ΑΠΟ ΧΑΡΟΥΛΑ ΒΕΡΙΓΟΥ ΣΤΟ ΙΟΥΛ 12, 2019
Απ’ την παλιά Αλικαρνασσό
τρελό το μαϊστράλι
σε ξένο ακρογιάλι,
χείλια κοράλλια,
μην μιλάς
Αλμύρα, θάλασσα ψυχή,
Ζωή σε θέλω απ` την αρχή,
ο μέσα μου άνεμος ξυπνά
τραγούδι φέρνει σιγανά,
ίδια η φλούδα του κορμιού
του Τούρκου μα και του Ρωμιού,
δάκρυ και χώμα και νερό
ένα φεγγάρι λαμπερό
πέφτει να εξομολογηθεί
στο μπλε του Αιγαίου να χαθεί.
Από τη Νίσυρο, στην Κω
ο ήλιος στ` άσπρο σου μακό
μεθά στα λάθη,
κύμα που γράφει όπως παλιά
σ` ένα φιλί, σε μια αγκαλιά,
καινούρια πάθη.
Χάνω τα λόγια στα νερά
στη Δήλο όλα φανερά,
Στροβίλι, πέτρα τ’ ουρανού
τα πλάτη σου όλα μες το νου,
να γίνει η αγάπη αφορμή
κι εγώ η δική σου διαδρομή
βαθιά γαλάζια ζωγραφιά
βγάζω απ’ τα χέρια τα καρφιά
απ’ τα κρυμμένα να γλιτώσω
στο φως, στο φως να τα χρεώσω.
Από την Κάλυμνο, στην Κω
λευκό πανάκι,
στον ήλιο ορκίζομαι, στο φως
να ζω γι` αυτά που αγαπώ
μ` ένα μεράκι.
Γέρνει η νύχτα στα νησιά
το φως, καινούρια φορεσιά,
φιλί στα μάτια,
μην μιλάς
ζήσε και μάθε να γελάς.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κως, 8 Ιουνίου 2019
Χαρούλα Βερίγου
Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω στην Κέρκυρα.
Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού. Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις. Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ` ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου.Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.
