Ο Πρόεδρος τον υποδέχθηκε με μια εξαιρετικά εγκάρδια χειραψία. "Σας βρίσκω σε φανταστική φόρμα!" του είπε. "Κάνετε ενέσεις αδυνατίσματος;" "Μα πάντα αδύνατος ήμουν…" "Αφήστε, καλέ!"
Τον σύστησε στον Αντιπρόεδρο που του είπε ότι στα παιδικά του χρόνια, στο δημοτικό, είχε έναν κολλητό Ελληνοαμερικάνο. Μια πανύψηλη ξανθιά με αέρα μοντέλου τού ψιθύρισε στο αυτί τη διαδικασία. "Μιλάει ο Πρόεδρος. Υπογράφετε. Φωτογραφίζεστε. Περνάμε έπειτα στην αίθουσα δεξιώσεων, όπου ο σεφ μας έχει επιμεληθεί έναν μπουφέ με ελληνικές κυρίως νοστιμιές…" "Τι υπογράφουμε;" ρώτησε εκείνος μα η ξανθιά του έγνεψε να σωπάσει, ο Πρόεδρος θα ξεκινούσε το επόμενο δευτερόλεπτο.
"Είμαι πολύ χαρούμενος που σας έχουμε σήμερα μαζί μας. Η πατρίδα σας μας έχει δώσει τα φώτα του πολιτισμού, δεν το ξεχνάμε και ας έχουμε περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε. Ανέκαθεν εξάλλου ήμασταν στενοί σύμμαχοι, τελούσατε -για το πω πιο καθαρά- υπό την αμερικάνικη προστασία. Πράγμα που όλες οι κυβερνήσεις σας, και οι πιο αριστερές ακόμα, το σεβάστηκαν δεόντως.
Ο πλανήτης, κύριε πρωθυπουργέ, μεταβάλλεται ραγδαία. Στην περιοχή σας ιδιαίτερα, στην ανατολική Μεσόγειο, σημειώνονται τεκτονικές αλλαγές. Απειλούνται αναφλέξεις, συρράξεις, ακόμα και αφανισμοί ή δορυφοροποιήσεις κρατών... Εμείς ομνύουμε στην ειρήνη. Για να διατηρηθεί ωστόσο η ειρήνη απαιτείται ρεαλισμός. Δεν συμφωνείτε;"
Έκανε να απαντήσει, ο Πρόεδρος όμως ούτε που τον κοίταξε. Η ερώτηση ήταν ρητορική.
"Η ειρήνη επιβάλλει παραχωρήσεις.
Στα βόρεια σύνορά σας ζει μια αριθμητικά υπολογίσιμη μουσουλμανική μειονότητα, η οποία κοιτάζει προς Ανατολάς. Δεν νοιώθουν άνετα, δεν αισθάνονται -για να το πω σταράτα- ότι ανήκουν στον εθνικό σας κορμό. Κι εσείς, με τις διαχρονικές πολιτικές σας, ενισχύετε τη δυσφορία τους…
Η κοινότητα στην οποία αναφέρομαι προσβλέπει στη χειραφέτησή της. Γνώμη μας είναι πως προτού τη διεκδικήσει δυναμικά, με επαναστατικές ενέργειες, θα ήταν εξυπνότερο εκ μέρους σας να της την παραχωρήσετε. Η Αμερική προσφέρεται να λειτουργήσει ως εγγυητής της νέας κατάστασης. Προσέξτε! Δεν μιλάμε για ανεξαρτησία. Αλλά για ένα καθεστώς αυτονομίας στη Θράκη, παρόμοιο με εκείνο της πρώην ανατολικής Ουκρανίας. Ώστε να λειτουργεί αυτή η κοινότητα ως μαξιλάρι αποσυμπίεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας."
"Μα ο ανατολικότερος νομός μας, ο Έβρος, κατοικείται αποκλειστικά σχεδόν από Χριστιανούς Ορθόδοξους!"
"Για αυτό υπάρχουν, κύριε πρωθυπουργέ, οι μετακινήσεις πληθυσμών! Δείτε το θαύμα της Γάζας!
Μην με διακόπτετε όμως, σάς παρακαλώ θερμά.
Ένα βλέμμα αν ρίξουμε στον χάρτη, θα εκπλαγούμε. Μια θάλασσα υπό ελληνική κατοχή και η ακτογραμμή των γειτόνων σας σε ασφυξία. Μιλάμε για παγκόσμιο φαινόμενο! Το οποίο προξενεί διαρκώς εντάσεις. Κάθε πέντε ή δέκα χρόνια φτάνετε στα πρόθυρα θερμού επεισοδίου και μας καλείτε επειγόντως να παίξουμε τους πυροσβέστες. Ως πότε θα σας κάνουμε τη χάρη; Έχουμε -σας το λέω ευγενικά μα καθαρά- έχουμε κι άλλες δουλειές.
Θα σας παρακαλούσα, θα σας ικέτευα προσωπικά, να φανείτε γενναιόδωροι. Δεν θέτω ζήτημα νησιών. Αποστρατικοποιείστε τα όμως ειλικρινά, σταματήστε να τους κοροϊδεύετε στα μούτρα τους. Δεχθείτε τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Ο υποθαλάσσιος πλούτος είναι τόσος που αν τον εξορύξουν δικές μας εταιρείες με την καταπληκτική τεχνολογία τους, φτάνει και για τις δύο χώρες. Και περισσεύει. Εσείς εξάλλου έχετε και Μύκονο και Σαντορίνη, καταπληκτικά asset αυτά, θα μπορούσατε να τα εκμεταλλευθείτε πολύ πιο κερδοφόρα…
Λίγο πιο δεξιά αν κοιτάξω στον χάρτη, τι βλέπω; Μια κουκίδα. Ένα νησάκι τόσο δα, στο οποίο γεννήθηκε λέει η θεά Αφροδίτη – είδατε πόσο ενημερωμένος είμαι; Μισόν αιώνα τώρα, τσακώνεστε ή ψευτοδιαπραγματεύεστε για αυτό το νησί. Πρόοδος; Μηδενική. Διότι βεβαίως έχετε εμπιστευτεί τη μοίρα του σε διπλωμάτες, δηλαδή σε χασομέρηδες. Είτε σε πολιτικούς που τους έχουν στο pay-roll βιομηχανίες όπλων.
Εγώ, ως μπίζνεσμαν, λύνω τους γόρδιους δεσμούς με τον τρόπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πάψτε επιτέλους να στρουθοκαμηλίζετε. Αναγνωρίστε τη Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου και μάθετε να συνυπάρχετε ειρηνικά. Όπως, για παράδειγμα, η Αϊτή με τον Άγιο Δομήνικο…
Είδατε, κύριε πρωθυπουργέ, πώς τακτοποιούνται όλα στο πι και φι; Οι άνθρωποί μου έχουν συντάξει μια συνολική συμφωνία, η οποία περιέχει ακριβώς όσα σας είπα. Η Τουρκία την έχει κιόλας αποδεχθεί με ευγνωμοσύνη. Μένει η δική σας υπογραφή."
"Μα!"
"Τι "μα” και "ξεμά”, κύριε μου; Δεν το έχετε χωνέψει πως συνορεύετε με μια περιφερειακή υπερδύναμη; Θέλετε να το καταλάβετε με το άγριο; Άντε, υπογράψτε γιατί θα κρυώσουν οι μεζέδες!"
Ξύπνησε κάθιδρος. Του πήρε δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει πως δεν βρίσκοταν στην Ουάσινγκτον αλλά στο σπίτι του, στην Αθήνα. Σηκώθηκε από το κρεββάτι, κατούρησε, ήπιε ένα ποτήρι νερό. Κι έπειτα έκανε τον σταυρό του.
* Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας
Πηγή: https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3904553/3904553-enas-efialtis/
