''Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεό''!
Η επικοινωνία με τον Θεό και η προσευχή για ψυχική ανάταση και εσωτερική γαλήνη είναι διαχρονικές καθημερινές ανάγκες του ανθρώπου που καλύπτονται, ως επί το πλείστον, στις εκκλησίες και στα εξωκλήσια. Εκεί, όπου ο καθένας μας ανάβει ένα κερί, αναλογίζεται τη σχέση του με το Θείο, ακούει με κατάνυξη τη θεία λειτουργία ή συμμετέχει στα Ιερά Μυστήρια της Ορθοδοξίας.
Γι΄αυτό και ανεγείρονται Ιεροί Ναοί ή εξωκλήσια, τα οποία όμως χρειάζονται συντήρηση στο διάβα του χρόνου, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και, σε συνδυασμό με τα φυσικά φαινόμενα, επιφέρει φθορές και ζημιές. Βέβαια κάποιες από αυτές είναι επισκευάσιμες και κάποιες όχι. Στο χωριό μας, εκτός από τους δύο Ιερούς Ναούς, υπάρχουν και 22 εξωκλήσια, τα οποία λειτουργούνται όταν εορτάζουν.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, συγχωριανοί μας και όχι μόνο, σε συνεννόηση με τις Εκκλησιαστικές Επιτροπές των Ιερών Ναών της Περαχώρας, ανέλαβαν πρωτοβουλίες με αποτέλεσμα να ανακαινιστούν- επισκευαστούν:
- Το καμπαναριό του Ιερού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
- Ο Ιερός Ναός του Αγίου Κωνσταντίνου, στο κοιμητήριο της Περαχώρας.
- Το Εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, στο Σέλκι.
- Το Εξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας-Αγίου Χαραλάμπους, στη θέση ''Σκάρπα''.
- Το Εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, στο 3ο χιλιόμετρο της Επαρχιακής οδού Περαχώρας-Λουτρακίου.
Ως εφημέριος του χωριού της Περαχώρας, αισθάνομαι την ανάγκη να υπογραμμίσω ότι οι πρωτοβουλίες αυτές αναδεικνύουν το θρησκευτικό φρόνημα των κατοίκων και όλων εκείνων που συνέβαλαν στην ανακαίνιση-επισκευή των παραπάνω Ναών και Εξωκλησιών και να τους ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για το θεάρεστο αυτό αποτέλεσμα, διαβεβαιώνοντάς τους ταυτόχρονα ότι κατ΄αυτόν τον τρόπο ενισχύουν και το έργο που επιτελεί η Ιερά Μητρόπολή μας.
Ο Θεός να ευλογεί και να προστατεύει τον κόσμο.
Πατέρας Τσαμπίκος Π. Πετρόπουλος
Το παρακάτω ποίημα αφιερώνεται στους επισκέπτες-προσκυνητές των εξωκλησιών
ΜΕΤΣΟΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Το σημείο του Σταυρού
…Μπροστά σ’ ένα φτωχό, πνιγμένο απ’ τα κυπαρίσσια ξωκλήσι
νομίζεις ώρα με την ώρα θ’ ακουστεί γλυκά το σήμαντρο
κι απ’ το βάθος που φωτάει το ’κονοστάσι μικρό τενεκεδένιο καντήλι,
θα βγει θλιμμένη με το βρέφος στην αγκαλιά η Παναγιά.
Θα βγει συλλογισμένη να καθίσει μαλακά στο πέτρινο
φρεσκοασπρισμένο πεζουλάκι.
«Η μάνα μου, η μάνα του κόσμου», Αθήνα 1966
