ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
'Εχει έλθει ίσως η ώρα για τους οικονομικά πολύ ισχυρούς αυτής της χώρας να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Οχι για να βεβαιωθούν ότι μπορούν να «κάνουν τη δουλειά τους», αλλά για να βοηθήσουν τον τόπο σε μια κρίσιμη συγκυρία. Η Ελληνική Δημοκρατία βγαίνει από τη χρεοκοπία με λιγοστούς πόρους και πολύ μεγάλες ανάγκες σε ζωτικούς τομείς.
Η εθνική άμυνα, ο χώρος της υγείας, η Παιδεία, ο πολιτισμός έχουν υποφέρει από τις συνεχείς περικοπές, σε συνδυασμό ασφαλώς με την αδυναμία των πολιτικών να προχωρήσουν σε γενναίες αποφάσεις.
Πέρα όμως από τις ανάγκες αυτές, η χώρα θα χρειασθεί μερικά εμβληματικά έργα, που θα σηματοδοτήσουν την αλλαγή σελίδας. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα που μπορεί να αλλάξει την πόλη και να γίνει το σύμβολο της αναγέννησής της. Ορισμένα νοσοκομεία είναι ανάγκη να γίνουν πρότυπα. Τα πειραματικά σχολεία επίσης, προκειμένου η αριστεία να μην είναι κτήμα μόνο μιας ελίτ.
Το κράτος δεν έχει χρήματα για όλα αυτά. Θα χρειασθούν νέοι Συγγροί και Ζάππες, οι οποίοι θα συνεχίσουν μια μακρά παράδοση μεγάλων εθνικών ευεργετών. Στην εποχή μας έχει γίνει της μόδας να απευθύνονται όλοι στο ένα ίδρυμα, που πραγματικά έκανε τη διαφορά τα τελευταία χρόνια, μακριά από ανούσιες δημόσιες σχέσεις και οικογενειακές μπίζνες.
'Οντως, το εν λόγω ίδρυμα έσωσε την τιμή της ελληνικής ιθύνουσας τάξης και έδειξε ότι λειτουργεί για λογαριασμό της κοινωνίας μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλοι που έχουν αφήσει πίσω τους έργο.
'Εχουμε όμως και ένα σημαντικό κομμάτι της καθεστηκυίας τάξης μας, το οποίο μονίμως γκρινιάζει, ζητάει και ποτέ δεν προσφέρει. Την περίοδο της κρίσης, άλλοτε διαφήμιζε σε ξένους συνεταίρους ότι μπορεί κάποιος «να αγοράσει όλη την Ελλάδα με δεκάρες» και άλλοτε πάλι εξηγούσε γιατί έπρεπε να φύγουμε από το ευρώ.
Η κρίση πέρασε, αλλά γι’ αυτούς τους ισχυρούς του τόπου δεν άλλαξε τίποτα. Νιώθουν μάλιστα ισχυρότεροι μετά την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και την κλιμακούμενη αδιαφορία των εταίρων και δανειστών.
Δεν ξέρω τι μπορεί να τους ταρακουνήσει ή να τους εμπνεύσει για να αρχίσουν να δίνουν πίσω στην κοινωνία κάποιο «μέρισμα». 'Ισως το παράδειγμα άλλων ευεργετών, οι οποίοι ήταν πρωτοπόροι αλλά και πειρατές στην εποχή τους. Κατάφεραν όμως να διασφαλίσουν την υστεροφημία τους και να κερδίσουν την εθνική ευγνωμοσύνη όταν αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους σπουδαία και αναγκαία έργα. Αναζητούνται μιμητές.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr
