Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020

ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ. ΜΕ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ Ή ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ!

Της Γεωργίας Ανδριώτου

Είμαι αυτή που είμαι. Με τα σωστά και τα λάθη μου. Με τα ναι και τα όχι μου. Με τα πρέπει και τα θέλω μου.
Είμαι αυτή που είμαι. Γελάω δυνατά, μιλάω δυνατά και σκέφτομαι γρήγορα. Είναι φορές που μέσα στο μυαλό κου τα πράγματα είναι απλά κι άλλες πάλι που γίνονται κουβάρι. Οι σκέψεις μου ένα ίσιο μονοπάτι ή ένας περίπλοκος λαβύρινθος. Ανάλογα με τη διάθεση, με τις συνθήκες ή με τις προκλήσεις προχωράω στην ευθεία ή περιπλανιέμαι στους στενούς και σκοτεινούς διαδρόμους του.
Είμαι αυτή που είμαι. Η καρδιά μου είναι ταλαιπωρημένη. Αγάπησε, πόνεσε, κουρελιάστηκε, αλλά στέκεται όρθια. Πιστεύει ακόμα στην καλοσύνη των ανθρώπων. Αυτό που έχει μάθει είναι πως κάποιοι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να γιατρέψουν την δική τους καρδιά, γι’ αυτό και φέρονται σκληρά στους άλλους.
Είμαι αυτή που είμαι. Μπορώ να γίνω επίμονη και απόλυτη. Ευαίσθητη και αδιάφορη. Τρυφερή και σκληρή. Δεν ανέχομαι την αδικία και δεν αντέχω την ανοησία. Δεν είμαι ευφυής, αλλά δεν είμαι και αφελής. Μην κάνεις το λάθος και υποτιμήσεις τη δύναμη του λογικού μυαλού μου. Μην κάνεις το λάθος και αμφισβητήσεις τη βεβαιότητα με την οποία ξεχωρίζω το καλό από το κακό.
Είμαι αυτή που είμαι. Δεν παρασύρομαι, αλλά αφήνομαι. Δεν παραμυθιάζομαι, αλλά διαλέγω τα παραμύθια που θα με συγκινήσουν. Δεν ενθουσιάζομαι με όλα, αλλά ερωτεύομαι αυτό που είναι μοναδικό στα δικά μου μάτια.
Είμαι αυτή που είμαι. Μετράω λάθος επιλογές. Έχω σκοντάψει, έχω πέσει, έχω σημαδεμένα γόνατα. Δε σου μιλάω εκ του ασφαλούς. Έχω συναντηθεί με τη ζωή, την έχω αγκαλιάσει, αλλά και έχω τσακωθεί μαζί της. Δεν την αγναντεύω πια πάνω από κανένα ροζ συννεφάκι, αλλά ούτε και την κοιτώ μέσα από τον υπόνομο.
Είμαι αυτή που είμαι. Τα πόδια μου πατάνε γερά στη γη. Μετράω τα βήματά μου κι ας τα χάνω καμιά φορά. Έχω μεθύσει από την αγάπη, αλλά κι από τον πόνο της. Έχω κρύψει την πίκρα στο χαμόγελο κι έχω φανερώσει τη θλίψη στο βλέμμα. Τα συναισθήματά μου είναι διάφανα. Δε χρησιμοποιώ τους ανθρώπους, αλλά τους κάνω συμπαίκτες μου.
Είμαι αυτή που είμαι. Δεν είμαι τέλεια. Είμαι ανθρώπινη. Είμαι γυναίκα. Είμαι παιδί. Είμαι θηλυκό. Είμαι στρατιώτης. Η ζωή μου δεν μου χαρίστηκε, αλλά την πάλεψα. Η καρδιά μου δεν πουλήθηκε, αλλά φτερούγισε. Το κορμί μου δε χαραμίστηκε, αλλά χαρίστηκε. Το μυαλό μου δε φυλακίστηκε, αλλά ταξίδεψε.
Είμαι αυτή που είμαι. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό. Τίποτα ξεχωριστό, αλλά και τίποτα ασήμαντο. Με διάλεξα, με έφτιαξα και με αγάπησα.
Με διαλέγεις ή μ’ αφήνεις. Δε θα με αλλάξεις. Δεν μπορείς να με αλλάξεις. Δε θέλω να με αλλάξεις. Η επιλογή είναι δική σου.

Πηγή: https://www.anapnoes.gr