ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τις προάλλες, η Χρυσή Αυγή αποκαθήλωσε τα εμβλήματα από την πρόσοψη των γραφείων της στη Μεσογείων και παρέδωσε το κτίριο στον ιδιοκτήτη του. Προηγήθηκε ο καταποντισμός της θλιβερής συμμορίας στις εθνικές εκλογές. Προχθές, ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Οι παρέες των κουκουλοφόρων απέκλεισαν τον Πειραιά και ακολούθησε η συνήθης τελετουργία των μολότοφ.
Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε η σεμνή τελετή. Αρκετή πάντως για να ακυρώσει τη ζωή μιας μεγάλης πόλης και να διαλύσει την καθημερινότητα των κατοίκων της. Εναντίον ποίων πέταγαν τις μολότοφ οι κουκουλοφόροι; Εναντίον της αστυνομίας, η οποία συνέλαβε τους δολοφόνους και τους παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη; Εναντίον των «νοικοκυραίων», οι οποίοι έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής; Ή μήπως εναντίον των νεοναζί, οι οποίοι διελύθησαν εις τα εξ ων συνετέθησαν και τώρα οι επαγγελματίες αντίπαλοί τους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, αφού το εμπόρευμά τους, τον αντιφασισμό, η δημοκρατία απέδειξε ότι το διαχειρίζεται καλύτερα από τους ίδιους. Ο αντιφασισμός, όπως ο αντιρατσισμός, είναι παρασιτικά επαγγέλματα της δημοκρατίας. Δεν απαιτούν κόπο, αφού ανθούν μετά την έκλειψη του φασισμού και του ρατσισμού. Ας πούμε ότι τα προχθεσινά επεισόδια στον Πειραιά ήταν η διαμαρτυρία μιας επαγγελματικής ομάδας που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Κάτι σαν τους πάλαι ποτέ λεμβούχους.
Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε η σεμνή τελετή. Αρκετή πάντως για να ακυρώσει τη ζωή μιας μεγάλης πόλης και να διαλύσει την καθημερινότητα των κατοίκων της. Εναντίον ποίων πέταγαν τις μολότοφ οι κουκουλοφόροι; Εναντίον της αστυνομίας, η οποία συνέλαβε τους δολοφόνους και τους παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη; Εναντίον των «νοικοκυραίων», οι οποίοι έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής; Ή μήπως εναντίον των νεοναζί, οι οποίοι διελύθησαν εις τα εξ ων συνετέθησαν και τώρα οι επαγγελματίες αντίπαλοί τους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, αφού το εμπόρευμά τους, τον αντιφασισμό, η δημοκρατία απέδειξε ότι το διαχειρίζεται καλύτερα από τους ίδιους. Ο αντιφασισμός, όπως ο αντιρατσισμός, είναι παρασιτικά επαγγέλματα της δημοκρατίας. Δεν απαιτούν κόπο, αφού ανθούν μετά την έκλειψη του φασισμού και του ρατσισμού. Ας πούμε ότι τα προχθεσινά επεισόδια στον Πειραιά ήταν η διαμαρτυρία μιας επαγγελματικής ομάδας που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Κάτι σαν τους πάλαι ποτέ λεμβούχους.
Τις προάλλες, πάλι, η αστυνομία εξάρθρωσε το κύκλωμα που τροφοδοτούσε με λαθραία προϊόντα τη λαϊκή αγορά του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Δεν εξεπλάγη κανείς όταν πληροφορηθήκαμε πως πρόκειται για Ασιάτες και Αφρικανούς. 'Ενα πέρασμα από το πεζοδρόμιο έφθανε για να αναγνωρίσεις την ταυτότητά τους. Ποια είναι η ταυτότητα των λαθρεμπόρων του αντιφασισμού; Ποια πρόσωπα κρύβονται κάτω από τις κουκούλες, πώς σιτίζονται, πού βρίσκουν τα χρήματα για να φτιάξουν τα εργαλεία του επιτηδεύματός τους, να αγοράσουν τα σακίδιά τους ή τις μπίρες τους; Πώς πληρώνουν το ενοίκιο και πώς αναπαράγονται μέσα στις δεκαετίες; Το πρόβλημα δεν είναι μόνον αστυνομικό.
Το πρόβλημα είναι κοινωνιολογικό.
Η καταγραφή της κοινωνικής σύνθεσης αυτών των ομάδων θα χρησιμεύσει στην αυτοσυνειδησία μας. Κυρίως, δε, στην περιγραφή ενός ψυχικού συνδρόμου που δεν έχει να κάνει ούτε με την οικονομική άνεση ούτε με τον κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι ο πειρασμός του περιθωρίου, η υπόσχεση μιας ζωής χωρίς περιορισμούς και χωρίς ευθύνες. Το σύνδρομο έχει κλιμάκωση: στα χαμηλά είναι ο οδηγός που παρκάρει στο πέρασμα των αναπήρων και στα ψηλά οι «Ρουβίκωνες» και οι λαθρέμποροι του αντιφασισμού.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr
