Σύνταξη-επιμέλεια: Ειρήνη Πυλαρινού
Ο αδικημένος ποτέ δεν χάνει, το άδικο δεν το θέλει ούτε ο Θεός. Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους.
Πόσες φορές ένιωσες αδικημένος; Αρκετές, το ξέρω…
Η κάθε πλευρά νιώθει αδικία για δικούς της λόγους και έτσι γίνεται ένας φαύλος κύκλος στις ανθρώπινες σχέσεις (εσύ με αδίκησες, εγώ αδικήθηκα, κτλ.).
Συμβαίνει και αυτό…
Κάποιες φορές όμως αδικήθηκες πραγματικά, ένιωσες την αδικία να σου σκίζει τα σπλάχνα και την καρδιά σου, είτε από τους ανθρώπους που αγαπούσες είτε από συνεργάτες σου.
Έχασες κάτι το σημαντικό για σένα, σχέση, εργασία, ό,τι αγαπούσες τόσο πολύ, και αυτό που σε πόνεσε ήταν πως το ό,τι έχασες έγινε με αδικία, σε αδίκησαν.
Ταπεινώθηκες, έχασες την πίστη σου, γονάτισες, σου έγινε εμμονή και κουβαλούσες για καιρό στο μυαλό σου την αδικία.
Σε καταλαβαίνω…
Αρχικά όμως χαλάρωσε, η αδικία πάντα γυρνάει σε αυτόν που στην κάνει, δεν σου λέω να πάρεις εκδίκηση, αλλά θυμήσου: Καλύτερα να σε αδικούν, παρά να αδικείς.
Γίνε άνεμος…
Προσπέρασέ το, μην αφήνεις αυτή την μαύρη σκιά να σε επισκιάζει, μην αφήνεις το κακό να σε αγγίζει, προσπέρασέ το σαν άνεμος.
Όταν εσύ θα έχεις ξεφύγει, τα καλά πράγματα θα αρχίζουν να συμβαίνουν, τα όνειρά σου να πραγματοποιούνται και ο αδικημένος που είσαι τώρα να γίνεται ευτυχισμένος.
Τη μέρα που αδικήθηκες θα τη θυμάσαι σαν δοκιμασία, γιατί αυτή η μέρα σε έφτασε στις καλές μέρες που ζεις τώρα.
Γιατί εσύ αδικήθηκες, έπεσες, σηκώθηκες, νίκησες την αδικία και την κακία.
Και να θυμάσαι ότι η αδικία και η κακία πάντα επιστρέφονται!
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία… Η αδικία μαζεύει οργή Θεού!
Ειρήνη Πυλαρινού
Πηγή: www.tempo.gr