Σαν σήμερα, στις 29 Δεκεμβρίου 2006, πέθανε ένα από τα κορυφαία ονόματα της δημοσίας και πνευματικής μας ζωής. O θεατρικός σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, μεταφραστής, λογοτέχνης και κριτικός, Μάριος Πλωρίτης (Μάριος Παπαδόπουλος). Διαβάστε το παρακάτω -εξαιρετικό και διαχρονικό- κείμενό του και θα καταλάβετε πόσο λείπουν τέτοιες φωνές στις μέρες μας.
ΕΝΑ, ΑΚΟΜΑ, ΦΑΝΤΑΣΜΑ πλανιέται πάνω απ’ τη χώρα μας -το φάντασμα του «λαϊκισμού». Ένα φάντασμα, που όλοι το ξορκίζουν και που οι περισσότεροι το κρυφο-λατρεύουν και το κρυφο-διακονούν. Μ’ όλο που τα χαρακτηριστικά του μένουν σκόπιμα ακαθόριστα, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο λαϊκισμός είναι ένα «κίνημα» η «σύστημα» που, κλιμακωτά και σωρευτικά, λιβανίζει το λαό, τον αποπροσανατολίζει, τον ψευτο-ψωμίζει, τον ευτελίζει, τον εξανδραποδίζει, τον ροκανίζει και, τελικά, τον αφανίζει.