Κι κει στο παραγώνι, δίπλα στον αργαλειό και καθώς ο ήλιος τσουρούφλιζε σκεπές και καλντερίμια, ένας κόσμος εφιαλτικός ξετυλιγόταν...
«Πουλιά και λουλούδια, πεφταστέρια, τα ζωντανά του δάσους, οι καλομοίρες με τα ξωτικά, νεράιδες και παγανά, έτρεχαν να γλυτώσουν από τις φλόγες...»
Κάθε φορά που συμβαίνει μια καταστροφή στο δάσος, θυμάμαι την εκατοχρονίτισσα προγιαγιά μου, την Μαρία από το Ναζλί Αϊδινίου της Μικρασίας. Ηταν μια ανεξάντλητη πηγή παραμυθιών που θα ζήλευαν δικοί μας και ξένοι παραμυθάδες, προσφέροντας ένα λαογραφικό θησαυρό που χάθηκε μαζί της, καθώς μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ακολούθησαν «χρόνια δίσεκτα και χρόνια οργισμένα».
Αυτές ιδιαίτερα τις μέρες μάς συγκέντρωνε σαν τα κλωσόπουλα κοντά της και μας άνοιγε το θαυμαστό κόσμο της φαντασίας, της ποίησης και της ευαισθησίας. Ζωντάνευε μπροστά στα μάτια μας ένας φανταστικός λαμπερός κόσμος, γεμάτος θάματα και μάγια. Ο λόγος της τρεμόπαιζε, ακολουθώντας τις διακυμάνσεις της αφήγησης. Γελούσε και έκλαιγε με τους ήρωες των παραμυθιών που ζωντάνευαν μπροστά μας.
Ο φόβος, ο αναστεναγμός, ο θαυμασμός, η προσμονή.
΄Υστερα μικρές σιωπές και να, ακουγόταν ο άγριος λύκος, το σφύριγμα του ανέμου, το πορτόφυλλο που χτυπάει στο καλύβι της μάγισσας, η βροχή και το δρολάπι. Ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια μας χιονοσκέπαστα δάση, δροσοσταλίδες και δροσουλίτες, με χίλια χρώματα στην καταχνιά του δάσους. Τα βρύα των δέντρων μεταμορφώνονταν σε γενειάδες και οι σκίουροι, πλησίαζαν να πάρουν φουντούκια από την ποδιά της...
Φαίνεται πως αποκοιμήθηκα σε αυτή την ονειρική περιπλάνηση των παιδικών μου χρόνων, όταν με ξύπνησε ένα ξωτικό, τυλιγμένο στις φλόγες μέσα σε ένα μισοκαμένο δάσος...
- Μην ανησυχείς, προσπάθησε να με καθησυχάσει όταν είδε την αποδοκιμασία στα μάτια μου. - Παραμύθι και... όνειρο είναι!
΄Ετσι από τα παραμύθια της γιαγιάς, έφτασα στα ονειρικά «παραμυθιάσματα» του μυαλού και όσων δεινών τα συνοδεύουν...
ΥΓ. Τις υπέροχες εικόνες στο δάσος του Σκεπαστού είδαν τα μάτια ενός καλού φίλου και τον ευχαριστώ που μου τις εμπιστεύθηκε για να τις ταξιδέψω με το καραβάκι μου...
Πηγή: http://karavaki69.blogspot.com
